افزایش رفتارهای خشونت آمیز علیه زنان خانه دار/ نهاد کارآمدی برای مقابله با خشونت نداریم

مریم حبیب زاده فعال حوزه زنان و کودکان در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی رکنا، درباره این مسئله که خشونت علیه زنان در ایران چه تغییراتی کرده است گفت: خشونت امر دائمی بوده که همیشه وجود داشته است البته در این دوران کرونایی ما شاهد افزایش خشونت‌های خانگی در محلات آسیب‌خیز هستیم که به صورت متعدد می توان به آنها اشاره کرد برای مثال مادری دو بچه دارد و شوهرش نیز مصرف کننده مواد است، او که در کارگاهی کار می کرده بعد از کرونا بیکار شده و با وجود اینکه همیشه سختی های زندگی آزارش می دادند اما سکوت را ترجیح می داد، هنگام خانه ماندن در این دوران کرونا خشونت های همسرش را برخلاف گذشته اعلام کرد.

او ادامه می دهد: خشونت علیه زنان انواع گوناگونی اعم از کلامی، فیزیکی و... دارد اما یک مسئله ای که در مناطق حاشیه ای بسیار پررنگ بوده و در این دوران کرونا خود را نشان داده، خشونت خانگی است که حتی فرزندان خانواده نیز از آن در امان نیستند.

نهاد کارآمدی برای مقابله با خشونت وجود ندارد

حبیب زاده می گوید: هیچ نهادِ کارامدی برای مقابله با این مسائل وجود ندارد. به نظر می رسد اورژانس اجتماعی نیز با کمبود شدید امکانات و نیروی انسانی مواجه است، زیرا در بیشتر موارد وقتی تماس می گیریم یا می گویند نیروهایشان کرونا گرفته اند یا شیفتشان تمام شده است و پرسنلی برای اعزام ندارند. پیش از شیوع کرونا هم البته وضعیت بهتر از این نبود.

این فعال حوزه زنان و عضو جمعیت امام علی (ع) اضافه کرد: البته به دلیل پررنگ بودن اعتیاد در مناطق حاشین نشین و محلات آسیب خیز خشونت علیه زنان و کودکان خود به خود بیشتر می شود چراکه مرد خانه می خواهد مواد مخدر مصرف کند اما زن و بچه اش که پیش از کرونا سرکار بودند امروز در خانه بسر می برند که همین مسئله کار را برای مردم سخت می کند بنابراین تنش های روحی و روانی زیادی پدید می آید و میزان خشونت افزایش می یابد.

بی تکلیفی لایحه های خشونت علیه زنان و کودکان

این فعال حوزه زنان در پاسخ به این سوال که چه کاری هم اکنون می توان برای زنان و فرزندانشان کرد تا از خشونت در امان بمانند خاطرنشان کرد: مهم ترین کاری که باید صورت بگیرد این است که یک قانون جامع برای جلوگیری از خشونت علیه زنان مصوب شود اما می بینیم که لایحه منع خشونت علیه زنان بعد از مدت ها پاسکاری شدن بین نهادهای مختلف در نهایت نامش به لایحه صیانت، کرامت و تامین امنیت بانوان در برابر خشونت تغییر کرد که عملا با آن لایحه نخستین تفاوت های زیادی دارد و هنوز هم به هیچ جایی نرسیده است.

او افزود: لایحه صیانت، کرامت و تامین امنیت بانوان در برابر خشونت عملا با دید یک جامعه مردسالار به خشونت پرداخته است کمااینکه ابهامات زیادی در آن وجود دارد و به خوبی قابل اجرا نیست. همچنین نیاز است تا خانه های امن نیز در مناطق حاشین نشین و آسیب پذیر افزایش پیدا بکند.

حبیب زاده تصریح کرد: لایحه‌ی حمایت از کودکان نیز که به مددکاران اورژانس اجتماعی اجازه می‌داد در صورت لزوم بدون حکم قاضی به منزلی که کودکی در آن در معرض خطر شدید قرار دارد وارد شوند، هنوز در حال دست به دست شدن بین مجلس و شورای نگهبان است.

این فعال در حوزه زنان و کودکان در پایان درباره این مسئله که اگر بخواهیم جمع بندی دراین خصوص داشته باشیم چه کارهایی نیاز است تا انجام شود گفت: در کوتاه و میان مدت لازم است مطالبه گری وسیعی از سوی عموم مردم برای تأمین امنیت زنان در برابر خشونت خانگی صورت بگیرد تا نهادها و ارگانهای مسئول هر چه سریعتر قوانین لازم که بازدارندگی کافی دارد تدوین و تصویب نمایند. اما در کنار این اقدام، بدیهی است که باید برای عواملی که زمینه ساز خشونت هستند، فکر اساسی صورت گیرد تا در بلندمدت ریشه های خشونت خشک شود. مسلم است که پرخاشگری و خشونت، میوه درختی است که با فقر و اعتیاد و دیگر بحرانهای حاد اجتماعی قد می کشد. لذا در نهایت راهکار اصلی، تدوین برنامه جامع علمی و دقیقی است که دلسوزانه و با تعهد کامل از سوی ارگانهای ذیربط، بدون فوت وقت، برای ریشه کنی اعتیاد و فقر و گرسنگی حاد، به مرحله اجرا درآید.

برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.