الکترال ها رئیس‌جمهور آمریکا را انتخاب می‌کند یا مردم؟

به گزارش رکنا ، این روزها بسیاری مردم درباره نحوه شرکت مردم آمریکا در انتخابات سوال می‌کنند. برخی که خودشان مفهوم الکترال کالج را نمی‌دانند، قاطعانه انتخابات آمریکا را زیر سوال می‌برند و در رسانه‌های مختلف می‌گویند: این که دموکراسی نیست، رای مردم آمریکا مهم نیست چون یک عده الکتور رئیس‌جمهور را انتخاب کنند. آنها گمان می‌کنند، سال ۲۰۱۶ الکتورها به هیلاری کلینتون خیانت کردند و رفتند سمت ترامپ! مگر آراء هیلاری کلینتون سه میلیون بیشتر از ترامپ نبود؟ پس این چه انتخاباتی است که رای مردم در آن مهم نیست؟ در حالیکه اصلاً اینطور نیست و اتفاقاً این سیستم از نظر مبانی دموکراسی مشکلی ندارد. هیلاری کلینتون به این علت رئیس‌جمهور نشد که آراء او پراکندگی لازم را در ایالات مختلف نداشت. در طرح استانی شدن انتخابات مجلس ایران، سیستم خاصی طراحی شده بود که لزوماً هر کس رای بالاتری در استان کسب می‌کرد، به مجلس راه نمی‌یافت، بلکه باید درصد خاصی از رای فلان شهرستان کوچک استان را هم کسب کند. البته این با سیستم الکترال کالج آمریکا تفاوت دارد.

توضیح سیستم الکترال کالج مقداری پیچیده است. خواهشمندم چند دقیقه حوصله کنید و این متن را بخوانید. هر ایالت آمریکا با توجه به جمعیتی که دارد، سهمیه یا آراء الکترال مشخصی دارد که مساوی با تعداد نمایندگان آن ایالت در سنا و مجلس نمایندگان است. جهت سهولت با مثالی از کشور خودمان توضیح می‌دهم: تهران ۳۵ نماینده در مجلس دارد پس ۳۵ رای الکترال سهمیه دارد. لرستان ۹ نماینده در مجلس دارد پس ۹ سهمیه الکترال دارد به همین ترتیب یزد و ایلام هم هرکدام ۴ و ۳ سهمیه الکترال دارند. هر ایالت آمریکا هم با توجه به جمعیت خود تعداد مشخصی سهمیه رای الکترال دارد.

تمام ایالات آمریکا مجموعاً ۵۳۸ سهمیه الکترال دارند. بیشترین سهمیه را کالیفرنیا با ۵۵ رای الکترال دارد. آلاسکا، داکوتای جنوبی و شمالی و چند ایالت دیگر فقط سه سهمیه الکترال دارد. تگزاس ۳۸ و فلوریدا و نیویورک هرکدام ۲۹ سهمیه رای الکترال دارند. بقیه ایالات بین ۳ و ۲۰ سهمیه الکترال دارند.

نکته بسیار بسیار مهم در فهم انتخابات آمریکا این است که هرکدام از کاندیداها که در یک ایالت پیروز شوند، تمام سهمیه الکترال آن ایالت را از آن خود می‌کنند و کاندیدای شکست خورده هیچ سهمیه‌ای از آراء الکتورال آن ایالت را کسب نمی‌کنند. تکرار می‌کنم هیچ! یعنی هر ایالت یا قرمز جمهوری‌خواه (ترامپ) می‌شود و یا آبی دموکرات (بایدن). این پاراگراف را دوباره بخوانید!

مردم آمریکا در برگه رای، نام ترامپ یا بایدن را می‌نویسند. پیچیدگی کار اینجاست که هر ایالت با توجه به جمعیت، سهمیه خاصی دارد که به آن سهمیه الکترال می‌گویند. مهم نیست که ترامپ یا بایدن ۵۱ درصد رای فلوریدا را کسب کند یا ۹۹ درصد آن را، همینکه نصف بعلاوه یک آراء کسب کرده باشد تمام آراء فلوریدا از آن شخص پیروز می‌شود و به شخص بازنده هیچ تعلق نمی‌گیرد. حالا معلوم شد که چرا هیلاری با وجود سه میلیون آراء بیشتر، رای الکترال کمتری کسب کرد؟ او در ایالاتی مثل کالیفرنیا که پیروز شده بود، میلیونها رای بی‌تاثیر کسب کرده بود و در ایالاتی که شکست خورده بود، بالای نزدیک به ۴۰ تا ۴۹ درصد آراء کسب کرده که این آراء هم تاثیری در الکتورالها او نداشت چون در آن ایالات شکست خورده بود.

در نهایت هر کس نصف بعلاوه یک، یعنی ۲۷۰ سهمیه الکترال از تمام ۵۳۸ رای الکترال را کسب کرد، رئیس‌جمهور می‌شود. در جلسه‌ای نمادین و تشریفاتی به نام مجمع الکترال، حزب پیروز هر ایالت تعدادی افراد مساوی با سهمیه آن ایالت را به نمایندگی به این مجمع می‌فرستد و رئیس‌جمهور کسی خواهد بود که رای الکتورال بیشتری کسب کرده که از قبل مشخص است و این جلسه تشریفاتی است. اینکه گفته میشود آنها می‌توانند خیانت کنند تاکنون در انتخابات آمریکا سرنوشت‌ساز نبوده. گاهی بخصوص نمایندگان کاندیدای شکست خورده ممکنه جهت شوخی یا مسخره‌بازی، رای خود را به فلان هنرپیشه یا سیاستمداری که اصلاً کاندیدا نیست بدهند که این پدیده چندان اهمیت ندارد چون قبل از این جلسه، کاندیدای پیروز و شکست خورده مشخص است؛ مخصوصاً آراء الکتورال کاندیدای شکست خورده که دیگر ارزشی ندارند.

الکتورها چه کسانی هستند؟

حزب پیروز هر ایالت تعدادی افراد مساوی با سهمیه الکتورالهای آن ایالت را به پایتخت می‌فرستد. این افراد شخصیتهای مهمی نیستند و اینکه بعضی گفته‌اند آنها سناتورها یا نمایندگان آن ایالت هستند، درست نیست‌. مهم نیست این افراد کی هستند، نقش آنها هم مهم نیست و تشریفاتی است. آنها هم ممکن است دانشجو، استاد، بازاری و یا هر کس دیگری باشند که رئیس حزب پیروز (با پرداخت دستمزد! و کرایه!!) به مجمع الکترال کالج در پایتخت می‌فرستد.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.