حرز امام جواد (ع) / دعایی که شما را از سحر و جادو و ... در امان نگه می دارد
رکنا: حِرْز امام جواد(ع) دعایی است که امام جواد(ع) برای سالم ماندن از بلاها و ناخوشی‌ها با آداب خاصی برای مأمون نوشت. این حرز نزد شیعیان مشهور، بلکه مشهورترین حرز شمرده شده است. عالمان شیعه همچون آیت‌الله بهجت در موارد متعددی به خواندن و همراه داشتن این حرز سفارش کرده‌اند.
به گزارش رکنا، حرز امام جواد ضمن ماجرایی از حکیمه دختر امام جواد از اُم فضل دختر مأمون نقل و در کتاب‌های مُهَجُ الدَعَوات و الاَمان هر دو اثرِ سید بن طاووس ذکر شده است. همچنین در کتاب‌هایی چون بحار الانوار، عوالم العلوم و المعارف و مکاتیب الائمه(ع) به نقل از مهج الدعوات آمده است.
علی بن عیسی اربلی در کتاب کشف الغمة اصل ماجرایی را که حرز ضمن آن نقل شده، ساختگی دانسته است؛ اما برخی سند این حرز را صحیح و معتبر شمرده‌اند.
در متن روایت حرز آمده است که این حرز روی پوست آهوی خاص نوشته، در جعبه نقره‌ای قرار داده و پس از خواندن نماز مخصوصی، به بازوی راست بسته شود.
در متن حرز خواص و آثار متعددی برای حرز بیان شده است؛ از جمله: در امان ماندن از شرور و بلاها و از هر چیزی که انسان می‌ترسد، دفع چشم‌زخم و سِحر و جادو، حفظ از فریب، دشمنی، فقر، گرسنگی و وسوسه.
حرز دیگری نیز از امام جواد(ع) نقل شده که به حرز صغیر یا کوتاه معروف است و کلمات آغازین آن «یَا نُورُ یَا بُرْهَانُ یَا مُبِینُ یَا مُنِیر» است.
شهرت و جایگاه حرز
به گفته شیخ عباس قمی، حرز امام جواد نزد شیعه مشهور است. گفته شده در میان حرز‌ها و دعاهای مأثور از اهل‌بیت(ع) برای دفع بلاهای زمینی و آسمانی، حرز امام جواد(ع)، مشهورترین و معتبرترین حرز به شمار می‌رود. در برخی منابع آمده که به همراه داشتن حرز امام جواد در میان شیعیان و ایرانیان چنان متداول و مشهور شده که در فارسی «حرز جواد کسی بودن» یا «حرز جواد خود کردن» به معنای پیوسته همراه با او بودن، مَثَل شده است.
نقل شده مأمون تا زمانی که حرز امام جواد(ع) را به همراه داشت، در جنگ با دشمنانش پیروز می‌شد و آسیبی نمی‌دید؛ از جمله با اهل روم جنگ کرد و بر آنان پیروز شد و غنائم بسیاری نیز به دست آورد.
گفته شده عالمان شیعه به خواندن و همراه داشتن این حرز سفارش کرده‌اند.[۵] آیت‌الله بهجت بارها به همراه داشتن این حرز برای در امان ماندن از بلاها و بیماری‌ها، دفع چشم‌زخم، باطل شدن سحر، درمان خواب‌های پریشان و دفع آزار شیاطین و جن‌ها سفارش کرده‌اند. از آیت‌الله بهاءالدینی نقل شده است که گفت دیدم فردی با سنگی بر سر فرد دیگری زد؛ ولی چون آن فرد حرز امام جواد به همراه داشت، اتفاقی برایش نیفتاد و آسیبی ندید.
ماجرای حرز
حرز امام جواد(ع)، دعایی است که امام جواد(ع) برای سالم ماندن از بلاها و ناخوشی‌ها با آداب خاصی برای مأمون عباسی نوشته است. این حرز ضمن ماجرایی که حَکِیمَه دختر امام جواد از ام فضل دختر مأمون و همسر امام جواد نقل کرده، آمده است.
طبق این نقل، حکیمه پس از شهادت امام جواد(ع) برای عرض تسلیت نزد ام فضل رفته بود که از ویژگی‌های اخلاقی امام جواد سخن به میان آمد و ام فضل داستان شگفتی برای حکیمه خاتون تعریف کرد.
روزی زنی نزد ام فضل آمد و خود را همسر امام جواد(ع) معرفی کرد. ام فضل عصبانی شد و برای شکایت نزد پدرش رفت. مأمون که مست بود، از شنیدن این خبر بسیار خشمگین شد و شمشیر به دست سراغ امام رفت و او را با ضربات شمشیر قطعه قطعه کرد. فردای آن روز، هنگامی که مأمون از حالت مستی بیرون آمد، ام فضل قضیه کشتن امام را به مأمون گفت و مأمون از این سخن متحیر و بیهوش شد.
