نامه بنده خدا به بنده خدا / فرزند شهید همت به رئیسی نامه نوشت

رکنا: فرزند شهید همت در نامه ای به ابراهیم رئیسی ، رئیس جمهور منتخب تاکید کرد که رئیسی رئیس جمهور همه ملت ایران است و باید سفره های کوچک مردم را به سفره بزرگ ایران وصل کند.

به گزارش رکنا، محمد مهدی همت، فرزند شهید همت در نامه ای خطاب به ابراهیم رئیسی ، پیروز انتخابات 1400   که با عنوان «از بنده خدا به بنده خدا» آغاز شده است، نوشت: «سفره های کوچک مردم را به سفره بزرگ ایران وصل کن، دوباره باید همه سر یک سفره بنشینیم، شاید دوباره نان و نمک خیلی چیزها را یادمان انداخت.»

متن کامل این نامه به این شرح است:

«از بنده خدا به بنده خدا

جناب آقای رئیسی، رئیس جمهور منتخب تمامی مردم ایران اسلامی، یقین دارم از دیروز صبح سونامی آدم ها و پیام های تبریک به سمت دفترت روانه شده و به احتمال زیاد خسته تر از آن هستی که بعد از چهل سال و یک ماه تلاش برای رسیدن به این جایگاه همه آنها را بخوانی، هرچه هست این یک پیام تبریک نیست! این خطابی است از بنده خدا که بدون لکنت با بنده دیگر خدا حرف می زند و این توصیه امیرالمومنین علی علیه السلام است.

دیروز، وقتی با آخرین نفر برای شرکت در انتخابات چانه می زدم انگار داشتم ذره های کوچک بذر امیدی که توی دلم بود را نصف می کردم و آن نیم بذر باقیمانده لای گلایه ها را با هزار امید توی دل دیگری کاشتم، نمی دانم به تو رای داد یا نه، اصلا مهم نیست، حتی مهم نیست که خودم به تو رای دادم یا نه، آن‌چه مهم است اما امروز تو رئیس جمهور منتخب من و او هستی، همان گونه که رئیس جمهور منتخب آنهایی هستی که رای ندادند، حتی آنها که تلاش کردند کسی رای ندهد، تو رئیس جمهور آنها هم هستی!

آقای رئیس جمهور منتخب، لطفا بلند شو، بایست و به ما تبریک بگو! به ما که هرچه داشتیم آبرو کردیم و ریختیم توی صندوق ها تا شاید فرجی بشود و این دیواری که بین ما ایستاده است را برداریم و به هم نزدیک تر بایستیم!

ما مردمیم، مردمی که انتخاب کردند که انتخاب کنند، ما انتخاب کردیم که با هم باشیم، لطفا این بار پیش از آنکه به هوادارانت تبریک بگویی به طلبکارانت تبریک بگو، به آنها که انتخاب دیگری داشتند، اما همه بالاتفاق راه جمهوریت را پیش گرفتند و طوری پای صندوق ایستادند که انگار تنها راه حل با هم بودن بود. بلند شو و بگو که من حاصل آن راه حل‌ام و اجازه نمی دهم دانه های امید به درخت های تناور ایمان تبدیل نشود.

ما خسته ایم، آنقدر دریای تحقیر و بی اعتنایی توی سرمان را موج زده کرده که به هر ساحلی پناه می بردیم، بی که امید روشنی داشته باشیم روزهای پیش رو را می شمردیم، تو اما نشان بده که هر ساحلی نیستی، ما را بغل کن و با ما حرف بزن، با ما که با دولت آنقدر غریبه شده بودیم که بعضی هامان توی زمستان کرونا زده یخ بستیم و گلایه هامان آنقدر زیاد بود که نای رای دادن نداشتیم و جا ماندیم. بعضی از ما فقط یک هم کلام می خواستند تا "ها"ی نفس‌اش از این سرما نجات شان بدهد، اما نبودو

به همه بگو که از ما خیلی ها بودند که رای ندادند، اما دشمنی نداشتند، بگو که از این خانواده اگر برادری به جشن برادری نرفته خانواده هنوز همان است که بود، به مردم بگو که ما با هم برادر می مانیم. ما توی این جامعه مدرن و فردگرا بیشتر از هرچیز به برادر احتیاج داریم، وگرنه رئیس جمهور قبل از تو بود، بعد از تو هم خواهد آمد. ما یک نفر می خواهیم که برادری کند.

به آن آخرین نفر گفتم اگر شیشه ای می شکنی شیشه خانه خودمان است، همانطور که اگر گلی بکاری توی حیاط خودمان سبز می شود. به ما بگو که آن حرف ها که به هم گفتیم اشتباه نبود!

مادرم یک قانون داشت که می گفت در این خانه سفره یک بار پهن می شود، هرکسی که هست بیاید، حتی اگر قهر بود! ما قهر بودیم اما می آمدیم و به حرمت نان و نمک دوباره با هم آشتی می کردیم. قهر در خانه ما روزشمار نداشت، همان ساعت اول که قهر می‌کردیم دل‌مان برای هم پر می زد، حالا اما سال هاست که خیلی ها از هم خبر نداریم.

آقای رئیس جمهور، آقای سید ابراهیم، ما دل‌مان برای هم تنگ شده است، دل‌مان برای آن همکلاسی ها، آن هم خانه ای ها، آن همکارها، آن همسایه ها، دل‌مان برای آنها که رای نداده اند تنگ شده است، به آنها بگو که خانه خودشان است، بگو که بیایند و بنشینند، سفره های کوچک مردم را به سفره بزرگ ایران وصل کن، دوباره باید همه سر یک سفره بنشینیم، شاید دوباره نان و نمک خیلی چیزها را یادمان انداخت.

ما به تو تبریک نمی گوییم، چون تو پیروز نشدی، حکایت تو حکایت آن دونده ماراتنی است که تازه برای دویدن انتخاب شده و به خط شروع رسیده است، ما هرچه در توان داریم برای تو دعا می کنیم، هربار می‌رویم مشهد نایب‌الزیاره ات می‌شویم، اما تو تا خط پایان و پیروزی هنوز خیلی راه داری! آن روزی که از آن روبان رضایت خدا و مردم رد شدی تبریک ما را خواهی داشت، فقط در این راه به این فکر کن که آن سوی خط پایان حاج همت ها و حاج قاسم ها هستند که رسیده اند و ما، تو و هر کس دیگری که برای خدا به مردم خدمت می کند را نگاه می کنند؛ شهدایی که پیش‌تر عبور کرده اند.

محمد مهدی همت»