محسن چاووشی برای خوزستانی ها سنگ تمام گذاشت

محسن چاوشی قبلاً هم چند اثر اجتماعی خوانده بود ولی "خوزستان" محکم‌ترین و مردمی‌ترین آن‌هاست و حالا مخاطب بیش از هر زمان دیگری دغدغه‌های خودش را به صدای او نزدیک می‌بیند. بازخوردهای اولیه حاکی از آن است که مخاطبان به خوبی با اثر چاوشی ارتباط برقرار کرده‌اند و به عنوان یکی از بهترین آثار اجتماعی چند سال اخیر آن را تحسین می‌کنند.

آثار گذشته چاوشی نشان داده که این خواننده تبحر خاصی در خواندن شکل‌های مختلفی از موسیقی دارد. او هم شاد می‌خواند و هم غمگین، هم عاشقانه و اجتماعی و هم مذهبی. آثار موفقی در همه این زمینه‌ها دارد ولی شاید صدایش از جنس اعتراض است و این همان چیزی است که مخاطب از چاوشی انتظار دارد.

چاوشی در قطعه "خوزستان" صدای مردمش شده و از آبادی و آزادی Freedom می‌خواند که از باشکوه‌ترین واژگان هستند. از همان ابتدا درد را فریاد می‌زند و با بغضی در گلویش سراغ بارون را از مردم می‌گیرد و سراغ کارون را از بارون. جهان‌آرا را خبر می‌کند و درد امروز خوزستان را به قهرمانش می‌گوید. خشمگین و غمگین است و این را از نفس‌های گرفته و حبس‌شده‌اش می‌شود فهمید. اوج اثرش هم جایی است که شاه بیت حسین صفا را با قدرت و صلابت می‌خواند؛ "ای قاضی Judge این مردم چی میگن؟ آبادی آبادی آبادی، ای قاضی این مردم چی میخوان؟ آزادی آزادی آزادی"

قطعه جدید چاوشی هم به خاطر تلخی‌هایی که نباید باشد و هست آزارمان می‌دهد و هم دوستش داریم چون گویی این صدای ما است و چاوشی دارد یک درد مشترک را فریاد می‌زند. بغضی که چاوشی دارد و حرف‌هایی که اثر اجتماعی‌اش در ارتباط با خوزستان می‌زند ما را یاد جمله‌ای می‌اندازد که جناب‌خان با لهجه شیرین جنوبی‌اش در خندوانه می‌گوید: رامبد باور کن جنگ هنوز تمام نشده است!

این اثر باید تلنگر باشد، تلنگر هم برای ما که در سالروز آزادسازی خرمشهر تنها کاری که انجام می‌دهیم این است که یک پست اینستاگرامی از ویرانی‌های باقی‌مانده خرمشهر به اشتراک می‌گذاریم و هم برای مدیران و مسئولینی که در چنین روزهایی مصاحبه‌ای انجام می‌دهند و می‌گویند خرمشهر را خدا آزاد کرد. بله، خرمشهر را خدا آزاد کرد ولی یک چیزی را فراموش نکنید، این شمایید که باید آبادش کنید!

در سال‌های اخیر خوانندگان ما رفتارهای اجتماعی و کنش‌گرایانه‌ بیشتری نشان می‌دهند ولی عجیب است که این دغدغه‌ها هیچ‌وقت به تولید یک اثر اجتماعی در زمینه موسیقی منجر نمی‌شود. یعنی ما فقط در صفحه اینستاگرام Instagram خواننده‌ها می‌بینیم که به اتفاقات اجتماعی واکنش نشان می‌دهند و وقتی گوش‌مان را برای آثارشان تیز می‌کنیم، آن‌چه که باید بشنویم را نمی‌شنویم. این یک واقیعت است که مردم لابلای آثار عاشقانه گاهی دوست دارند دغدغه‌های اجتماعی‌شان هم با زبان موسیقی فریاد شود و این انتظار را از خواننده‌های دیگر هم دارند که مثل چاوشی صدای آن‌ها باشند.

سجاد مالمیر