چگونه فسنجان تجریشی خوشمزه بپزیم؟

به گزارش رکنا، در گذشته زندگی در محله تاریخی تجریش، بیشتر با کشاورزی، دامداری، و باغداری گره خورده بود. وجود کوه‌های البرز در نزدیکی این منطقه، باعث شده بود که گیاهان کوهی و سبزی‌های تازه جایگاه ویژه‌ای در سفره غذایی مردم محلی داشته باشند.

تغذیه ساده و طبیعی مردمان تجریش

رضا فوقانی، یکی از اهالی قدیمی و معتمدین محله تاکید می‌کند: «در گذشته، ما فقط یکی دو بار در سال برنج می‌خوردیم. قوت ما بیشتر از آش‌هایی بود که با بلغور درست می‌شد. انواع سبزی‌های کوهی مانند والک، سیرک، پیازک و گلپر همیشه در دسترس‌مان بود و در غذاهایمان استفاده می‌کردیم. به طور خاص، والک‌پلو چنان محبوب بود که در سال ۱۴۰۰ به‌عنوان غذای اصیل شمیرانی ثبت ملی شد.»

خورش فسنجان به سبک تجریشی

خورش فسنجان ، یکی از غذاهای محبوب این منطقه، کمی متفاوت از دستور پخت اصلی خود تهیه می‌شد. فوقانی توضیح می‌دهد: «خورش فسنجانی که در تجریش می‌پختیم، با ترکیبی از سرکه و شکر تهیه می‌شد. طعم ترش و شیرین این غذا، تجربه خاصی برای طرفدارانش ایجاد می‌کرد. این دستور، تغییری جذاب در مقایسه با نوع رایج فسنجان بود که با مرغ یا گوشت، گردو و رب انار به‌صورت سنتی طبخ می‌شود.»

او درباره مراحل تهیه آن می‌گوید: «ابتدا گردوها را تفت می‌دادیم تا عطر آن‌ها به‌خوبی احساس شود. سپس گوشت یا مرغ اضافه شده و همراه گردوها سرخ می‌شد. در ادامه، ترکیب رب انار، سرکه و کمی آب به مواد افزوده شده و خورش به‌صورت آرام پخته می‌شد. در پایان، افزودن نمک، فلفل و شکر یا عسل به‌عنوان چاشنی نهایی، طعم این غذا را تنظیم می‌کرد.»

غذاهای محلی دیگر تجریش

همچنین دمی بلغور جو از دیگر غذاهای سنتی این منطقه بود. برای تهیه آن، بلغور همراه با حبوبات (به‌جز عدس) پخته می‌شد و در برخی موارد سبزی محلی به نام تبله نیز به آن اضافه می‌کردند.

یکی دیگر از غذاهای ویژه این منطقه، آش جامعه بود. در زمانی که هنوز رشته آماده در شمیران در دسترس نبود، آرد را خمیر کرده، با وردنه آن را نازک می‌کردند، سپس در آفتاب خشک می‌کردند. این قطعات خشک‌شده جایگزین رشته در آش می‌شد. این آش شامل سبزی‌های خشک‌شده، حبوبات، کشک، سیرداغ و پیازداغ بود.

غذاهای زمستانی شمیرانی‌ها

در فصل زمستان، غذاهایی مثل اشکنه و کله‌جوش میان مردم شمیران بسیار طرفدار داشتند. این غذاها همچنان در برخی از خانه‌های قدیمی شمیرانی‌ها طبخ می‌شوند و بخشی از میراث غذایی این منطقه به شمار می‌روند.