درسی که من از «هندی و هرمز» گرفتم / یادداشت وزیر سابق

«هندی و هرمز» ملودرامی اجتماعی درباره زندگی زوج نوجوانی است که با نمونه‌های عینی آن در گوشه و کنار ایران رو به رو هستیم؛ کودکانی که دوره‌های تأثیرگذار زندگی آنها از کودکی تا جوانی حذف می‌شود و پا به زندگی مشترکی می‌گذارند که هیچ آمادگی و شناختی برای مقابله با مشکلات آن ندارند. از تبعات تلخ این اتفاق همان‌طور که در فیلم هم دیده شده فرزندآوری زودهنگام است. علاوه بر ازدواج و فرزندآوری زودهنگام معضل مهم دیگری که عباس امینی در این فیلم به آن پرداخته موضوع بیکاری و اهمیت ایجاد اشتغال است. او با این فیلم نشان می‌دهد که با از بین رفتن شغل‌های سنتی و تعریف نشدن شغل‌های جدید، چگونه قاچاق Contraband به منزله معیشت جایگزین می‌شود؛ معضلی که با عنوان ته‌لنجی و کولبری و... در مناطق مختلف مرزی کشور با آن روبه‌رو هستیم. هرمز برای یافتن کار به این در و آن در می‌زند، به جاهای مختلف مراجعه می‌کند و حتی کارهای سخت را هم قبول می‌کند اما در نهایت امکان تأمین معاش ندارد. در عین این که به شکل ظریفی به تنهایی آدم‌ها هم پرداخته شده؛ این که هرمز برای پیدا کردن کار در یک منطقه محروم آشنا و رابطه‌ای ندارد و چقدر این دو تنها هستند. از نکات مهم مورد اشاره در فیلم فقدان حمایتگر اجتماعی است که اگر چه به شکل صریح و مستقیم بیان نمی‌شود اما رهاشدگی این دو نوجوان در چنین شرایطی گویای این واقعیت است که نهادهای حمایتی ورود نکرده‌اند. نکته مهم دیگر موضوع فقر در مناطق مرزی و حاشیه متن و ایجاد زندگی دوگانه و توزیع درآمد نابرابر و ناعادلانه است. در پایان داستان با تنهایی هندی و نگرانی مخاطب راجع به سرنوشت او و کودکش موضوع زنان سرپرست خانوار مطرح می‌شود. دختران جوانی که همسر از دست می‌دهند، بی‌پناه می‌شوند و مصیبت‌هایشان چندگانه است. این فیلم ضمن طرح مشکلات اجتماعی به شکل ظریفی ظرفیت‌های اقلیمی و بومی را هم نشان می‌دهد که به اعتقاد من تبلیغ جاذبه‌های گردشگری ایران هم هست. عباس امینی با ساخت این فیلم بار دیگر این حقیقت را یادآور ساخته که اگر چه در این 4 دهه در خیلی از حوزه‌ها پیشرفت نداشتیم اما سینمای اجتماعی توانسته اوج بگیرد، حضور «هندی و هرمز» در شصت و هشتمین جشنواره فیلم برلین یک نمونه از همین موفقیت‌هاست. علاوه بر مضمون و موضوع فیلم نباید از بازی خوب بازیگران آماتور این فیلم هم غافل شد که این قصه را زندگی کردند. پوریا حیدری تهیه‌کننده اولیه این فیلم از چهره‌هایی است که همیشه کارهایش را دوست دارم اما نمی‌دانم به چه علت نام او از تیتراژ حذف شده است. ساخت چنین فیلم‌هایی قطعاً اثرگذار است اگر دیده شوند. با تماشای این فیلم برای خود من به عنوان وزیر دولت این انگیزه ایجاد شد که بر اشتغال روستایی تمرکز بیشتری داشته باشم. کارگردان‌هایی مثل عباس امینی از فیلمسازان مسئولی هستند که نسبت به محیط خود بیگانه نیستند و بر زندگی اجتماعی حساس هستند، باید اسبابی فراهم کنیم تا آثار آنها بهتر دیده شوند و در دعوای گیشه و جریان‌های رسانه‌ای تهیه کننده‌های قدر برای جذب مخاطب، گم نشوند.اخبار 24 ساعت گذشته رکنا را از دست ندهید

علی ربیعی وزیر سابق کار، تعاون و رفاه اجتماعی