معلم های فداکاری که در میان آب و آتش فراموش شدند / معلمان مناطق محروم + فیلم

یدالله غفاری، معلم فداکار دیشموکی در استان کهگیلویه و بویراحمد است که سال گذشته، ویدئویی از تلاش  او برای دانش‌آموزانش منتشر شد. او هر روز با عبور از رودخانه خروشان «رودسمه» به دل آب می‌زند و خودش را به کلاس درس و مدرسه می‌رساند. از آن روز که این فیلم منتشر شد، یکسال می گذرد اما همچنان او هر روز به آب می زند تا به دانش آموزانش برسد و از جاده و راه و کمک به او خبری نیست تازه اقدامات برای تاسیس پل آغاز شده است که باید دید چه زمانی به بهره برداری می رسد.

علی عیسی‌پره، اهل استان خوزستان و شهرستان دزفول است. او در آموزش و پرورش منطقه سردشت کار می کند و 14 سالی می شود که به این شغل مشغول است.  علی عیسی پره ، دی ماه سال 1399، به همراه دو تن از دیگر همکارانش و سه نفر از اهالی بومی سردشت، دچار حادثه ای تلخ شد. این معلم فداکار، در شب حادثه، برای دیدار با دو معلم دیگر جهت بردن برگه های امتحانات پیش نوبت اول به آنجا رفته بود. کانکس آهنی که تا پیش از آن، مأمنی برای استراحت این معلم ها بود، ناگهان به کوره ای پر از آتش تبدیل می شود. هوا نامساعد بود و باران به شدت می بارید تا اینکه برخورد صاعقه به این کانکس، آتشی بر جان سه معلم و سه نفر بومی منطقه که در آن بودند زد. علی عیسی پره  در یک جمله می گوید: «مصدومان این حادثه، هنوز به شرایط ایده‌آل نرسیده‌اند.»

دوست دارم به مناطق محروم خدمت کنم

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، آقا معلم فداکار، که اهل اسفندان است، پنج فرزند و ۲۱ سال سابقه معلمی دارد. مدیر و معلم پایه اول و ششم مدرسه بلال حبشی است و حدودا چهار سالی می‌شود که دل به رودخانه رودسمه می‌زند تا دانش‌آموزانش از نعمت دانش و دانایی بی نصیب نمانند.

یدالله غفاری، حالا بعد از چند ماه که از زمان انتشار آن ویدئو می‌گذرد به مناسبت روز معلم با خبرنگار رکنا به گفت‌وگو می‌نشیند تا از حال این روزهایش بگوید.

بالاخره می خواهند پل بسازند

او با خبری خوش این گفت‌وگو را آغاز می‌کند و می‌گوید دقایقی بعد از اینکه زمان این گفت و گو را با من هماهنگ کردید دیدم که لودرها آمده اند ، مسئولان برای احداث پلی بر روی رودخانه رودسمه اقدام کردند. 

یدالله غفاری به رکنا می‌گوید: ۱۸ نفر دانش‌آموز در مدرسه‌ام درس می‌خوانند و دوست دارم به این منطقه محروم خدمت کنم.

این معلم فقط حق مدیریت دریافت می‌کند و برایش حق سختی کار در نظر گرفته نشده است، می گوید: من فقط به عشق دانش‌آموزانم کار می‌کنم و مسائل مالی در این عشق جایی ندارد. 

از وقتی مدارس حضوری شدند دو شیفت درس می دهم

آقا معلم فداکار می‌گوید که در دو سالی که به خاطر کرونا مدارس تعطیل بودند، دانش‌آموزان پایه اول ابتدایی به خوبی الفبا را نیاموختند. او امسال برایشان امسال که کلاس‌ها حضوری شد صبح و بعد از ظهر تدریس می‌کنم تا از درس عقب نمانند.

«یکی از دانش‌آموزانم در دانشکده افسری درس می‌خواند به وجودش افتخار می‌کنم.» او این جمله را با افتخار می‌گوید و می افزاید: اگر یک بار دیگر به دنیا بیایم باز هم شغل معلمی را انتخاب می‌کنم چون شغل انبیا است.

او به مناسبت روز معلم می گوید: روز معلم یادآور شکوه و عظمت زنان و مردان پاک واقعی است که در طول تاریخ در عرصه تعلیم و تربیت زیباترین جلوه‌های عشق و ایثار را به نمایش گذاشتند. همکاران عزیزم روزتان مبارک باشد. 

رتبه بندی معلمان را زودتر حل کنید

او در انتها از وزارت آموزش و پرورش درخواست می‌کند تا مسئله رتبه بندی را هرچه زودتر حل کند و می‌گوید: اگر رتبه بندی اجرا شود مشکل معلمان حل خواهد شد. همچنین اگر معلمان تشویق شوند می‌توانند بهتر کار کنند.

