خورشید واقعا چه رنگی است؟/ خورشید سفید است نه زرد؟!

خورشید یا همان آفتاب خودمان، الماس زرد رنگی که در آسمان می درخشد در پس نور زیبا و زرد رنگ خود رنگی دیگر را پنهان کرده است که کمتر کسی از آن خبر دارد و یا اصلا به سراغش می رود که بداند خورشید واقعا چه رنگی دارد.

معرفی خورشید

خورشید (نام‌های ادبی یا قدیمی: خور، هور، مهر، روز) یکی از ستارگان کهکشان راه شیری و تنها ستارهٔ سامانهٔ خورشیدی است که در مرکز آن جای دارد. خورشید یک کُرهٔ کامل است که از پلاسمای داغ ساخته شده‌است و در میانهٔ آن میدان مغناطیسی برقرار است.

این ستاره که قطری نزدیک به ۱٬۳۹۲٬۰۰۰ کیلومتر دارد سرچشمهٔ اصلی نور، انرژی، گرما و زندگی بر روی زمین است. قطر خورشید نزدیک به ۱۰۹ برابر قطر زمین و جرم Crime آن ۳۳۰ هزار برابر جرم زمین برابر با ۲‎×۱۰۳۰ کیلوگرم است. این مقدار ۹۹٫۸۶٪ کل جرم سامانهٔ خورشیدی است.

انفجار نهایی یک ستارهٔ سنگین را ابرنواختر می‌نامند، ولی خورشید هیچ‌گاه چنین انفجاری را تجربه نخواهد کرد، زیرا کمترین جرم مورد نیاز برای رخداد یک ابرنواختر، هشت برابر جرم خورشید است.

از نظر شیمیایی سه-چهارم جرم خورشید را هیدروژن و باقی‌ماندهٔ آن را بیشتر هلیم می‌سازد. پس از هیدروژن و هلیم، عنصر‌های سنگین از سازندگان دیگر خورشید عبارتند از: اکسیژن، کربن، نئون و آهن و... این عنصرها، سازندهٔ ۱٫۶۹٪ از جرم خورشید اند که این مقدار خود ۵٬۶۲۸ برابر جرم زمین است.

خورشید در رده‌بندی ستارگان بر پایهٔ رده‌بندی طیفی، در دستهٔ G۲۷ جای دارد و به صورت غیررسمی با نام کوتولهٔ زرد از آن یاد می‌شود، چون پرتو‌های پیدای آن در طیف زرد-سبز شدیدتر است. هر چند که رنگ آن از سطح زمین، سفید باید دیده شود، ولی وجود پراکندگی نور آبی در جو سبب زرد دیده شدن آن است (پراکندگی رایلی).

همچنین در برچسب رده‌بندی طیفی، G۲، گفته شده که دمای سطح خورشید نزدیک به ۵۷۷۸ کلوین (۵۵۰۵ سانتیگراد) است و در V. گفته شده‌است که خورشید مانند بیشتر ستارگان، یک ستارهٔ رشتهٔ اصلی است و در نتیجه انرژی خود را از راه همجوشی هسته‌ای هسته‌ی هیدروژن به هلیم فراهم می‌کند و در هر ثانیه، در هستهٔ خود، ۶۲۰ میلیون تُن هیدروژن را دچار همجوشی می‌کند. در دوره‌ای کیهان شناسان می‌گفتند که خورشید نسبت به دیگر ستارگان، ستاره‌ای کوچک و ناچیز است، ولی امروزه بر این باور اند که خورشید از ۸۵٪ ستارگان کهکشان راه شیری درخشان‌تر است. چون بیشتر آن‌ها کوتوله‌های سرخ‌اند.

بزرگی قدر مطلق خورشید ۴٫۸۳+ است البته، چون خورشید نزدیک‌ترین ستاره به زمین است، به همین دلیل، خورشید درخشان‌ترین جرم در آسمان دانسته می‌شود و قدر ظاهری آن ۲۶٫۷۴- است.