مأمون برای اطمینان از این خبر خادم خود، یاسر، را نزد امام جواد فرستاد. یاسر با بشارت، خبر سلامتی امام را برای مأمون آورد. مأمون خادم خود را به همراه ۲۰ هزار دینار و اسبش به عنوان پیشکش به سوی امام فرستاد. امام به یاسر فرمود آیا میان ما و مأمون عهدی بود که با شمشیر به من حمله کند؟ آیا او نمی‌داند که من یاری‌رسان و حافظی دارم که میان من و او مانع میشود.
یاسر برای مأمون بخشش طلب کرد و پس از آن، امام به همراه یاسر و دیگر مردم نزد مأمون رفتند. مأمون امام را نزد خود نشاند و به صحبت با یکدیگر مشغول شدند. سپس امام به مأمون فرمود من از شر این مردم بر تو ایمن نیستم.
نزد من دعایی است که با آن خود را محافظت کن و از شرور و بلاها و ناخوشی‌ها درامان باش. با این دعا اگر با سپاه روم و تُرک مواجه شوی و تمام مردم زمین علیه تو گردهم آیند، به اذن خدا نمی‌توانند بر تو پیروز شده و غلبه کنند. مأمون دعا را از امام درخواست کرد. مأمون صبح روز بعد، یاسر، خادم خود را نزد امام جواد(ع) فرستاد. امام به دست خط حرز را بر پوست آهویی نوشت و به یاسر داد تا به مأمون برساند.
منابع و اعتبار حرز
حرز امام جواد را سید بن طاووس در کتاب مُهَج الدَّعَوات و الاَمان مِنْ اَخْطار الاَسْفار و الاَزْمان از اَبونَصْر هَمْدانی از حَکِیمَه دختر امام جواد نقل کرده است. ابن طاووس در کتاب الامان، این حرز را از کتاب «مُنْیَةِ الدَّاعِی وَ غُنْیَةِ الْوَاعِی» اثر شیخ علی بن عبدالصمد تمیمی نقل کرده ولی در کتاب مهج الدعوات نام کتاب را نبرده و صرفاً نام علی بن عبدالصمد را ذکر کرده است.
این حرز را علامه مجلسی در بحار الانوار در باب حرزهای پیامبر(ص) و ائمه(ع) و عبدالله بحرانی اصفهانی، محدث و متکلم امامیه (درگذشت ۱۱۴۸ق) در کتاب عوالم العلوم و المعارف و علی احمدی میانجی در مکاتیب الائمه(ع)، همگی از مهج الدعوات نقل کرده‌اند.
قسمتی از حرز امام جواد(ع) که به صورت اشکال و حروف رمزی است.
ماجرای حرز به عنوان معجزه‌ای از امام جواد(ع) در الخرائج و الجرائح اثر قطب‌الدین راوَنْدی (درگذشت ۵۷۳ق)، کتاب عیون المعجزات اثر حسین بن عبدالوهاب، از محدثان قرن پنجم هجری قمری، مدینة معاجز الائمه الاثنی عشر اثر سید هاشم بحرانی و کتاب مُنْتَهَی الآمال اثر شیخ عباس قمی نیز نقل شده؛ ولی متن حرز ذکر نشده است.
علی بن عیسی اِرْبِلی (درگذشت ۶۹۲ یا ۶۹۳ق) در کتاب کشف الغمة اصل ماجرا را بدون اشاره به حرز نقل کرده و آن را به دلایلی ساختگی دانسته است. از نظر اربلی، امام جواد(ع) در مدینه ساکن بود؛ اما مأمون در مدینه نبود تا دخترش به او شکایت کند. از سوی دیگر، امام در بغداد از دنیا رفت و همسرش نیز همراه او بود؛ اما خواهرش در مدینه بود. پس چطور همسر امام را ملاقات کرده است؟
علامه مجلسی با اشاره به نقدهای اربلی، همه آنها را قابل دانسته و گفته است با این اشکالات و صِرف استبعاد، نمی‌توان خبر مشهوری را که در همه کتاب‌ها نقل شده، رد کرد.
برخی سند این حرز را صحیح و معتبر شمرده‌اند؛ اما برخی با بررسی سندی و متنی حرز، سند را ضعیف و متن آن را ساختگی دانسته و انتساب آن به امام جواد(ع) را رد کرده‌اند.
