حقیقت شگفت‌انگیز: آیا نوشیدن ادرار باعث درمان بیماری‌ها می‌شود؟

به گزارش رکنا، بن گریلز، چهره مشهور تلویزیونی، ادعا کرده که در شرایط دشوار برای زنده ماندن، ادرار خود را نوشیده و این شیوه را به افراد حاضر در برنامه‌هایش آموزش داده است. همچنین، خوان مانوئل مارکیز مندز، بوکسور برجسته مکزیکی، پیش از مسابقه معروفش در سال ۲۰۰۹ با فلوید می‌ودر، بوکسور آمریکایی، چنین اقدامی را انجام داد (هرچند او در آن رقابت شکست خورد). علاوه بر این، مورارجی دسای، نخست‌وزیر پیشین هند، اظهار داشت که نوشیدن روزانه یک لیوان از ادرار خودش موجب درمان بسیاری از بیماری‌ها و طول عمرش شده است.

آیا ادرار درمانی مفید است؟

ادرار درمانی به مصرف ادرار خود یا دیگران و حتی حیوانات با هدف درمان اشاره دارد. این روش در تاریخ بشر سابقه‌ای طولانی دارد و انسان‌ها طی هزاران سال این اقدام را به عنوان نوعی درمان به کار گرفته‌اند.

با این وجود، بیشتر ادعاهای مرتبط با ادرار درمانی بر اساس داستان‌های فردی یا متون کهن هستند و شواهد علمی معتبر، حمایت قابل توجهی از آن‌ها نمی‌کنند. علاوه بر این، مطالعات نشان داده‌اند که نوشیدن ادرار ممکن است باعث مشکلات جدی سلامتی شود.

پیشینه تاریخی ادرار درمانی

در طب سنتی آیورودا هند، از ادرار برای درمان بیماری‌هایی مانند آسم، آلرژی، مشکلات گوارشی، چین و چروک و حتی سرطان استفاده می‌شد. کاتولوس، شاعر معروف اهل روم نیز به تأثیر ادرار در سفید شدن دندان‌ها باور داشت، که این احتمالاً به دلیل وجود آمونیاک در ادرار است.

در گذشته، پزشکان برای تشخیص دیابت، ادرار افراد را می‌چشیدند تا میزان شیرینی آن را بررسی کنند، چرا که نشانه‌ای از افزایش گلوکز در ادرار بود.

در سال ۱۹۴۵، جان آرمسترانگ، پزشک بریتانیایی، کتابی تحت عنوان «آب حیات: رساله‌ای در مورد درمان با ادرار» منتشر کرد که در آن ادعا کرده بود نوشیدن ادرار خود و استفاده از آن بر پوست می‌تواند بیماری‌های جدی را درمان کند.

آیا مصرف چیزی که بدن دفع کرده، می‌تواند مفید باشد؟

ادرار محصول دفعی بدن برای خارج کردن مواد زائد است. ترکیبات عمده آن شامل ۹۵ درصد آب، ۲ درصد اوره و نمک‌ها و سایر محصولات زائد دیگر مانند کراتینین است که از عملکرد عضلات تولید می‌شود. اما سوال اینجاست؛ اگر ادرار عمدتاً شامل مواد زائد است، چگونه می‌توان ادعا کرد که نوشیدن آن فوایدی دارد؟

نقش کلیه‌ها و فرایند دفع مواد زائد

کلیه‌ها در بدن وظیفه پاکسازی سموم و مواد اضافی را دارند. حتی مواد غذایی مانند ویتامین‌های مازاد که بدن به آن‌ها نیازی ندارد، توسط ادرار دفع می‌شوند.

نوشیدن ادرار ممکن است برخی مواد مفید مانند هورمون‌ها، پروتئین‌ها و آنتی‌بادی‌ها را دوباره وارد بدن کند. اما مقدار این مواد در ادرار معمولاً در حدی نیست که اثر قابل توجهی داشته باشد. برای دریافت ویتامین‌ها و مواد معدنی بهتر است به مصرف مکمل‌های استاندارد روی آورید.

ادعاهای درمانی مربوط به ادرار

برخی متخصصان و طرفداران این روش، معتقدند نوشیدن ادرار می‌تواند از واکنش‌های آلرژیک جلوگیری کرده و به درمان بیماری‌های خودایمنی کمک کند، چراکه آنتی‌بادی‌های موجود در ادرار سیستم ایمنی بدن را تقویت می‌کنند.

از دیگر ادعاها، خاصیت ادرار در پاکسازی بدن و دفع سموم است. گفته می‌شود مصرف ادرار به‌صورت مداوم می‌تواند خون و ادرار را تمیزتر کند و باعث بهبود سلامت عمومی شود. با این حال، هیچ مدرک علمی معتبری برای تأیید این ادعاها وجود ندارد.

تأثیر ادرار بر مشکلات پوستی

بعضی افراد در شبکه‌های اجتماعی ادعا می‌کنند که ادرار می‌تواند مشکلات پوستی مانند آکنه و عفونت‌ها را درمان کند. این موضوع به دلیل وجود اوره در ادرار مطرح شده است؛ ماده‌ای که معمولاً در محصولات مراقبت از پوست به عنوان مرطوب‌کننده مورد استفاده قرار می‌گیرد. اما غلظت اوره موجود در ادرار به اندازه‌ای نیست که اثرات مشابهی داشته باشد.

نوشیدن ادرار چه خطراتی دارد؟

طرفداران این روش معتقدند که ادرار استریل است، اما تحقیقات نشان داده‌اند که ادرار به‌طور طبیعی دارای مقدار کمی باکتری است. همچنین، بعد از خروج از بدن، احتمال آلوده شدن آن به باکتری‌های بیشتری وجود دارد که ممکن است باعث عفونت‌های جدی در روده شود.

نوشیدن ادرار به کلیه‌ها فشار بیشتری وارد می‌کند و ممکن است مشکلاتی مانند کم‌آبی بدن را تسریع کند؛ وضعیتی مشابه نوشیدن آب شور دریا.

همچنین، برخی داروها مانند آنتی‌بیوتیک‌ها و داروهای قلبی از طریق ادرار دفع می‌شوند و اگر این ادرار دوباره مصرف شود، این داروها ممکن است در سطح خطرناکی در بدن تجمع یابند.

جمع‌بندی

جوامع پزشکی معتبر، روش ادرار درمانی را تأیید نمی‌کنند؛ زیرا شواهد علمی کافی برای اثبات مؤثر بودن آن وجود ندارد. اگرچه مصرف مقدار کمی ادرار ممکن است ضرری نداشته باشد، اما برای دستیابی به فواید واقعی سلامتی، بهتر است به روش‌های درمانی مبتنی بر شواهد علمی اعتماد کنید.