شبیه سازی ویروس کرونا + فیلم

ویروس کرونا همچنان جان بسیاری از افراد را در جهان می گیرد.

به گزارش رکنا، وقتی صحبت از ویروس کرونا (کووید ۱۹) واقعی به میان می‌آید، ترجیح می‌دهیم سرعت انتشار ویروس را پیش از مبتلا شدن بخش زیادی از جمعیت ایالات متحده، کند کنیم. برای کاهش سرعت بیماری فرضی سیمولیتیس، بیایید سعی کنیم قرنطینه اجباری ایجاد کنیم، مثل کاری که دولت چین در استان هوبی، مرکز اولیه ویروس کرونا انجام داد.

همان طور که کارشناسان انتظار داشتند، امکان ندارد همه افراد سالم مبتلا شوند.

لینا ون، مسئول سابق سلامت شهر بالیتمور، به واشینگتن پست توضیح داد که اجرای قرنطینه اجباری غیرممکن و نشدنی است. ون گفت: «آدم‌های زیادی در شهر و مناطق همجوار زندگی می‌کنند و بالعکس. آیا مردم از خانواده‌هایشان جدا خواهند ماند؟ چگونه می‌توان همه راه‌ها و جاده‌ها و خیابان‌ها را مسدود کرد؟ چطور باید نیازهای شهروندان را تامین کرد؟»

همان طور که لارنس او. گاستین، استاد حقوق بهداشت بین‌الملل دانشگاه جرج‌تاون اظهار کرد: «حقیقت این است که این نوع قرنطینه‌ها خیلی نادر هستند و هیچ وقت تاثیر ندارند.»

خوشبختانه برای کند کردن گسترش و شیوع ویروس روش‌های دیگری هم وجود دارد. مهم‌تر از همه، مسئولان بهداشت و سلامت مردم را ترغیب کرده‌اند تا از حضور در اماکن و اجتماعات عمومی خودداری کنند، بیشتر در خانه بمانند و فاصله‌شان را با دیگران حفظ کنند. اگر اشخاص رفت و آمد کمتری داشته باشند و با یکدیگر کمتر در تعامل و ارتباط باشند، ویروس فرصت کمتری برای شیوع پیدا می‌کند.

با این حال، هنوز هم خیلی‌ها از خانه بیرون می‌روند. شاید به دلیل شغل و یا دیگر کارهای مهم نمی‌توانند در خانه بمانند و یا شاید خیلی راحت هشدارهای بهداشتی و سلامتی را نادیده می‌گیرند. این افراد نه‌تنها باعث بیمار شدن خودشان می‌شوند، بلکه احتمال بیشتری دارد تا ویروس را انتقال دهند.

گسترش ویروس در زمان فاصله اجتماعی

بیایید ببینیم چه اتفاقی می‌افتد اگر یک‌چهارم جمعیت به رفت و آمد در سطح شهر ادامه بدهند و سه‌چهارم جمعیت راهکاری را که کارشناسان بهداشت و سلامت به آن «فاصله اجتماعی» می‌گویند، رعایت کنند.

فاصله اجتماعی بیشتر باعث می‌شود تا سلامتی افراد بیشتر حفظ شود و با رفع و رجوع نیازها و علت حضور افراد در جامعه، می‌توان اشخاص را از اماکن و اجتماعات عمومی دور نگه داشت.

درو هریس، پژوهشگر سلامت جمعیت و استادیار دانشکده بهداشت دانشگاه توماس جفرسون گفت: «با تعطیلی مکان‌های عمومی، حضور اشخاص در این مکان‌ها را کنترل می‌کنیم. چین همه کارها را تعطیل می‌کند و ما نیز در حال حاضر این کار را انجام می‌دهیم. کاهش فرصت‌های اجتماعات، باعث می‌شود اشخاص فاصله اجتماعی داشته باشند.»