مقایسه برخی سلبریتی های ایرانی با تن فروش‌های فرانسوی / زهرا امیر ابراهیمی و بازیگران وطن‌فروش مزدگیر غربی‌ها !

به گزارش رکنا به نقل از خبرآنلاین روزنامه رسالت نوشت : وقتی ارتش فرانسه پس از ۵ سال اشغال، نازی‌ها را از خاک خود بیرون کردند اولین حادثه‌ای که در پاریس اتفاق افتاد این بود که مردم راه افتادند در خیابان‌ها و بیش از ۲۰ هزار زن که در سال‌های اشغال مشغول تن‌فروشی بودند گرفتند بدون محاکمه در خیابان‌ها به اتهام وطن‌فروشی دار زدند. سر آنها را تراشیدند و در حالی که علامت نازی‌ها را در روی بدن آنها حک کرده بودند دسته دسته تیرباران کردند.می‌گفتند جرم اینها علاوه بر تن‌فروشی، وطن‌فروشی است!

می‌گویند فرانسوی‌ها در علم حقوق سرآمد دولت‌های اروپا هستند. در ایام پس از پیروزی در جنگ هیچ محکمه و دادگاهی در فرانسه برگزار نشد تا هزاران زن که دسته دسته به جوخه‌های اعدام سپرده می شدند از خود دفاع کنند. گویی مردم و حقوق‌دان‌ها از پیش حکم خود را در مجازات این جماعت نگون‌بخت صادر کرده بودند.دولت فرانسه در طی ۸۰ سالی که از جنگ جهانی دوم می‌گذرد نه خودشان از این فاجعه فیلم درست کردند و نه اجازه دادند کسی به این سوژه بپردازد!

ذکر این قطعه در تاریخ فرانسه برای سلبریتی‌ها هم یک عبرت است و یک پیام هم دارد!آن اینکه کسانی که در مسیر تن‌فروشی به ایستگاه وطن‌فروشی رسیده‌اند ممکن است این حکم حقوقی مردم فرانسه که در سکوت حقوقدانان و قضات فرانسه اجرا شد روزی درباره آنها از سوی مردم ما هم اجرا شود. البته کارگران جنسی حرمسرای مسعود رجوی قبل از برخی سلبریتی‌ها از مسیر تن‌فروشی به وطن‌فروشی رسیدند و در ارتش بعث عراق در کنار صدام همراه قوای متجاوز با ملت ایران و جوانان پاکباخته جنگیدند. شرف آن ۲۰ هزار زن فرانسوی تن‌فروش که متهم به وطن‌فروشی شدند صدها برابر بیشتر از منافقین است!

سلبریتی‌های وطن‌فروش آیا فکر کرده‌اند مزد چه کار بزرگی را از غربی‌ها به‌ویژه فرانسوی‌ها می‌گیرند. آنها نان خود را در کاسه خون ملت ایران می‌زنند و می‌خورند و این خونخواری، کار دست آنها می‌دهد. یک موقع بحث اهانت به انقلاب ، مردم ونظام است یک موقع اهانت به ساحت نورانی امام رضا (ع) است.این دو موقع به لحاظ حقوقی خیلی با هم فرق می‌کند آنها چه به ایران برگردند چه هرجای جهان باشند از عقوبت چنین جنایت و اهانتی در امان نیستند.اینکه کارگردان فیلم عنکبوت مقدس در کنفرانس‌ خبری فستیوال کن اعلام کند، «فیلم در مورد یک قتل زنجیره‌ای نیست بلکه در مورد یک «جامعه» « قاتل زنجیره‌ای است» باید مسئولیت حقوقی این کلام خود را بپذیرد.