آداب و شرایط
سید بن طاووس نقل کرده که امام جواد(ع) متن حرز را روی پوست آهویی از سرزمین تِهامَه نوشت و به خادمِ مأمون سفارش کرد که به مأمون بگوید که برای این دعا، جعبه‌ای از نقره بسازد و کلماتی که در آخر حرز بیان کرده، بر روی آن بنویسد.[یادداشت ۱] در ادامه آمده است که هرگاه مأمون خواست آن را بر بازوی خود ببندد، وضوی کامل گرفته، چهار رکعت نماز بخواند؛ در هر رکعت پس از حمد، هفت مرتبه هر یک از آیة الکرسی، آیه شَهِدَالله (آیه ۱۸ سوره آل‌عمران)، سوره شمس، ضحی، لیل و توحید بخواند. هنگامی که نماز تمام شد، در سختی‌ها و مشکلات آن حرز را بر بازوی راست خود ببندد. بر همین اساس، برخی عالمان سفارش کرده‌اند که حرز بر روی پوست آهوی مخصوص نوشته و بر بازوی دست راست بسته شود. از آیت‌الله بهجت نقل شده که خاصیت این حرز در صورت بستن به بازو است.
از جمله شرایط دیگر حرز در متن روایت، این است که ماه در برج عقرب نباشد. به گفته شیخ عباس قمی، هنگام بستن حرز به بازو نباید ماه در برج عقرب باشد؛ اما برخی این شرط را جزو شرایط زمان نوشتن حرز برشمرده‌اند. رو به قبله بودن و استفاده از قلم و جوهر و کاغذ ساخته دست مسلمانان، از دیگر آداب و شرایط این حرز شمرده شده است.
فواید و آثار
با توجه به متن حرز، آثاری برای این حرز بیان کرده‌اند؛ آنها عبارت‌اند از:
درامان ماندن از شرور، بلاها، مشکلات و ناخوشی‌ها
در امان ماندن از هر چیزی که می‌ترسد
دور شدن نگاه و زبان سوء دشمن
دفع شرور و ستم و ضررهای مردم و حاکمان، شیاطین و جنیان و غولان،
دفع چشم‌زخم،
دفع سحر و جادو،
حفظ از فریب و دشمنی و حیله
حفاظت از جراحت و فساد و غرق شدن، هلاکت و شکست خوردن
حفظ آبرو
حفظ از قتل و انتقام
حفظ از بیماری و ناخوشی و آزار و اذیت
حفظ از فقر و گرسنگی و عطش
حفظ از وسوسه
حفظ از نقصان در دین و معیشیت در زندگی.
این حرز برای دفع حسادت، رفع اختلاف زن و شوهر و درمان ترس نیز توصیه شده است.
متن
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ إِلَى آخِرِهَا- أَ لَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ سَخَّرَ لَکُمْ ما فِی الْأَرْضِ وَ الْفُلْکَ تَجْرِی فِی الْبَحْرِ بِأَمْرِهِ وَ یُمْسِکُ السَّماءَ أَنْ تَقَعَ عَلَى الْأَرْضِ إِلَّا بِإِذْنِهِ إِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَؤُفٌ رَحِیمٌ اللَّهُمَّ أَنْتَ الْوَاحِدُ الْمَلِکُ [الدَّیَّانُ] یَوْمَ الدِّینِ تَفْعَلُ مَا تَشَاءُ بِلَا مُغَالَبَةٍ وَ تُعْطِی مَنْ تَشَاءُ بِلَا مَنٍّ وَ تَفْعَلُ مَا تَشَاءُ وَ تَحْکُمُ مَا تُرِیدُ وَ تُدَاوِلُ الْأَیَّامَ بَیْنَ النَّاسِ وَ تُرَکِّبُهُمْ طَبَقاً عَنْ طَبَقٍ.
به نام خداى بخشنده مهربان سپاس خدایی را که پروردگار عالم‌هاست، تا آخر سوره حمد. «آیا ندیده‌ای که خدا آنچه را در زمین است به نفع شما رام گردانید و کشتی‌ها در دریا به فرمان او روانند و آسمان را نگاه می‌دارد تا [مبادا] بر زمین فرو افتد مگر به اذن خودش.
در حقیقت خداوند نسبت به مردم سخت رئوف و مهربان است». خدایا تو یگانه‌ای و مالک روز جزایی، هر آنچه خواهى انجام می‌دهی بدون مغلوب شدن از کسى و به کسی که بخواهی بدون منّت می‌بخشی و هر آنچه خواهى انجام می‌دهی و آن چه را که اراده کنی، حکم می‌کنی و روزگار را میان مردم می‌گردانی و آنان را بر احوال و حوادث گوناگون می‌‌نشانى.
أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الْمَکْتُوبِ عَلَى سُرَادِقِ الْمَجْدِ وَ أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الْمَکْتُوبِ عَلَى سُرَادِقِ السَّرَائِرِ السَّابِقِ الْفَائِقِ الْحَسَنِ الْجَمِیلِ النَّضِیرِ رَبِّ الْمَلَائِکَةِ الثَّمَانِیَةِ وَ الْعَرْشِ الَّذِی لَا یَتَحَرَّکُ وَ أَسْأَلُکَ بِالْعَیْنِ الَّتِی لَا تَنَامُ وَ بِالْحَیَاةِ الَّتِی لَا تَمُوتُ وَ بِنُورِ وَجْهِکَ الَّذِی لَا یُطْفَأُ وَ بِالاسْمِ الْأَکْبَرِ الْأَکْبَرِ الْأَکْبَرِ وَ بِالاسْمِ الْأَعْظَمِ الْأَعْظَمِ الْأَعْظَمِ الَّذِی هُوَ مُحِیطٌ بِمَلَکُوتِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ بِالاسْمِ الَّذِی أَشْرَقَتْ بِهِ الشَّمْسُ وَ أَضَاءَ بِهِ الْقَمَرُ وَ سُجِّرَتْ بِهِ الْبُحُورُ وَ نُصِبَتْ بِهِ الْجِبَالُ وَ بِالاسْمِ الَّذِی قَامَ بِهِ الْعَرْشُ وَ الْکُرْسِیُّ وَ بِاسْمِکَ الْمَکْتُوبِ عَلَى سُرَادِقِ الْعَرْشِ وَ بِالاسْمِ الْمَکْتُوبِ عَلَى سُرَادِقِ الْعَظَمَةِ وَ بِاسْمِکَ الْمَکْتُوبِ عَلَى سُرَادِقِ الْعَظَمَةِ وَ بِاسْمِکَ الْمَکْتُوبِ عَلَى سُرَادِقِ الْبَهَاءِ وَ بِاسْمِکَ الْمَکْتُوبِ عَلَى سُرَادِقِ الْقُدْرَةِ وَ بِاسْمِکَ الْعَزِیزِ وَ بِأَسْمَائِکَ الْمُقَدَّسَاتِ الْمُکَرَّمَاتِ الْمَخْزُونَاتِ فِی عِلْمِ الْغَیْبِ عِنْدَک.
درخواست میکنم از تو به حق اسمت که بر سراپرده بزرگی و شرافت نوشته شده است، و درخواست میکنم از تو به حق اسمت که بر سراپرده اسرار برتر و غالب و بلند مرتبه و نیکو و بسیار زیبا و با طراوت، نوشته شده است همان که پروردگار فرشتگان هشت‌گانه و عرشى است که حرکت نمیکند. و درخواست میکنم از تو به حق چشمى که به خواب نمی‌رود و به حق زندگى که نمی‌‌میرد، و به نور رویت که خاموش نمی‌‌گردد و به اسمی که بزرگ‌تر است از همه بزرگ‌تر و بزرگ‌تر، و به اسم اعظمت اعظمت اعظمت که به حقیقت و ملکوت آسمان‌ها و زمین احاطه دارد، و به حق اسمى که خورشید به آن روشن و نورانی گشت و ماه پرتوافشان گردید، دریاها پر و لبریز و کوه‌ها برافراشته شدند، و به حق اسمى که به سبب آن عرش و کرسى استوار گشتند و استقرار یافتند، و به حق اسمی که بر سراپرده عرش نوشته شده، و به حق اسمی که بر سراپرده بزرگى و عظمت نوشته شده، و به حق اسمی که بر سراپرده عظمت نوشته شده، و به حق اسمت که بر سراپرده شکوه و زیبایی نوشته شده، و به حق اسمت که بر سراپرده قدرت نوشته شده، و به حق اسمت که غلبه کننده است و به اسم‌هاى مقدس، بزرگوار و نهفته در گنجینه علم غیبت.
وَ أَسْأَلُکَ مِنْ خَیْرِکَ خَیْراً مِمَّا أَرْجُو وَ أَعُوذُ بِعِزَّتِکَ وَ قُدْرَتِکَ مِنْ شَرِّ مَا أَخَافُ وَ أَحْذَرُ وَ مَا لَا أَحْذَرُ یَا صَاحِبَ مُحَمَّدٍ یَوْمَ حُنَیْنٍ وَ یَا صَاحِبَ عَلِیٍّ یَوْمَ صِفِّینَ أَنْتَ یَا رَبِ مُبِیرُ الْجَبَّارِینَ وَ قَاصِمُ الْمُتَکَبِّرِین.
و درخواست میکنم از نیکوئى تو بهتر از آن چه امید دارم و پناه می‌‌برم به عزت و قدرتت از شر چیزى که می‌‌ترسم و پرهیز میکنم از آن و از چیزى که نمی‌‌ترسم از آن. اى مددکار محمّد در روز جنگ حنین و اى همراه على در روز جنگ صفّین. تو اى پروردگار من، هلاک کننده زورگویان و شکننده متکبّران.