تاج خورشیدی پیوسته در حال پراکندن باد‌های خورشیدی در فضا است. این بادها، جریان‌هایی از ذره‌های باردار اند که تا فاصله‌ای نزدیک به ۱۰۰ واحد نجومی توان دارند. حباب‌های ساخته شده در محیط میان‌ستاره‌ای که در اثر باد‌های خورشیدی ساخته شده‌اند، بزرگترین سازهٔ پیوستهٔ پدید آمده در منظومهٔ خورشیدی‌اند.

هم اکنون خورشید در حال سفر از میان ابر میان‌ستاره‌ای محلی در ناحیهٔ حباب محلی در لبهٔ بازوی شکارچی از کهکشان راه شیری است. از میان ۵۰ ستاره‌ای که تا شعاع ۱۷ سال نوری، در همسایگی زمین قرار دارند، (نزدیک‌ترین آن‌ها یک کوتولهٔ سرخ به نام پروکسیما قنطورس است که ۴٫۲ سال نوری فاصله دارد) از دیدگاه جرم، خورشید رتبهٔ چهارم را در میان آن‌ها دارد.

اگر از قطب شمالی کهکشان نگاه کنیم، خورشید به صورت ساعت‌گرد به گرداگرد مرکز کهکشانی راه شیری در گردش است و از آن نقطه نزدیک به ۲۴٬۰۰۰ تا ۲۶٬۰۰۰ سال نوری فاصله دارد، امید آن می‌رود که این گردش را ۲۲۵ تا ۲۵۰ میلیون سال دیگر به پایان برساند و دور خود را کامل کند. از آنجایی که کهکشان ما نسبت به تابش زمینهٔ کیهانی (CMB) در راستای صورت فلکی مار باریک با سرعت ۵۵۰ کیلومتر بر ثانیه در حرکت است، در نتیجه سرعت بدست آمده برای خورشید نسبت به CMB در راستای صورت‌های فلکی پیاله یا شیر، ۳۷۰ کیلومتر بر ثانیه می‌شود.

فاصلهٔ متوسط خورشید از زمین نزدیک به ۱۴۹٫۶ میلیون کیلومتر است (یک واحد نجومی) است البته این فاصله در هنگامه‌های گوناگون حرکت زمین به گرد خورشید (در نقطه‌های اوج و حضیض) در ماه‌های ژانویه تا ژوئیه فرق می‌کند.

در این فاصلهٔ میانگین، برای نور ۸ دقیقه و ۱۹ ثانیه زمان برده می‌شود تا از خورشید تا زمین سفر کند. می‌توان گفت: انرژی آمده از نور سفید خورشید، باعث ادامهٔ فرایند نورساخت، بوجود آمدن اقلیم و آب و هوای زمین و درنتیجه، فراهم‌کنندهٔ زندگی برای همهٔ جانداران روی زمین است.

نقش برجستهٔ خورشید بر وضعیت زمین از سال‌های دور، از دوران پیشاتاریخ برای انسان شناخته شده بود به همین دلیل برای بسیاری از فرهنگ‌ها خورشید به عنوان یک خدا دانسته شده بود. همواره پیشرفت دانش از چیستی خورشید با کندی بسیار همراه بوده تا آنکه در سدهٔ ۱۹ میلادی آگاهی اندکی از مواد سازندهٔ خورشید و منبع انرژی آن بدست آمد. تلاش برای آگاهی بیشتر از خورشید همچنان ادامه دارد، چون همچنان شماری از پدیده‌ها و رفتار‌های بدون توضیح علمی در خورشید دیده می‌شود.

خورشید سفید است نه زرد!

برای گرافیست‌ها، رنگ دقیق خورشید # fff۵f۲ است. دلیل اینکه خورشید زرد به نظر می‌رسد این است که اتمسفر نور ساطع شده ازخورشید را پراکنده می‌کند، پس رنگ رسیده از خورشید تغییر می‌کند. این اثر پراکندگی همان است که چرا آسمان در روز آبی به نظر می‌رسد به جای سیاه در شب.

