حانیه یوسفیان از زندگی ناخواسته کودکان در زندان گفت + فیلم

به گزارش رکنا، هفدهمین جشنواره بین المللی فیلم مستند ایران سینما حقیقت چند روزی است که کار خود را شروع کرده است و همچنان فیلم های مستند را روی پرده اکران دارد. حانیه یوسفیان، کارگردان مستند مهدکودک که از آثار متقاضی حضور در جشنواره «سینما حقیقت» بوده است در مصاحبه ای که داشت به نکات مهمی درباره ساخت مستند مهدکودک اشاره کرد که در ادامه می توانید بخوانید.

حانیه یوسفیان درباره دلیل انتخاب سوژه اش در ساخت مستند مهدکودک گفت که مدتی در پایگاه خبری رکنا کار می کرد و به پیشنهاد مدیر مسئول آن، مسعود ابراهیمی این مستند را ساخت. آقای ابراهیمی به وی گفت که یکسری بچه ها در زندان زندگی می کنند و تایم هایی از روز را در مهدکودکی که در زندان برای این بچه ها ساخته اند می مانند؛ چراکه مادرشان به دلیل جرمی که مرتکب شده است در زندان است و این کودکان اغلب 2 ساله هستند. برای یوسفیان خیلی موضوع جذابی بود چون به گفته خودش کارش با بچه هاست و مدیرمسئول رکنا این موضوع را می دانست که او کار کودک را انجام می دهد؛ درنتیجه این پیشنهاد را به او داد و حانیه یوسفیان هم خیلی جذب این پیشنهاد شد برای کودکان و استارت ساخت مستند را در این زمینه زد.

کارگردان مستند مهدکودک وقتی برای فیلمبرداری مستندش وارد محیط زندان قرچک شد و چنین جایی را دید خیلی شوکه شد؛ چون مکانی است که مهجور مانده و هیچ کس از آن خبر ندارد. او گفت: در آنجا زن هایی هستند که به هر جرمی وارد زندان شده اند و همه تلاش من این بود که هیچ تاکیدی روی جرم آن زن ها نکنم و روی خود بچه ها و ارتباط شان با هم و با محیط زندان تاکید کنم و به این سوال جواب دهم که آیا زندان جای درستی است برای اینکه بچه ها کنار مادرشان زندگی کنند یا نه؟ چون برای خودم این سوال همیشه مطرح بود.

یوسفیان افزود: واقعیت این است که خیلی از این زن ها نمی دانستند که باردار هستند و در همان دوره بارداری مرتکب جرم شدند. مثلا یکی از آنها که مرتکب قتل شده بود و در آن زمان بارداری همسرش را کشت نمی دانست که حامله است و وقتی وارد زندان شد تازه فهمید که 2 ماه از بارداری اش می گذرد! یعنی اینطور نیست که آدم بتواند برای آن زندگی برنامه ریزی کند و یک لحظه یک اتفاق می افتد.

حانیه یوسفیان اوایل تهیه اثر مستند مهدکودک خیلی سختی کشید و به گفته خودش 4 سال طول کشید تا این فیلم مستند را به سرانجام رساند. در سال 1398 تقاضای مجوز کرد و در سال 1400 به او مجوز ورود به زندان را با دوربین دادند. او در تایمی که شروع به فیلمبرداری کرد زن هایی بودند که حداقل 2 سال در زندان بودند و اوایل فیلمبرداری خیلی از حقایق زندگی شان را به یوسفیان نمی گفتند و کم کم با او صمیمی می شدند، مثلا یکی از آنها واقعیت قتلی را که مرتکب شد در اواخر فیلمبرداری به کارگردان مستند مهدکودک گفت که چه شده و چه اتفاقی افتاده است؟ البته تمام حرف های آنها پیش خانم کارگردان محفوظ ماند و حتی در فیلمش هم آنها را نیاورد.

حانیه یوسفیان در زمان فیلمبرداری مستند خود به نام مهدکودک بیشتر در گوشه بند و زندان می ایستاد و تمام سعی اش این بود که همه افراد آنجا خودشان باشند ولی مسئولان زندان قبل از اینکه او وارد آنجا شود به بند مربوط زنگ می زدند که آماده باشند و این خواسته او که دوست داشت همه همان طور که هستند باشند به معنای واقعی کلمه امکان پذیر نبود.

حانیه یوسفیان در پایان گفتگو از سختی هایی که کشید گفت و اینکه برای تک تک لحظاتی که فیلمبرداری کرد ماجراهای خیلی سختی را پشت سر گذاشته است. او امیدوار است که مستند مهدکودک از سوی مردم دیده شود.