أَسْأَلُکَ بِحَقِّ طه وَ یس وَ الْقُرْآنِ الْعَظِیمِ وَ الْفُرْقَانِ الْحَکِیمِ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَشُدَّ بِهِ عَضُدَ صَاحِبِ هَذَا الْعَقْدِ وَ أَدْرَأُ بِکَ فِی نَحْرِ کُلِّ جَبَّارٍ عَنِیدٍ وَ کُلِّ شَیْطَانٍ مَرِیدٍ وَ عَدُوٍّ شَدِیدٍ وَ عَدُوٍّ مُنْکَرِ الْأَخْلَاقِ وَ اجْعَلْهُ مِمَّنْ أَسْلَمَ إِلَیْکَ نَفْسَهُ وَ فَوَّضَ إِلَیْکَ أَمْرَهُ وَ أَلْجَأَ إِلَیْکَ ظَهْرَهُ.
از تو می‌خواهم به حقّ طه و یاسین و به حقّ قرآن بزرگ و به حقّ فرقان حکیم که درورد و رحمت فرستى بر محمّد و آل محمّد و به سبب این بازوبند، بازوى صاحب آن را محکم و استوار گردانى. و به وسیله تو هر متکبّر و منحرف از راه حق و هر شیطان سرکش و هر دشمن بی‌رحم و هر دشمن زشت‌خو را دفع میکنم. و صاحب دعا را از کسانى قرار ده که خود را تسلیم تو و امورش را به تو واگذار کرده و تو را پشت و پناه خود قرار داده است.
اللَّهُمَّ بِحَقِّ هَذِهِ الْأَسْمَاءِ الَّتِی ذَکَرْتُهَا وَ قَرَأْتُهَا وَ أَنْتَ أَعْرَفُ بِحَقِّهَا مِنِّی وَ أَسْأَلُکَ یَا ذَا الْمَنِّ الْعَظِیمِ وَ الْجُودِ الْکَرِیمِ وَلِیَّ الدَّعَوَاتِ الْمُسْتَجَابَاتِ وَ الْکَلِمَاتِ التَّامَّاتِ وَ الْأَسْمَاءِ النَّافِذَاتِ وَ أَسْأَلُکَ یَا نُورَ النَّهَارِ وَ یَا نُورَ اللَّیْلِ وَ یَا نُورَ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ وَ نُورَ النُّورِ وَ نُوراً یُضِی‌ءُ بِهِ کُلُّ نُورٍ یَا عَالِمَ الْخَفِیَّاتِ کُلِّهَا فِی الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ الْأَرْضِ وَ السَّمَاءِ وَ الْجِبَالِ وَ أَسْأَلُکَ یَا مَنْ لَا یَفْنَى وَ لَا یَبِیدُ وَ لَا یَزُولُ وَ لَا لَهُ شَیْ‌ءٌ مَوْصُوفٌ وَ لَا إِلَیْهِ حَدٌّ مَنْسُوبٌ وَ لَا مَعَهُ إِلَهٌ وَ لَا إِلَهَ سِوَاهُ وَ لَا لَهُ فِی مُلْکِهِ شَرِیکٌ وَ لَا تُضَافُ الْعِزَّةُ إِلَّا إِلَیْهِ لَمْ یَزَلْ بِالْعُلُومِ عَالِماً وَ عَلَى الْعُلُومِ وَاقِفاً وَ لِلْأُمُورِ نَاظِماً وَ بِالْکَیْنُونِیَّةِ عَالِماً وَ لِلتَّدْبِیرِ مُحْکِماً وَ بِالْخَلْقِ بَصِیراً وَ بِالْأُمُورِ خَبِیراً.
بار خدایا به حقّ این نام‌ها که آنها را بر زبان آوردم و خواندم و تو به حق آنها از من داناترى. و در خواست میکنم از تو اى صاحب نعمت بزرگ و اى صاحب بخشش کریم، اى صاحب دعاهاى مستجاب و کلمات تام و کامل و نام‌هاى نافذ و مؤثر. و از تو می‌خواهم اى روشنى‌بخش روز و اى روشن‌کننده شب و اى نور آسمان و زمین، و اى روشنى ده نور، و اى نورى که هر نور و روشنایی به سبب او پرتوافشانی می‌کند، اى داناى امور پنهان در بیابان و در دریا و در زمین و در آسمان و در کوه‌ها.
و از تو درخواست میکنم اى کسى که فانى نمی‌‌شود و هلاک نمی‌‌گردد و زوال نمی‌پذیرد، و براى او چیزى که به وصف درآید نیست، و به حدی محدود نیست، و نه خدائى با اوست و نه خدائى غیر او هست، و نه در سلطنت و پادشاهى‌اش شریکی دارد، و نسبت داده نمی‌‌شود عزّت مگر به او. همواره به همه علم‌ها داناست و بر همه دانش‌ها مطّلع است و سازمانده دهنده‌ی همه امور است و به هستىِ همه چیز داناست و تقدیر چیزها را محکم و استوار گردانیده و به آفرینندگان بینا و به همه امور آگاه است.
