زخم هایی که الناز شاکردوست در نقش جدید خود برداشت
رکنا: نشست خبری فیلم «خفه‌گی» ساخته فریدون جیرانی، امروز در برج میلاد برگزار شد.
جیرانی در این نشست به لحن سرد و ریتم کند فیلم که شبیه فیلم‌های فرانسوی و روسی است اشاره کرد و گفت احتمالا به همین خاطر مخاطب عام با فیلم ارتباط برقرار نکند. الناز شاکردوست نیز این فیلم را ماحصل سفر دورنی‌اش در دو سال گذشته پس از تجربه رو به رو شدن با مرگ دانست و از متفاوت به نظر آمدن آن ابراز خوشحالی کرد.
در این نشست در کنار فریدون جیرانی کارگردان و تهیه‌کننده فیلم، ماهایا پطروسیان، الناز شاکردوست، پردیس احمدیه، از بازیگران و الهام صفرزاده مجری طرح، مسعود سلامی مدیر فیلمبرداری، کارن همایونفر آهنگساز حضور داشتند.
در ابتدای این نشست محمود گبرلو مجری جلسه، به نشست پراختلاف شب گذشته اشاره و از عکاسان و خبرنگاران عذرخواهی کرد.
فریدون جیرانی در ابتدای این نشست در توضیحات مقدماتی درباره فیلم این‌طور گفت: «بعد از فیلمی که خیلی دوست نداشتم دلم می‌خواست برگردم به گونه‌ای که دوست داشتم، گونه‌ای که در آن عشق، معما و ... وجود داشته باشد. من عاشق فیلم «سالاد فصل» خودم هستم که انتهایش درنیامده بود. این فیلم را در همان‌گونه ساختم و پویان عسگری بسیار به من برای فیلم‌نامه کمک کرد. فیلمی به من داد و یک جمله به من گفت درباره مخلوط شدن تریلر با فضای رئال که در ذهن من ماند. بنابراین این فیلم را جوری ساختم که تریلر در فیلم ترکیب شده باشد. البته مدیون فیلمبرداری و طراحی صحنه هم هستم. این اولین‌بار است که در بخش خصوصی برای یک فیلم در دو مکان دو دکور ساختیم. فیلم نتیجه کار گروهی است و از همه عوامل تشکر می‌کنم.»
در ادامه مسعود سلامی به این موضوع اشاره کرد که دومین همکاری‌اش با جیرانی را در این فیلم داشته است و کارن همایونفر نیز همکاری‌اش با جیرانی را یک همکاری قدیمی دانست. ایمان امیدواری نیز این تجربه را به دلیل سیاه و سفید بودن فیلم تجربه‌ای ارزشمند خواند که احتمال تکرار آن بسیار کم است.
الناز شاکردوست نقش اول این فیلم نیز در ادامه با اشاره به این‌که مدت‌هاست با رسانه‌ها صحبت نکرده است؛ گفت: «کمی هیجان‌زده هستم، خیلی سال است که صحبت نکرده‌ام. فیلم را بسیار دوست داشتم و با شخصیت صحرا زندگی کردم. موقع آمدم به این نشست نقاب خنده‌ام را زده‌ام و به خودم گفتم نگذار زخم‌هایی که این نقش به تو زده است در عکس‌های زیبای عکاسان تاثیر بگذارد. یک بازیگر Actor وقتی نقشی را زندگی می‌کند در نگاه و نظر شماست که می‌تواند به زندگی‌اش ادامه دهد.»
ماهایا پطروسیان نیز این فیلم را حضورش پس از دو سال در یک فیلم سینمایی Movie دانست، آن‌طور که این بازیگر توضیح داد در این مدت پیشنهادها را به دلایل مختلفی نپسندیده است: «تا این کار که هم فیلم‌نامه و هم عوامل کار را دوست داشتم. قبلا هم قرار بود با آقای جیرانی در فیلم‌های دیگر همکاری داشته باشم که نشد. عوامل این کار همه درجه یک و حرفه‌ای بودند و فیلم آبرومند و متفاوتی است؛ اما از خودم راضی نبودم. من معمولا از کار خودم راضی نیستم، فکر کردم با دیدن این کار باید راضی باشم اما باز هم نبودم.»
جیرانی در ادامه این نشست در پاسخ به کند بودن ریتم این فیلم گفت: «روزی که فیلم‌نامه را نوشتم به خاطر لحن سرد فیلم که شبیه به فیلم‌های فرانسوی و روسی است می‌دانستم که ریتم فیلم کند خواهد بود و ممکن است مخاطب عام با آن ارتباط برقرار نکند. خوشبختانه سرمایه‌گذاران خوبی داشتیم و راضی شدند من این کار را انجام بدهم.»
سلامی نیز با اشاره به این‌که به خاطر همکاری قبلی‌اش، به خوبی با نظرات جیرانی آشنایی داشته است گفت: «این فیلم جزو معدود پروژه‌هایی بود که من شب به شب از طریق تلگرام دکوپاژ را داشتم و صبح در مورد صحنه مشورت می‌کردیم. تکلیفمان هم از اول روشن بود که فیلم قرار است سیاه و سفید باشد. در مورد ریتم، این‌که قرار است دوربین روی دست نداشته باشیم و با یک فیلم کلاسیک طرفیم هم خبر داشتم.»
