یوشینوری اسومی از ژاپن جایزه نوبل پزشکی امسال را دریافت کرد

این زیست شناس ژاپنی در آزمایشات برجسته اش در دهه 1990توجه جهانیان را به پدیده مهم «اتوفاژی» جلب نمود، که در بسیاری از بیماری ها از جمله سرطان و دیابت نوع 2 نقش دارد.

اتوفاژی را می توان نوعی برنامه بازیافت سلولی در نظر گرفت: بخش های بلا استفاده تخریب می شوند تا انرژی کافی برای تولید بخش های جدید حاصل گردد. در مرحله اول، سلول ها قسمت های آسیب دیده خود را در قالب پوششی محصور می کنند؛ سپس کیسه های حاصل به قسمتی از سلول تحت عنوان «لیزوزوم» منتقل می گردند که مسئولیت تجزیه بخش های قدیمی و دیگر میکروارگانیسم ها را بر عهده دارد.

پدیده «اتوفاژی» چندین دهه پیش شناخته شده، اما اهمیت آن تا زمان تحقیقات «اسومی» در دهه 1990 روی سلول های مخمر درک نشده بود. او ژن هایی را شناسایی کرد که این فرایند را تنظیم می کنند، و در نتیجه درک بهتری از نحوه ساخت غشای پروتئینی و محصور کردن بخش های سلولی برای ارسال به قسمت بازیافت فراهم ساخت.

او در این رابطه به خبرگزاری NHK ژاپن گفت: «فرایند بازیافت آن قدر که باید و شاید مورد توجه قرار نگرفته، اما من فهمیدم باید اهمیت بیشتری برای پروسه اتوفاژی قائل شد.»

لازم به ذکر است «اسومی» دکترای زیست شناسی مولکولی را از دانشگاه توکیا دریافت کرد. او که استاد بازنشسته مرکز تحقیقاتی Frontier در مؤسسه تکنولوژی این کشور به شمار می رود، در رابطه با دریافت جایزه گفت:

زمانی که این تحقیقات را آغاز کردم، هیچ گاه به ذهنم خطور نکرد که به خاطر آن روزی به جایزه نوبل دست یابم. در واقع صادقانه می گویم، انگیزه ام از فعالیت های پژوهشی به هیچ وجه دریافت جایزه نبوده.

درک اتوفاژی برای آینده تحقیقات پزشکی بسیار حائز اهمیت است، زیرا این فرایند در همه چیز، از سالخوردگی گرفته تا بیماری های سیستم ایمنی بدن، نقش دارد. اگر بازیافت بیش از اندازه صورت گیرد، سلول های سرطانی رشد خواهند کرد و اگر کمتر از حد رخ دهد، مشکلات مرتبط با سالخوردگی به وجود خواهد آمد.