أَنْتَ الَّذِی خَشَعَتْ لَکَ الْأَصْوَاتُ وَ ضَلَّتْ فِیکَ الْأَحْلَامُ وَ ضَاقَتْ دُونَکَ الْأَسْبَابُ وَ مَلَأَ کُلَّ شَیْ‌ءٍ نُورُکَ وَ وَجِلَ کُلُّ شَیْ‌ءٍ مِنْکَ وَ هَرَبَ کُلُّ شَیْ‌ءٍ إِلَیْکَ وَ تَوَکَّلَ کُلُّ شَیْ‌ءٍ عَلَیْکَ وَ أَنْتَ الرَّفِیعُ فِی جَلَالِکَ وَ أَنْتَ الْبَهِیُّ فِی جَمَالِکَ وَ أَنْتَ الْعَظِیمُ فِی قُدْرَتِکَ وَ أَنْتَ الَّذِی لَا یُدْرِکُکَ شَیْ‌ءٌ وَ أَنْتَ الْعَلِیُّ الْکَبِیرُ الْعَظِیمُ مُجِیبُ الدَّعَوَاتِ قَاضِی الْحَاجَاتِ مُفَرِّجُ الْکُرُبَاتِ وَلِیُّ النِّعَمَات.
تو آن چنانى که آوازها و صداها برایت نرم و آهسته‌اند و عقل‌ها و اندیشه در تو سرگردانند، اسباب نزد تو در تنگنا و مضیقه‌اند، نور تو هر چیزی را پر کرده و همه چیز از تو ترسان و هر چیزی به سوی تو گریزان است، هر چیزی بر تو توکل و اعتماد کرده، تو در جلال و بزرگی‌ات بلندمرتبه‌ای و در زیبایی و جمالت باشکوهی و در قدرت و توانایی‌ات بزرگی. تو چنانی که چیزی تو را درک نمیکند، تو بلندمرتبه و بزرگ و باعظمتی، تو اجابت کننده دعاها، برآورنده حاجات، برطرف‌کننده اندوه‌ها و صاحب نعمت‌هایی.
یَا مَنْ هُوَ فِی عُلُوِّهِ دَانٍ وَ فِی دُنُوِّهِ عَالٍ وَ فِی إِشْرَاقِهِ مُنِیرٌ وَ فِی سُلْطَانِهِ قَوِیٌّ وَ فِی مُلْکِهِ عَزِیزٌ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ احْرُسْ صَاحِبَ هَذَا الْعَقْدِ وَ هَذَا الْحِرْزِ وَ هَذَا الْکِتَابِ بِعَیْنِکَ الَّتِی لَا تَنَامُ وَ اکْنُفْهُ بِرُکْنِکَ الَّذِی لَا یُرَامُ وَ ارْحَمْهُ بِقُدْرَتِکَ عَلَیْهِ فَإِنَّهُ مَرْزُوقُکَ- بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ لَا صَاحِبَةَ لَهُ وَ لَا وَلَدَ بِسْمِ اللَّهِ قَوِیِّ الشَّأْنِ عَظِیمِ الْبُرْهَانِ شَدِیدِ السُّلْطَان مَا شَاءَ اللَّهُ کَانَ وَ مَا لَمْ یَشَأْ لَمْ یَکُن.
اى آنکه در اوج بلندای خویش به آفریده‌ها نزدیک است و در کمال نزدیکی به آنان فراتر از همگان است و در روشنی‌اش پرتوافشان و در پادشاهی‌اش نیرومند و در مملکتش غالب است، بر محمد و آل محمّد درود و رحمت فرست و صاحب این دعاى بسته شده را و این حرز را و این نوشته را با دیده‌ی بی‌خواب خویش محافظت کن و در حمایت ستون و پایگاه سستی‌ناپذیرت قرار بده و به حق قدرتت بر او، او را مورد رحمت قرار بده که همانا او روزی‌خور توست. به نام خداى بخشنده مهربان به نام الله و به ذات خدایی که نه همراه و نه فرزندى دارد، به نام خدائى که شأنش قوی، برهانش عظیم و پادشاهى‌اش سخت و شدید است. هر آنچه خدا خواست، شد و هر چیزى که نخواهد، ناشدنی است.
أَشْهَدُ أَنَّ نُوحاً رَسُولُ اللَّهِ وَ أَنَّ إِبْرَاهِیمَ خَلِیلُ اللَّهِ وَ أَنَّ مُوسَى کَلِیمُ اللَّهِ وَ نَجِیُّهُ وَ أَنَّ عِیسَى ابْنَ مَرْیَمَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمْ أَجْمَعِینَ کَلِمَتُهُ وَ رُوحُهُ وَ أَنَّ مُحَمَّداً صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ خَاتَمُ النَّبِیِّینَ لَا نَبِیَّ بَعْدَه.
