شهرهای ایران دیگر نماد تاریخ و فرهنگ ایرانی ندارد

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، در شهر فضای زندگی انسان ها و نماد فرهنگ، تاریخ، تمدن، اندیشه، معماری و شهرسازی یک جامعه است. ساکنان شهر زمان خود را بیش از محیط خانه در محیط شهر سپری می کنند و با فضای آن در ارتباط مستقیم هستند. بنابراین مردم به نوعی با معماری شهر خود زندگی می کنند و چشم های آنها دائما به گرافیک شهرشان برخورد می کند.

گلابچی در خصوص ماهیت عناصر گرافیک و معماری شهری اذعان داشت:« عناصر گرافیک شهری باید تداعی کننده نمادها، پیام ها، نقش ها و خاطرات شهر باشد تا افراد بتوانند مضامین خاص سرزمینی را در نمادهای شهری جستجو کنند. در اجزاء شهر باید عناصری قرار بگیرد که نشان دهنده تاریخ و تمدن و فرهنگ آن شهر باشد. علاوه بر آن باید نشان دهنده عناصر و پیام هایی باشد که امروزه در شهر به آنها نیاز داریم. به همین جهت وجود یادمان هایی که مردم را به تاریخ و فرهنگ خود ارجاع می دهند، می توانند نمایانگر عناصر گرافیک شهری باشند.»

یکی دیگر از مولفه های عناصر معماری شهری استفاده از مجسمه ها و سردیس های اشخاص مشهور و افتخارآفرین سرزمین در فضای شهر است. گلابچی در این خصوص گفت:« دیدن شخصیت های برجسته و قهرمانان یک کشور و افتخارات یک سرزمین در سطح شهر می تواند به ساکنان آن شهر احساس غرور و افتخار به ملیت خود را القا کند.»

 او در ادامه به دادن روحیه شادی و نشاط به شهرنشینان در شهرسازی اشاره کردو وی استفاده از رنگ ها و فرم های شاد و مثبت در معماری شهری را در چشم نوازی و حفظ روحیه شادی و نشاط مردم جامعه کمک کننده دانست.

به عقیده گلابچی، یکی دیگر از مباحث حائز اهمیت در معماری و نماد های شهری که دارای جلوه بصری بسیاری هستند، پیام هایی است که قصد انتقال آنها را داریم. این پیام ها می تواند درجهت حفظ محیط زیست، امیدواری به آینده یا ایجاد یک نگاه خوشایند یا درس جدید نسبت به گذشته باشد. به همین دلیل در طراحی عناصر شهری باید به استفاده از نمادهای گذشته و پیام ها و افتخارات امروز توجه ویژه داشته باشیم و این پیام ها را در دل عناصر شهرهای کشورمان جای دهیم.

او افزود:« از سوی دیگر معماری ساختمان های شهری باید نمایانگر ویژگی های سرزمینی، فرهنگ، تمدن و تاریخ کشور ما باشد. اگر ما شهر خود را شبیه به شهرهای دیگر کشور ها بسازیم، به آن معناست که ما از هویت و اصالت ایرانی خود فاصله گرفته ایم.»

گلابچی اظهار داشت که متاسفانه در حال حاضر ما از معماری، هویت و اصالت ایرانی که در گذشته در شهرسازی ما وجود داشت فاصله گرفتیم و شهرهای ما دیگر نماد تاریخ و فرهنگ ایرانی وجود ندارد. ایران در طول تاریخ تجربیات موفقی از شهرسازی را در کشور داشته است. یکی از معروف ترین و محبوب ترین آنها طراحی میدان نقش جهان اصفهان است که به عنوان یکی از بزرگترین میادین شهر در جهان، به شکلی بسیار دقیق، اصولی، زیبا و قابل استفاده برای حضور انسان ها مدل سازی و ساخته شده است. این میدان چشمگیر ایرانی در مقایسه با میدان سرخ مسکو و تیان‌آنمن چین، نشان از یک نگارگری شهری بسیار درست دارد که در چهار ضلع آن، چهار عنصر سمبل حکومت جای گرفته است. کاخ عالی قاپو در این میدان سمبل حکومت، مسجد امام نماد باورها و اعتقادات جامعه، مسجد شیخ لطف الله سمبل تعلیم و تربیت (زیرا این مکان علی رغم مسجد بودن برای درس خواندن دانش آموزان طراحی و ساخته شده بود)و بازارچه قیصریه سمبل اقتصاد، کسب وکار و تجارت است که طراحی و معماری ایرانی در نقطه نقطه آن دیده می شود.

گلابچی گفت:« با وجود چنین افتخار ستودنی در سطح جهانی، امروزه در کشور ما معماری شهری به این صورت وجود ندارد. اینکه مردم کشور های دیگر با عبور از کوچه ها و خیابان ها و مشاهده بناهای موجود در شهر به یاد شهرهای دیگر بیفتند، نه تنها مزیت، تعریف و تمجید نیست بلکه گویای دوری ما از تاریخ و فرهنگ سرزمینمان است که موجب تفکیک ما از دیگر شهرهای جهان می شود.»