در ادامه پطروسیان درباره کم‌کاری سال‌های اخیرش در سینما Cinema این‌طور توضیح داد: «کم کار کهنه، در واقع بیکار بودم. فکر می‌کنم این‌را چند جا گفته باشم که فیلم‌نامه‌ها و نقش‌های پیشنهاد شده را نمی‌پسندیدم. من از سال 688 و نزدیک به 7-26 سال است که در سینما کار می‌کنم، اما برای همکاری در فیلم‌ها حداقل باید 50-60 درصد از علایقم برآورده شود. این‌که فقط بخواهم ادامه بدهم نیست. البته با چند پروژه هم قرار بود همکاری کنم که ساخته نشد، تا پیشنهاد آقای جیرانی که دیدم بسیاری از فاکتورها را دارد. اصلا اندازه نقش هم مهم نبود، در کارنامه من فیلم‌های یک سکانسی و نقش اصلی وجود دارد و در واقع تعریف نقش برایم مهم است.»
شاکردوست نیز در پاسخ به یکی از خبرنگاران که نقش او را متفاوت دانست، گفت: «ممنون که از کلمه متفاوت استفاده کردید. کلمات بار معنایی دارند و این کلمه مرا خوشحال کرد. بیشتر از دو سال است که هیچ فیلمی بازی نکرده‌ام و این دو سال شاید در کلمه ساده باشد اما برای بازیگری که کارش را دوست دارد سخت است. دلیل کار نکردنم هم همین دوست داشتن است. این روند از جایی شروع شد که یک تجربه مرگ را پشت سر گذاشتم و جزو بندگانی هستم که خدا به آن‌ها زندگی دوباره داده است. آن لحظه احساس کردم تمام شد و مردم و آن آدمی که داشت می‌مرد را دوست نداشتم. ممکن بود از نظر خیلی‌ها موفق بودم اما از نظر خودم این‌طور نبود. بعد از آن به خارج از ایران سفر کردم و دوره‌های مختلف اکتینگ و بازیگری را گذراندم، اما سفر اصلی من درونی بود و خویشتن من بود.»
او صحبت‌هایش درباره فیلم «خفه‌گی» را این‌طور ادامه داد: «چیزی که در نقش صحرا دیده شد شاید ماحصل همین سفر باشد. نقش صحرا را دوست داشتم چون دوست داشتم نقش کسی را بازی کنم که هیچ وجه اشتراکی با من نداشته باشد، شاید چون خودم را دوست نداشتم. من برای پیدا کردن صحرا مجبور به کنکاش در خودم بودم و خودم را هم پیدا می‌کردم.»
سلامی در ادامه با توجه به سوال یکی از خبرنگاران درباره این‌که از قاب اسکوپ برای این فیلم استفاده شده بود، گفت: «دوست داشتم با لنز اسکوپ کار کنم اما این لنز دست علیرضا برازنده بود و به کار من نرسید. یک لنز اسکوپ بیشتر در ایران وجود ندارد و آن‌هم دست علیرضا برازنده بود که با آن کار می‌کرد. مجبور شدیم کادر اسکوپ برای فیلم در نظر بگیریم. در واقع فیلم‌نامه خودش می‌گفت که این کار را بکنیم. مطمئن باشید این اتفاق را بیشتر در فیلم‌ها خواهیم دید. قاب فیلم‌های سینمایی مستطیل است نه مربع.»
جیرانی نیز در ادامه توضیحاتش درباره فیلم به بی‌زمانی و بی‌مکانی قصه این فیلم اشاره کرد و گفت: «شاید بخواهم فیلم را دوباره بسازم بخش‌هایی که زمان و مکان را مشخص می‌کند حذف کنم. در این فیلم می‌بینید که لانگ‌شات و نمای شهر را نمی‌بینیم. حتی جنایتی که اتفاق می‌افتد را زیر سقف ماشین گرفته‌ام و می‌خواستم فضای انتزاعی کار دربیاید. در کل فضای این فیلم بیشتر شبیه فیلم‌های روسی شده نه فیلم‌های غربی.»
این کارگردان و نویسنده با اشاره به این‌که یک تجربه شکست خورده در «پارک وی» داشته است، ادامه داد: «در آن فیلم سعی کردم ریتم تندی داشته باشیم که فیلم درنیامد و وقتی خواستم این فیلم جنایی را بسازم می‌دانستم که ریتمی کند شبیه شاورول خواهد داشت. در آن ریتم یک تشخصی وجود دارد.»
جیرانی در ادامه این‌طور توضیح داد: «می‌دانستم قصه کوتاه است اما دو قتل Murder هم در آن وجود دارد که فیلم را می‌کشید.»
در پایان کارن همایونفر نیز با اشاره به این‌که این فیلم را دوست داشته است، گفت: «خودم هم به خاطر این فیلم خوشحالم، ما هم از این هجمه فیلم‌های غمگین اجتماعی خسته شده‌ایم. این فیلم عاشقانه من و آقای جیرانی بود و در همه پلان‌های آن عشق به سینما مشخص است.»برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.
ارسال نظر