رویایی ترین خانه برای زندگی در دوران پیری/خانه عجیب 30 متری

دکتر بیل توماس، متخصص بیماری‌های دوران پیری‌ست. این پزشک Doctor متعهد با تکیه بر تجربه خود در درمان بیماری‌های سالمندان به‌دنبال شیوه‌های نوین رسیدگی به سالخوردگان می‌گردد.

به ادعای دکتر بیل توماس، سالمندان در مکان‌هایی زندگی می‌کنند که مناسب با سطح زندگی آن‌ها نیست. این امر نارضایتی سالمندان و در نهایت مرگ را به‌دنبال دارد. تجربیات دکتر بیل توماس به ساخت خانه‌ای با متراژ حدود ۳۰ متر مربع ختم شده است. این پزشک متخصص برای ایده‌های خود در مورد زندگی سالمندان اقدام به راه‌اندازی وب‌سایتی در این زمینه نیز کرده است.

وی مدعی‌ست که تمام عمر خود را صرف تغییر شیوۀ نگهداری افراد مختلف در منزل کرده است. او در تحقیقات خود به این نتیجه رسیده است که منازل و خانه‌های امروزی که به نگهداری از سالمندان و افراد مختلف اختصاص دارند، چیزی نیست که آن‌ها به آن نیاز داشته باشند. این پزشک متخصص بر این باور است که خانه‌ای کوچک و قابل‌حمل که قیمت چندانی هم نداشته باشد می‌تواند گزینه مناسبی برای اقامت افرادی باشد که نیاز به رسیدگی دارند. وی خانه ساخت دست خود را مینکا (Minka) نامیده است؛ این خانه، نُقلی و جمع‌و‌جور است و پنجره‌های بسیار بزرگی رو به دریاچه دارد.

در حال حاضر این خانه در اوسوگو (Oswego)، یکی از شهرهای حومه نیویورک، قرار دارد. دسترسی راحت به سرویس‌ بهداشتی و حمام و کابینت‌های کارخانه IKEA که کشوهای زیادی در آن تعبیه شده را می‌توان از ویژگی‌های این خانه دانست.

جالب اینجاست که این خانه برخلاف ابعاد کم خود از داخل نمایی بزرگ و دلباز دارد. دکتر توماس تأکید می‌‌کند که سالمندان باید در خانه‌های بزرگ نگهداری شوند و فضاهای بسته و محدود برای سالمندان اصلاً مناسب نیست.

زندگی در مجاورت یکدیگر

این خانه کوچک افراد را قادر می‌سازد تا در کنار خانواده خود زندگی کنند. نمونه‌هایی از این خانه در حال حاضر در انگلستان نیز ساخته شده است.

دکتر توماس مدعی‌ست که وی سبک و سیاق زندگی را به سالمندان عرضه نمی‌کند، بلکه سعی دارد فناوری‌های جدید را در اختیار آن‌ها قرار دهد. به گفتۀ وی خانه‌های کوچک و جمع‌و‌جور باید به فناوری‌های جدید مجهز باشند تا نیاز ساکنین این خانه‌ها برآورده شود. به همین منظور، در خانه مینکا فناوری‌های روباتیک و رایانش ابری به‌خدمت گرفته شده است تا ساکنین زندگی راحت و پاکی را نسبت به خانه‌های معمولی تجربه کنند. در ساخت‌و‌ساز این خانه نیز از فناوری‌های جدیدی بهره گرفته شده است تا با منزلی باکیفیت و مستحکم طرف باشیم.

البته به این نکته نیز باید اشاره کرد که گرمایش داخلی منزل و کف خانه آن‌گونه که باید درنظر گرفته نشده است و احتمالاً ساکنین این منزل شب‌های سردی را در زمستان‌ها سپری خواهند کرد. پنجره‌های بزرگ این منزل نیز ممکن است جلوی باد و سرمای شدید را به‌خوبی نگیرند که این امر به کمک تعبیۀ یک سیستم گرمایشی داخلی جبران خواهد شد.

طرحی که دکتر توماس ابداع کرده، در واقع منزلی کوچک و جمع‌و‌جور است که حتی با تخته‌ سه‌لا نیز می‌توان آن‌ را بنا کرد. این منزل قابل‌حمل است و به‌راحتی می‌توان آن‌ را در هر مکانی قرار داد.

زندگی در اجتماع اهمیت زیادی دارد

حدود یک دهه پیش، بعد از وقوع طوفان کاترینا، شاهد کلبه‌های کوچکی بودیم که از پیش‌ ساخته شده بودند تا مصیبت‌زدگان را اسکان دهند. این کلبه‌ها در کنار هم که قرار می‌گرفتند حالت یک شهر کوچک را ایجاد می‌کردند. حضور در چنین اجتماعی برای مصیبت‌زدگان پس از طوفان بسیار خوب بود.

هدف این است که خانه‌های کوچک به نوعی طراحی شوند که داخل آن‌ها فضایی بزرگ و دلباز داشته باشد و بتوان این خانه‌‌ها را به‌راحتی به نقاط مختلف منتقل کرد. این امر باعث شده است که دکتر توماس به فکرِ ساختن اجتماعی متشکل از این خانه‌ها باشد. برای رسیدن به این هدف، دکتر توماس اولین اجتماع از خانه‌های مینکا را در دانشگاهی در ایندیانای جنوبی بنا کرده است. در این خانه‌ها افراد مختلفی از نسل‌های متفاوت اجتماع با توانایی‌های گوناگون حضور دارند. خانه‌های مینکا با سیستم ماژو‌لار طراحی شده‌اند و پس از استقرار در آن‌ها می‌توان باتوجه‌به نیاز ساکنینش این خانه‌ها را دائماً تغییر داد.

به این ترتیب باید دید که ایدۀ دکتر توماس تا چه اندازه می‌تواند مشکلات زندگی انسان‌های امروزی را حل کند.