علایم پارکینسون را با سالمندی اشتباه نگیریم!

از سال 1997 میلادی، سالروز تولد وی در 11 آوریل به نام روز جهانی این بیماری نامگذاری شد که البته در کشورهای مختلف این تاریخ کمی متفاوت است. این بیماری استحاله ای به ندرت در سنین پیش از 45 سال بروز می کند اما 5/1 درصد جمعیت سالمندان بالای 65 سال به ویژه مردان را مبتلا می کند. مهم ترین آسیب این بیماری به نورون های تولید کننده دوپامین است. دوپامین یکی از ناقل های سیستم عصبی است که در عملکرد نورون های مسئول کنترل حرکات بدن تاثیر دارد. کمبود این ماده در مغز زمینه ساز اختلالات حرکتی می شود.

علایم بیماری

کاهش قدرت تحرک، خستگی غیرعادی، دردهای غیر مشخص، اختلال در نوشتن و لرزش یک دست در آغاز بیماری ممکن است چندان مورد توجه نباشد اما به تدریج علایم دیگری نیز بروز می کند که مهم ترین آن عبارت است از: کندی حرکات بدن، خشکی اندام ها، لرزش مداوم، اختلال در تعادل، درد ( معمولا به شکل گرفتگی و مور مور)، مشکلات گوارشی، افت فشار خون، تعریق، گرگرفتگی، ترشح بیش از حد بزاق، اختلالات روانشناختی مانند اضطراب، افسردگی و تحریک پذیری.

پیشرفت بیماری

پارکینسون یک بیماری مزمن است که روش های درمانی تا حدی زیادی می تواند به بهبود آن کمک کند اما درمان قطعی ندارد. معمولا پس از یک دوره درمان، به دلیل تاثیر داروها علایم به شدت کاهش می یابد و یا حتی ممکن است به کلی برطرف شود اما پس از مدتی عود می کند و نیاز به مصرف داروست. البته مصرف دارو ممکن است عوارضی در پی داشته و نیاز باشد داروهای دیگری برای کنترل آن تجویز شود.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.