آتش در کانکس؛ معلم‌ها میان شعله های زرد و نارنجی سوختند

علی عیسی پره نیز در گفت و گو با رکنا می گوید: ما شب حادثه در آن کانکس گرفتار شدیم و سوختیم؛ در این حادثه متأسفانه دو نفر از اهالی فوت شدند و یکی از آن‌ها نجات پیدا کرد. از همه کسانی که به ما کمک کردند تا شرایطمان بهتر شود ممنون هستم.

این معلم فداکار در ادامه به دور افتاده بودن منطقه‌ای که در آن مدیر-آموزگار است سخن می گوید و می افزاید: معلم‌های این منطقه در طول هفته از شنبه تا چهارشنبه در آن کانکس اقامت می‌کنند و به منزل بر نمی‌گردند. راه منزل تا آنجا خیلی دور است و حدودا سه ساعت با موتور سیکلت طول می کشد تا به آنجا برسیم.

دیه پرداخت نشد، آموزش و پرورش در حال پیگیری است

وی در پاسخ به اینکه آیا دیه‌ای برای آن‌ها پرداخل شده است؟ می‌گوید: همچنان دیه‌ای به ما پرداخت نشده است. زمانی که ما بستری بودیم، قول‌هایی داده شد اما کاملا محقق نشد. راه‌های قانونی‌اش در حال طی شدن است؛ با این وجود هرچه اداره کل آموزش و پرورش گفته بود انجام شد و در حال کمک کردن به ما هستند.

علی عیسی پره به کمک‌هایی که از سال گذشته تا کنون به آن ها شده است سخن می گوید و می افزاید: ما برای اینکه بتوانیم برای لیزر قسمت‌های سوخته به جاهای دیگر برویم نیازمند کمک هستیم اما تا کنون کمکی صورت نگرفته است. بیمه می‌گوید سهم من همان مبلغی بود که پرداخت کردم؛ اما آن مبلغ فقط برای درمان اولیه ما کافی بود، بعد از آن چیزی انجام نشد. امیدوارم مسئولان این موضوع را پیگیری کنند. درخواست دو معلم دیگر نیز همین است. ما و خانواده‌هایمان بعد از این حادثه دچار مشکلات روانی متعددی شدیم. 

وی می گوید: درخواست ما این است که مسئولان دستمان را بگیرند تا بهبودی حاصل شود. بعد از این حادثه، گروه‌های مشاوره به سراغ ما آمدند تا به ما از لحاظ روانی کمک کنند.

دانش آموزان عشایری نباید رها شوند

وی می گوید: در مدارس عشایری بعد از اتمام دوران ابتدایی، اگر دانش آموزان راهنمای خوبی نداشته باشند، رها می‌شوند. ما معلم ها باید به عنوان یک مشوق در کنار دانش‌آموزان باشیم. من این کار را کردم و کنارشان بودم و هستم. تا کنون چند تا از دانش آموزانم معلم شده‌اند و در جایگاه سرباز معلم کنار خودم تدریس می کنند.

با عشق به شغل معلمی نگاه می کنم

علی عیسی پره می گوید که اگر یک بار دیگر به دنیا بیاید باز هم معلم می‌شود. او به شغل معلمی به چشم یک شغل نگاه نمی‌کند. او معتقد است معلمی یک رسالت است؛ بنابراین با عشق به آن می‌نگرد. او می گوید: من ۱۴ سال است که در دورترین مناطق در جایگاه مدیر-آموزگار فعالیت می‌کنم. از دورترین نقاط خوزستان شروع به کار کردم و ۱۴ ساعت با ماشین می‌رفتم و پیاده روی می‌کردم. افتخار می‌کنم در خدمت محروم‌ترین نقاط ایران باشم.

این معلم فداکار می گوید: معلمی شغل انبیاست؛ ولی معلم معصوم نیستیم. گاهی کاستی‌هایی وجود دارد. می‌خواهم اگر کسی در معرض این کاستی‌ها قرار گرفت، به بزرگواری خودش ما را ببخشد. امیدوارم دولت هم قدر معلم‌ها را بیشتر از گذشته بداند.

عیسی پره در ادامه ۱۲ اردیبهشت، روز معلم را به فرهنگیان سراسر ایران تبریک می گوید و می افزاید: معلم‌ها بدون هیچ‌ چشم‌داشتی با الگو گرفتن از اسوه ایثار، شهید مرتضی مطهری در سنگر تعلیم و تربیت انجام وظیفه می‌کنند