منصوره شهریاری در گفت گو با رکنا مطرح کرد،
سودجویی و بیگاری کشیدن صاحبان مشاغل از عوامل کمبود انگیزه در کارکردن جوانان/ تورم و گرانی جوانان را تنبل کرد
رکنا: دکتر منصوره شهریاری، روان شناس خانواده و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی با اشاره به این که تورم و گرانی باعث کاهش انگیزه کار کردن در جوانان شده است، به نقش کلیدی خانواده ها در مسئولیت پذیری جوانان تاکید کرد.
به گزارش گروه اجتماعی رکنا ، بیکاری از معضلات عمده جوانان کشور است،جوانان بسیاری بیکار مانده اند. بخش اعزمی از جوانان تحصیلکرده ایران یا بیکار هستند یا در شغلی مشغول به کار می شوند که ارتباط چندانی با رشته تحصیلی آنان ندارد و این خود می تواند به ضعف کاری آنها بیانجامد. اما در این میان جوانانی هم هستند که برایشان کار پیدا می شود حتی در راستای مدرکی که گرفته اند کار برای آنها یافت می شود اما حاضر به کار کردن نیستند و حتی اگر مشغول به کار هم شوند با انگیزه ، فعالیت ندارند و تلاشی برای رشد و ترقی کاری انجام نمی دهند. چرا جوانان تا این حد بی انگیزه شده اند ؟ منصوری شهریاری، روانشناس خانواده این سوال را پاسخ داد.
منصوره شهریاری در رابطه با عوامل کاهش انگیزه کار کردن و وضعیت اشتغال جوانان به خبرنگار اجتماعی رکنا گفت: یکی از عوامل کاهش انگیزه کار کردن جوانان در درجه اول این است که مشاغل فعلی بر اساس مطالعاتی که از صاحبان مشاغل انجام شده، سودجویی و بیگاری کشیدن از جوانان توسط صاحبان مشاغل است. ضمن اینکه تعداد قابل توجهی از جوانان ما در خانواده ها برای تامین نیازهای خود خدمات دریافت می کنند و مایحتاج خود را بدین شکل تامین می کنند، اکنون وقتی کفش و لباس و همه وسایل جوانان توسط پدر و مادر تهیه می شود و آن ها احساس نیاز نمی کنند و زمانی که با خود استنباط می کنند که با رفتن به سر کار مخارج شان بیشتر می شود و ممکن است پولی اضافه از خود بگذارند طبیعتا از کار کردن فرار می کنند.
تورم و گرانی موجب کاهش انگیزه کارکردن در جوانان شده است
دکتر منصوره شهریاری ادامه داد: جوانان ما هشیار هستند، می دانند به چه علت باید سر کار بروند، مایل اند مستقل باشند ولی تورم و گرانی ها باعث شده جوانان هم بی انگیزه شوند. در حال حاضر درآمد خانواده ها ثابت مانده ولی قیمت مواد اولیه و ضروری زندگی در بازار روز به روز در حال افزایش است، این عوامل از نظر آسیب شناسی جوانان را بی انگیزه تر می کند و آن ها را به فرسودگی روانی سوق می دهد، همچنین ممکن است این جوانان دچار احساس بی هویتی و بی ارزشی شوند و به مرور زمان به سمت دوستی های ناباب کشیده شوند، حال آنکه همان دوست های به اصطلاح ناباب هم به دلایلی که گفته شد ناباب شده اند! اکنون کرونا نیز مزید بر علت شده و بسیاری از افراد جامعه از کارهای حضوری کنار کشیده اند، چرا که جان شان را در خطر می بینند.
انگیزه در جوانان به دو منبع درونی و بیرونی وابسته است
این روان شناس خانواده در خصوص مفهوم انگیزه و وجود آن در جوانان امروزی اظهار داشت: وجود انگیزه در جوانان به دو منبع درونی و بیرونی وابسته است. منابع درونی می تواند شامل ارزش ها و دست یافتن به یکسری شایستگی ها باشد، مثلا وقتی فرد از نظر درونی احساس شایستگی کند برای کار کردن و تامین معیشت، ادامه تحصیل و اشتیاق برای انجام امور فرهنگی و اجتماعی اقدام می کند، منابع بیرونی نیز شامل یکسری محرک ها هستند که ما را وادار به حرکت و کار کردن می کنند، مثلا پدرو مادر ها خود به عنوان محرکی بیرونی مسئول این وضع هستند، چرا که وقتی همه مایحتاج زندگی جوانان را تامین کنند آن ها نیز اقدام وانگیزه ای برای تامین کردن نیاز های خود ندارند، در مجموع خانواده هایی که از نظر مالی و شغلی مشکل دارند میزان انگیزه کار کردن در جوانان آن خانواده ها نیز کمتر است، زیرا این جوانان نیز در وضعیت کنونی کشور باید بیگاری کنند و یا اگر شغلی پیدا کنند با حقوقی بسیار کم مشغول فعالیت شوند.
