به گزارش رکنا ،
انرژی هسته ای می تواند جایگزین مناسبی برای انرژی خورشیدی و بادی در ایران باشد؟
رکنا: برخی کارشناسان حوزه برق کشور مدعی هستند که تفکر به گسترش انرژی خورشیدی و بادی یک تصمیم پرهزینه برای ایران می تواند باشد و توجه به کسب انرژی هسته ای در حوزه تامین برق، هزینه کمتر و تولید بیشتری را ایجاد می کند. نظری که مهندسان عرصه تولید و اجرای انرژی های تجدیدپذیر در برابر آن پاسخی متفاوت دارند.
به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، مهندسان حوزه برق می گویند که ظرفیت واقعی تولید برق با استفاده از انرژی های تجدید پذیر در ایران به نحوی است که هیچ وقت نمی تواند سهمی حداکثری در تولید برق داشته باشد. بلکه می تواند به بار پایه کمک کند . بار پایه شبکه برق باید توسط نیروگاه هایی که به صورت 24 ساعته برق تولید می کنند یعنی نیروگاه های گازی یا هسته ای تامین شود.
آیا برق هسته ای در مقایسه با سوخت های گازی یک انرژی پاک محسوب می شود و اصلا ایران با توجه به ملاحظات سیاسی می تواند به آن دست پیدا کند؟ سوال دیگر این است که بسیاری از نقاطی که پتانسیل انرژی خورشیدی در آن وجود دارد از جمله کویرها با فاصله زیادی با شهرها و صنایع بزرگ قرار گرفتند و هزینه انتقال برق از کویر تا یک مرکز صنعتی یا مسکونی زیاد است. این نقدها به بحث انرژی تجدید پذیر از سوی برخی کارشناسان حوزه برق در ایران وجود دارد. سوالات و نقدهایی که مهندس افشین صالحیان- استراتژیست ارشد شبکه برق که سابقه اجرای پروژه های تولید انرژی تجدیدپذیر را دارد اینگونه پاسخ داد:
انرژی تجدید پذیر می تواند صددرصد برق را تامین کند. پروفایل برق تولید شده از انرژی خورشیدی و انرژی بادی مکمل هم هستند. از انرژی هسته ای به عنوان برق پایه میشود استفاده شود ولی خطرات و مخارج برق هسته ای به هیچوجه استفاده از این برق پایه را توجیه نمی کند. وجود باتریهای الکتریکی در مقیاس گسترده، انرژی هیدرولیک و ظرفیت رزرو مناسب می توانند فقدان وجود برق پایه هسته ای را جبران کنند. این مساله نیاز به آموزش پرسنل مرکز دیسپاچینگ دارد که بطور فعال این تعادل را برقرار کنند.
وی با بیان اینکه اختلافات جغرافیایی کشور و گستردگی آن سبب میشود که با شبکه انتقال برق گسترده تر و پیچیده تر انرژی تجدید پذیر تولید شده در یک منطقه را به منطقه دیگر که بطور موقت انرژی خورشیدی یا بادی بدلیل شرایط جوی نمی تواند تولید کند رساند ادامه داد: این به معنای این است که روشهای برنامه ریزی برای نصب ظرفیت جدید تولید و ظرفیت انتقال بطور اساسی باید متحول شوند همچنان که در خیلی کشورهای جهان این اتفاق افتاده است. این روشهای مدرن در برنامه ریزی و بکارگیری تکنولوژی باتریهای الکتریکی و دیگر تکنولوژیهای هوشمند به کشورهایی مثل آلمان، آمریکا، ژاپن و دیگر کشورهای صنعتی اجازه داده است که نیروگاههای هسته ای را بدون هیچ مشکلی از مدار خارج کنند. مطالعه بیشتر در اقدامات آمریکا و آلمان در بازنشستگی نیروگاههای هسته ای جدا توصیه میشود.
این استراتژیست ارشد شبکه برق با تاکید بر اینکه برق هسته ای بطور مستقیم گازهای گلخانه ای تولید نمی کند ولی میزان بتن بکار رفته در آن قطعا بطور غیر مستقیم این نوع نیروگاهها را مولد گازهای گلخانه ای می کند توضیح داد: استفاده از انرژی هسته ای بخاطر مخارج بینهایت بالا، خطرات هسته ای و زباله های هسته ای به هیچ وجه یک انرژی ارجح نیست. مضاف بر اینکه هنوز در جهان استاندارد واحدی برای نیروگاههای هسته ای وجود ندارد و طراحی تمام نیروگاهها با هم متفاوت است که خطرات استفاده از آن را بالاتر می برد. نسل جدید نیروگاههای هسته ای اگر در مقیاس تجارتی قابل استفاده باشند قرار است بسیاری از این مشکلات را حل کند ولی هنوز سالها با آن فاصله داریم.
افشین صالحیان با گفتن از اینکه هزینه انتقال برق در مقایسه با هزینه تولید برق هسته ای بسیار ناچیز است ادامه داد: این ایراد در کشورهای صنعتی به دلایل دیگر مطرح بود ولی مانع از ساختن خطوط انتقال برق طولانی نشد. در ایران ساخت خطوط انتقال برق در انحصار دولت است و با سرعت بالا امکان ساخت خطوط برق وجود دارد. ساختن خطوط انتقال برق ساده ترین کار در صنعت برق هستند و هزینه های آن در مقایسه با هزینه تولید قابل مقایسه نیست. اقدامات انجام شده در کشورهای صنعتی ثابت می کند که هزینه خطوط انتقال برق به میزان ناچیزی هزینه برق رسانی را بالا می برند. حداکثر ۱ تا ۳ سنت برای هر کیلووات ساعت در بدترین شرایط ممکن است این در حالیست که انرژی تجدید پذیر هزینه سوخت ندارد چون باد و تشعشعات خورشیدی مجانی هستند و سوختهای گران هسته ای از چرخه هزینه تولید، انتقال و توزیع برق حذف میشود.
ارسال نظر