اول ژوئن روز آگاهی از آزار خودشیفتگی

به گزارش رکنا، اول ژوئن روز آگاهی از آزار خودشیفتگی است. بسیاری حتی آگاه نیستند که مورد آزار روحی و جسمی افرادی قرارمی‌گیرند که به اختلال خودشیفتگی یا نارسیسیسم دچارند. بخشی از خشونت‌های خانگی ریشه در خودشیفتگی یکی از اعضای خانواده دارد

آزار ناشی از خودشیفتگی چیست؟

آزار ناشی از خودشیفتگی عبارت است از نوعی سوء استفاده عاطفی و روانی که ابتدا توسط مبتلایان به خودشیفتگی و پس از آن شخصیت‌های جامعه‌ستیز، گریبان سایر افراد را می‌گیرد و آن‌ها را دچار آسیب‌های عاطفی و شخصیتی می‌کند.

خودشیفتگی نوعی اختلال شخصیتی آزاردهنده است که در آن فرد عاشق شخصیت خود است، همه ویژگی‌هایش را بزرگ و مهم می‌داند. با اعتقاد عمیق قلبی درباره توانایی‌ها و استعدادهای خود، توصیفات اغراق‌آمیز و دور از ذهن ارائه می‌دهد و باور دارد که همه تصمیمات و اعمالش درست است. یک شخص خودشیفته در ذهن خود فردی بسیار مشهور است که در مرکز جهان قرار گرفته و دیگران در نظرش هیچ ارزش و اهمیتی ندارند. این فرد توانایی بالایی در آسیب رساندن به روح و روان دیگران دارد و می‌تواند با مهارتی باورنکردنی افراد دیگر را به این باور برساند که هیچ چیز درباره آن‌ها درست نیست اما این مشکل درجات گوناگونی دارد و مشخص شده است که بخشی از خشونت‌ها و دعواهای خانوادگی از خودشیفته بودن یکی از اعضای خانواده ناشی می‌شود.

قربانیان شخصیت خودشیفته

خودشیفتگی می‌تواند با آزارهای جسمی، روحی روانی، جنسی، مالی و عاطفی اطرافیان همراه باشد. آزارهای روانی و عاطفی ناشی از آن به راحتی قابل تشخیص و شناسایی نیست و بر خلاف آسیب‌های جسمی، هیچ نشانه‌ای از خود برجای نمی‌گذارد، اما اثرات و عواقب آن ماندگار و زیان‌آفرین است. بسیاری از مردم سراسر دنیا نمی‌دانند که تحت نفوذ این نوع آزارهای ناشی از افراد خودشیفته قرار دارند؛ به همین دلیل از سال ۲۰۱۶ تاکنون هر سال اولین روز از ماه ژوئن به آموزش، حمایت و اعمال تغییرات تأثیرگذار در راستای آگاهی از آزار ناشی از خودشیفتگی اختصاص یافته است تا جهانیان در کنار یکدیگر قرار بگیرند. در این روز افراد دوشادوش هم از قربانیانی که تحت تأثیر خودشیفته‌ها قرار داشته‌اند، حمایت کرده و تا حد امکان مانع تجربه ناخوشایند مورد آزار قرار گرفتن توسط خودشیفته‌ها می‌شوند.

آگاهی از آزارهای ناشی از خودشیفتگی

یکی از دلایل نادیده گرفته شدن آزارهای عاطفی ناشی از افراد خودشیفته این است که هیچ قانونی برای منع رفتارهای تحقیرآمیز، توهین‌کننده و بازی‌هایی که با ذهن، شخصیت و روان دیگران انجام می‌گیرد وجود ندارد. تنها راه پایان دادن به آزار ناشی از خودشیفتگی، آگاهی‌بخشی و آموزش مردم در مورد ماهیت این نوع رفتار، علائم هشدار دهنده و نیز راهکارهای پیشگیری از آسیب‌شناسی اطرافیان فرد مبتلا به این اختلال است.

از سوی دیگر از آنجایی‌که اکثر سوءاستفاده‌کنندگان از اختلال خودشیفتگی، دارای اختلالات شخصیتی خوشه B هستند، داشتن الگوی فراگیر بی‌ثباتی و کمبود همدلی، آن‌ها را در برابر درمان و تغییر بسیار مقاوم می‌کند، اما افزایش دانش و آگاهی می‌تواند نقش بسزایی در پیشگیری از آزارها و آسیب‌های ناشی از زندگی در کنار افراد خودشیفته داشته باشد.