مسئولیت پذیری جوانان دارای دو بعد فردی و محیطی است
شهریاری با بیان اینکه مسئولیت پذیری دو بعد فردی و محیطی دارد، افزود: به طور کلی در بعد فردی با موضوع ژنتیک و وراثت مواجه هستیم و در بعد محیطی با موضوعات تربیتی و خانواده ای مواجهیم. اکنون جامعه ای که در تمام مراتب اش از نوک قله گرفته تا پایین مسئولیت پذیری کمی را دارند و این مفهوم بسیار پرنوسان است، نمی توانیم انتظاری از جوانان برای مسئولیت پذیر بودن داشته باشیم. بسیاری از جوانان شاهد این هستند که مثلا در یک مدرسه، معلم عربی در رشته ریاضی درس خوانده است و معلم ریاضی در رشته زبان تحصیل کرده یا یک مدیر با مدرک کارشناسی فعالیت می کند و یک راننده تاکسی با مدرک فوق لسیانس مشغول کار است، این تناقض ها باعث سردرگمی و یاد گرفتن مسئولیت ناپذیری در جامعه و بین جوانان شده است.
خانواده ها نقش کلیدی در مسئولیت پذیری بچه ها دارند
عضو هیئت علمی دانشگاه به نقش خانواده در مسئولیت پذیر شدن جوانان و نوجوانان اشاره کرد و افزود: خانواده ها نقش کلیدی در مسئولیت پذیری بچه ها دارند، آن ها باید با شیوه های مستقیم و غیرمستقیم این مهارت را به نوجوانان و جوانان آموزش دهند. متاسفانه وقتی خانواده ای در امورات زندگی اش مسئولیت پذیر نیست، نمی توانیم از جوان انتظار زیادی داشته باشیم. غیر از خانواده ها، معلمان و سایر افراد جامعه نیز به عنوان یک الگو در جامعه عمل می کنند.
نقش مستقیم خانواده ها در سبک زندگی جوانان
منصوره شهریاری به مفهوم سبک زندگی در جوانان امروزی اشاره کرد و گفت: مفهوم سبک زندگی عبارتی است که مدت هاست در جامعه تبلیغ می شود، باید توجه داشته باشیم سبک زندگی یعنی روش رفتار کردن ما در زندگی، در این زمینه هم خانواده ها نقش بسیار موثری دارند، خانواده ها جنبه ای الگویی دارند، زمانی که بچه ای متولد می شود از این جنبه الگویی خانواده بهره می برد، به قولی بچه ها آینه پدر و مادرشان هستند، بنابراین ابزار تقلیدی و یادگیری مشاهده ای در سبک زندگی خانواده ها بسیار موثر است. اکنون وقتی به بچه های 3 یا 4 ساله گفته می شود مسواک بزن یا بخواب، در پاسخ می گویند چرا خودت نمی خوابی یا خودت مسواک نمی زنی!؟ بنابراین آموزش غیر مستقیم با سبک زندگی خانواده ها تعیین می شود، کودکان و نوجوانان با خود استنباط می کنند، آیا پدر و مادری که آن ها وادار به کاری می کنند، خود نیز عامل به آن هستند یا خیر؟
دهه هشتادی و نودی ها با مشکلات بسیاری دست و پنجه نرم خواهند کرد
این روان شناس خانواده با تاکید بر اینکه دهه هشتادی و دهه نودی ها با مشکلات عدیده ای دست و پنجه نرم خواهند کرد، ادامه داد: جوانان و نوجوانان دهه هشتادی و دهه نودی در سال های آینده با مشکلات متعددی روبرو خواهند بود، زیرا یکسری موضوعات مانند وابسته بودن و استقلال نداشتن در جوانان به یک هنجار تبدیل شده است و گویی آن ها رها شده اند. همچنین محدودیت های شدید خانواده ها نیز مثل کنترل شدید رفت و آمد، نوع استفاده از خورد و خوراک و غیره نیز بر مشکلات کودکان متولد دهه هشتاد و نود تاثیر می گذارد. خانواده ها باید برای زندگی کودکان و نوجوانان خود هدف گزینی کنند و با برنامه ای مشخص آن ها را هدایت کنند و همانطور که اشاره شد، خود نیز در سبک زندگی خود دقت کنند زیرا آن ها الگویی تمام عیار برای بچه ها هستند.
تعداد نادری از جوانان برای نیازهای معیشتی خود و خانواده شان تلاش می کنند
منصوره شهریاری در پایان گفت: تعداد قابل توجهی از خانواده ها پس از 30 الی 40 سال دوندگی، نمی توانند معیشت خود و فرزندان شان را تامین کنند و همین عامل باعث فرسودگی و کرختی در این اقشار و به خصوص جوانان شان شده است، اگرچه تعدادی نادر هم از جوانان هم داریم که با تلاش زیاد و شایسته در رفع نیازهای خود و خانواده شان با انگیزه قوی اقدام می کنند، ولی این افراد همانطور که تاکید شد تعدادشان بسیار نادر است.
برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.
ارسال نظر