گواهی می‌‌دهم که نوح رسول و فرستاده خدا، ابراهیم خلیل‌الله (دوست خدا)، موسى کلیم‌الله (هم‌صحبت با خدا) و محرم راز اوست و عیسى پسر مریم، درود و صلوات خدا بر او و بر تمام پیامبران، کلمه و روح خداست و محمّد که رحمت خدا بر او و بر خداندانش باد، خاتم پیامبران است و بعد از او پیامبری نیست.
وَ أَسْأَلُکَ بِحَقِّ السَّاعَةِ الَّتِی یُؤْتَى فِیهَا بِإِبْلِیسَ اللَّعِینِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَ یَقُولُ اللَّعِینُ فِی تِلْکَ السَّاعَةِ وَ اللَّهِ مَا أَنَا إِلَّا مُهَیِّجُ مَرَدَةٍ- اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ الْقاهِرُ وَ هُوَ الْغَالِبُ لَهُ الْقُدْرَةُ السَّابِقَةُ وَ هُوَ الْحَکِیمُ الْخَبِیر.
و درخواست میکنم از تو به حقّ آن ساعتى که در روز قیامت شیطان ملعون آورده میشود و آن ملعون در آن ساعت می‌‌گوید: سوگند به خدا که من جز برانگیزنده یاغیان و سرکشان نبودم. خدا نور آسمان‌ها و زمین است و اوست مسلط و چیره و غالب بر هر چیز، توانائى کامل براى اوست و حکیم آگاه اوست.
اللَّهُمَّ وَ أَسْأَلُکَ بِحَقِّ هَذِهِ الْأَسْمَاءِ کُلِّهَا وَ صِفَاتِهَا وَ صُوَرِهَا وَ هِیَ ... سُبْحَانَ الَّذِی خَلَقَ الْعَرْشَ وَ الْکُرْسِیَّ وَ اسْتَوَى عَلَیْهِ أَسْأَلُکَ أَنْ تَصْرِفَ عَنْ صَاحِبِ کِتَابِی هَذَا کُلَّ سُوءٍ وَ مَحْذُورٍ فَهُوَ عَبْدُکَ وَ ابْنُ عَبْدِکَ وَ ابْنُ أَمَتِک وَ أَنْتَ مَوْلَاه.
خداوندا از تو می‌خواهم به حقّ همه این نام‌ها و صورت و صفت‌هاىشان که عبارتند از: ... پاک و منزّه است خدائى که عرش و کرسى را آفرید و بر آن مستولی و حاکم شد، از تو درخواست میکنم هر بدى را و خطری را از صاحب نوشته من دور نمائى که او بنده تو و فرزند بنده و کنیز توست و تو آقا و مولای اویی.
فَقِهِ اللَّهُمَّ یَا رَبِّ الْأَسْوَاءَ کُلَّهَا وَ اقْمَعْ عَنْهُ أَبْصَارَ الظَّالِمِینَ وَ أَلْسِنَةَ الْمُعَانِدِینَ وَ الْمُرِیدِینَ لَهُ السُّوءَ وَ الضُّرَّ وَ ادْفَعْ عَنْهُ کُلَّ مَحْذُورٍ وَ مَخُوفٍ وَ أَیُّ عَبْدٍ مِنْ عَبِیدِکَ أَوْ أَمَةٍ مِنْ إِمَائِکَ أَوْ سُلْطَانٍ مَارِدٍ أَوْ شَیْطَانٍ أَوْ شَیْطَانَةٍ أَوْ جِنِّیٍّ أَوْ جِنِّیَّةٍ أَوْ غُولٍ أَوْ غُولَةٍ أَرَادَ صَاحِبَ کِتَابِی هَذَا بِظُلْمٍ أَوْ ضُرٍّ أَوْ مَکْرٍ أَوْ مَکْرُوهٍ أَوْ کَیْدٍ أَوْ خَدِیعَةٍ أَوْ نِکَایَةٍ أَوْ سِعَایَةٍ أَوْ فَسَادٍ أَوْ غَرَقٍ أَوِ اصْطِلَامٍ أَوْ عَطَبٍ أَوْ مُغَالَبَةٍ أَوْ غَدْرٍ أَوْ قَهْرٍ أَوْ هَتْکِ سِتْرٍ أَوِ اقْتِدَارٍ أَوْ آفَةٍ أَوْ عَاهَةٍ أَوْ قَتْلٍ أَوْ حَرَقٍ أَوِ انْتِقَامٍ أَوْ قَطْعٍ أَوْ سِحْرٍ أَوْ مَسْخٍ أَوْ مَرَضٍ أَوْ سُقْمٍ أَوْ بَرَصٍ أَوْ جُذَامٍ أَوْ بُؤْسٍ أَوْ آفَةٍ أَوْ فَاقَةٍ أَوْ سَغَبٍ أَوْ عَطَشٍ أَوْ وَسْوَسَةٍ أَوْ نَقْصٍ فِی دِینٍ أَوْ مَعِیشَةٍ.
پس ای خدا! اى پروردگار! او را از همه بدی‌ها حفظ کن و دیده ستمکاران و زبان‌هاى دشمنان و کسانی که نسبت به او قصد بدی و زیان دارند، از او منصرف گردان و هر خطر و امر وحشتناک و ترسناکی را از او دفع کن و هر بنده‌‌اى از بندگانت یا کنیزى از کنیزانت یا پادشاه سرکش یا شیطان مرد یا زن، جن مرد یا زن، غول مرد یا زن، که صاحب نوشته من را به ستم کردن یا ضرر رسانیدن یا مکر و حیله یا ناخوشى یا حقه و حیله، یا جراحتى یا بدگویی یا فسادى یا غرق کردن [یا سوختنى] یا از بیخ برکندنى یا هلاکتى یا مغلوب شدنى یا مکرى یا غلبه‌‌اى یا پرده‌دری یا زورگویی یا بلائى یا آفتى یا کشتنى یا سوختنى یا انتقام یا قطع کردن یا سحر نمودن یا مسخ شدن یا بیمارى یا آزارى یا پیسى یا خوره‌‌اى یا فقر و تنگدستی یا آفتى یا گرسنگى یا تشنگى یا وسوسه یا کمى در دین یا در زندگانى اراده کند.
فَاکْفِنِیهِ بِمَا شِئْتَ وَ کَیْفَ شِئْتَ وَ أَنَّى شِئْتَ- إِنَّکَ عَلى کُلِّ شَیْ‌ءٍ قَدِیرٌ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى سَیِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ أَجْمَعِینَ وَ سَلَّمَ تَسْلِیماً کَثِیراً وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ- وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ.
پس کفایت نما او را به هر وسیله و نحوه‌ای و از هر راهی که خواهی. بدرستى که تو بر هر چیز قادر و توانایی. و درود و رحمت خدا بر سید و سرور ما محمّد و بر همه خاندان او درودی فراوان. نیرو و توانى نیست مگر از جانب خداى بلندمرتبه و بزرگ و همه حمد و ستایش از آنِ خداست که پروردگار جهانیان است.
فَأَمَّا مَا یُنْقَشُ عَلَى هَذِهِ الْقَصَبَةِ مِنْ فِضَّةٍ غَیْرِ مَغْشُوشَةٍ یَا مَشْهُوراً فِی السَّمَوَاتِ یَا مَشْهُوراً فِی الْأَرَضِینَ یَا مَشْهُوراً فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ جَهَدَتِ الْجَبَابِرَةُ وَ الْمُلُوکُ عَلَى إِطْفَاءِ نُورِکَ وَ إِخْمَادِ ذِکْرِکَ فَأَبَى اللَّهُ إِلَّا أَنْ یُتِمَّ نُورَکَ وَ یَبُوحَ بِذِکْرِکَ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ.
و امّا آن دعائى که بر جعبه نقره‌‌اى که از نقره خالص ساخته شده، باید نقش و حک شود، این است: اى آن که در آسمان‌ها بلندآوازه و سرشناسی، اى آن که در زمین‌‌ها شمهوری، اى آن که در دنیا و در آخرت سرشناسی، گردن‌کشان و پادشاهان بر خاموش کردن نور تو و کتمان کردن ذکر تو تلاش کرده‌اند. اما خداوند امتناع نمود مگر از آن که نورت را تمام کند و ذکر تو را آشکار سازد، هر چند مشرکان را خوش نیاید.
حرز صغیر امام جواد
حرز دیگری از امام جواد(ع) نقل شده[۳۶] که به حرز صغیر یا کوتاه معروف است. در مقابل، حرز مفصّل را حرز کبیر گویند.[۳۷] عبارت حرز صغیر چنین است: «یَا نُورُ یَا بُرْهَانُ یَا مُبِینُ یَا مُنِیرُ یَا رَبِّ! اکْفِنِی الشُّرُورَ وَ آفَاتِ الدُّهُورِ وَ أَسْأَلُکَ النَّجَاةَ یَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّور؛ اى روشن کننده، اى دلیل، اى محکم کار، [اى ظاهرکننده حکمت]، اى صاحب روشنى، اى پروردگار من! مرا کفایت کن از شررها و از آفت‌‌هاى زمانه‌‌ها و از تو می‌خواهم در روزى که در صور دمیده میشود مرا نجات دهی!».[۳۸] این دعا در منابع دیگری به امام هادی(ع) نسبت داده شده است.
منبع: ویکی شیعه
ارسال نظر