از لحاظ فیزیکی، خورشید ما اصطلاحا یک جسم سیاه است و تابع قوانین تابش جسم سیاه؛ یعنی تمامی طول موج‌های بیناب (طیف) الکترو مغناطیسی را نشر و نیز جذب می‌کند. به همین دلیل در طیف مرئی، رنگ آن سفید است، ولی ما در زمین، فقط در هنگام وجود گرد و غبار شدید، آن را به رنگ اصلیش می‌بینیم. در حالت عادی، نور آن به دلیل وجود لایه‌های مختلف جوی با دما‌های متفاوت، و در پی آن تغییر سرعت‌های متوالی، با پدیده شکست نور مواجه می‌شود. چون ضریب شکست رنگ‌های مختلف طیف متفاوت است، این نور سفید دچار پخش (مثل پخش رایلی) و تفرق شده و نهایتا رنگ زرد آن به چشم ما می‌رسد.

به طور خاص، آنچه در جریان است، جو زمین نور را در محدوده طول موج آبی و بنفش پراکنده می‌کند، به طوری که طول موج‌های باقی مانده از نور زرد به نظر می‌رسد. این اثر همان است که چرا آسمان نیز اغلب زرد به نظر می‌رسد زمانی که خورشید از افق ناپدید می‌شود، و همچنین چرا آسمان و خورشید می‌توانند قرمزتر به نظر برسند در زمان‌هایی در طول این مرحله از روز.

همانطور که آفتاب غروب می‌کند، بیشتر طول موج کوتاه‌تر آبی پراکنده می‌شود به دلیل کاهش زاویه خورشید نسبت به شما، بنابراین نور مجبور است از اتمسفر بیشتری برای رسیدن به شما عبور کند. این افزایش انتشار منجر می‌شود که کمتری از طول موج آبی برای شما قابل مشاهده باشد و در نتیجه آنچه باقی مانده زرد به نظر رسد. به طور مشابه، اگر گرد و خاک باشد و یا بسیاری از دیگر ذرات بزرگتر در هوا وجود داشته باشد، این طول موج‌های بزرگتر را فیلتر می‌کند، و در نتیجه آسمان قرمز و خورشید نیز قرمز است. به خاطر آلودگی جوی از قبیل: غبار خورشید در موقع طلوع و غروب زرد یا قرمز دیده میشه یعنی خورشید هرچی پایین‌تر بیاید نورش از جو بیشتری گذر میکند و رنگش به سرخی نزدیک‌تر میشود.

در حقیقت خورشید نور را در تمام رنگ‌ها از خود ساطع می‌کند، اما از آنجا که زرد روشنترین طول موج خورشید است ما این رنگ را با چشم غیر مسلح و یا دوربین مشاهده می‌کنیم.

وقتی که همه رنگ‌های قابل مشاهده با هم یکی می‌شوند دانشمندان آن را نور سفید می‌نامند، ما طیف قابل مشاهده از نور را مشاهده می‌کنیم چرا که خورشید از یک گاز داغ تولید شده که نور تولید می‌کند. اما وقتی صحبت از طول موج‌های کوتاه‌تر به میان می‌آید، خورشید نور شدید ماورا بنفش و اشعه ایکس از خود ساطع می‌کند، زیرا خورشید با انواع بسیاری اتم پر شده است که هرکدام از آنها، هنگامی که به یک دمای خاص می‌رسند نور یک طول موج خاص را ساتع می‌کنند.

خورشید نه تنها دربرگیرنده اتم‌های مختلفی، چون هلیوم، هیدروژن و آهن است، بلکه انواع مختلف اتم‌ها با بار‌های الکتریکی مختلفی که از آن‌ها با عنوان یون یاد می‌شود نیز در خورشید وجود دارند. هرکدام از یون‌ها نیز هنگامی که به یک دمای خاص می‌رسند، می‌توانند نور را در یک طول موج خاصی ساطع کنند.اخبار 24 ساعت گذشته رکنا را از دست ندهید