به گزاش رکنا: آموزه‌های دین مبین اسلام شامل جامع‌ترین توصیه‌ها در زمینه‌های ایمانی و اخلاقی است. دعوت به بهداشت فردی و اجتماعی از جمله اساسی‌ترین این دستورات است. در اهمیت این امر همین بس که باب وحی به دلیل عدم رعایت بهداشت مردم در زمان نبی مکرم اسلام قطع شد.

در این روایتِ امام صادق (ع) می‌خوانیم پس از قطع باب وحی، از پیامبر سؤال کردند: یا رسول الله چرا وحی قطع شد؟ فرمود: چطور قطع نشود در حالی که شما ناخن‌هایتان را نمی‌گیرید و بوی بد را از خود دور نمی‌کنید؟؛ احْتَبَسَ الْوَحْیُ عَنِ النَّبِیِّ ص فَقِیلَ احْتَبَسَ الْوَحْیُ عَنْکَ یَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ وَ کَیْفَ لَا یَحْتَبِسُ عَنِّی وَ أَنْتُمْ لَا تُقَلِّمُونَ أَظْفَارَکُمْ وَ لَا تُنَقُّونَ رَائِحَتَکُم‌» (مکارم الأخلاق، ص ۶۶)

از این روست که پیامبر و اهل‌بیت عصمت و طهارت علیهم‌السلام توصیه‌های فراوانی نسبت به رعایت مسائل بهداشتی داشته‌اند که شامل بهداشت پوست بدن، دست‌ها، ناخن‌ها، پاها، موی سر، دندان‌ها، سایر اعضای بدن و بهداشت لباس و وسایل شخصی می‌شود. نکته جالب در این توصیه‌ها، اثرات معنوی و وضعی آنهاست؛ به عنوان نمونه امام صادق علیه‎السلام در روایتی فرمود «شستن ظرف و جارو زدن جلوی در منزل، سبب جلب روزى مى‌ شود؛ غَسلُ الناءِ وَ کَسحُ الفِناءِ، مَجلَبَةٌ لِلرِّزقِ» (خصال، ج ۱، ص ۵۴، ح ۷۳)

در این روایت شستن ظروف و جارو زدن درب منزل را از نکات بهداشتی معرفی می‌کنند که زمینه‌های جلب روزی را فراهم می‌آورد؛ همچنین در روایتی از پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و آله و سلم می‌خوانیم «وضو (شستن) قبل از غذا، فقر را و پس از غذا، غم و اندوه را برطرف مى‌‌کند و به چشم سلامتى مى‌‌بخشد؛ اَلوُضوءُ قَبلَ الطَّعامِ یَنفِى الفَقرَ وَ بَعدَهُ یَنفِى الهَمَّ وَ یُصَحِّحُ البَصَرَ» (مکارم‌الاخلاق ص ۱۳۹)

بر اساس این دست روایات در می‌یابیم دین اسلام در مسئله بهداشت الگویی را معرفی می‌کند که در آن، افراد جامعه ضمن رعایت نکات بهداشتی، می‌توانند از ثمرات معنوی آن هم بهره ببرند و این مسئله نوعی تشویق به رعایت آداب بهداشتی است؛ چرا که از دیدگاه اسلام، سلامت جسم و روان مهم‌ترین ابزار تکامل انسان است و نمی‌توان آن‌ها را از هم جدا دانست.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.

اخبار وبگردی را در اینجا بخوانید: