هرآنچه در مورد اسب می خواهید بدانید
رکنا: بیش از ۴۰۰ نژاد اسب (Horse) در دنیا وجود دارد که بزرگترین آن ها تا ۵/۱ تن هم می‌تواند وزن داشته باشد و کوچکترین آنها هم اندازه سگ هستند. همه اینها از یک جد مشترک به نام hyracotherium ایجاد شده‌اند که به اندازه یک روباه بوده است. Hyracotherium ۶۰ تا ۷۰ میلیون سال پیش می‌زیسته و علفخوار بوده است. این حیوانات در جنگل زندگی می‌کردند. در دست‌ها ۴ انگشت و در پا‌ها ۳ انگشت داشتند.
۲۵ تا ۳۵ میلیون سال پیش mesohippus پدید آمد که هم اندازه گوسفند بود. در دست‌ها ۳ انگشت داشت. این موجودات از جنگل‌ها به سمت مراتع رفتند و دندان‌ها برای چرا کردن تکامل یافت.
۱۰ تا ۲۵ میلیون سال پیش merychyppus به وجود آمد که هم اندازه Shetland pony بود. برای زندگی در مناطق باز و چرا کردن بسیار تطابق یافته بودند.
بعد از این حدود ۲ تا ۷ میلیون سال پیش pilohippus پدید آمد که هم اندازه یک welsh pony بود و از موجودات قبلی بسیار سریع‌تر بود. در این موجود بود که ساختار سم پدید آمد.
کمتر از۲ میلیون سال پیش equus پدید آمد که بسیار شبیه به przewalski’s horse (آخرین اسب وحشی زنده امروزه) بود.
در طول این ۷۰ میلیون سال اندازه اسب بزرگ‌تر شد کمر صاف‌تر شد دندان‌ها برای چرا کارآمد‌تر شد و تعداد انگشتان به یک عدد کاهش یافت و ناخن این انگشت سم را ایجاد کرد.
Equus در آسیا اروپا و شمال آفریقا پراکنده شد. این موجودات در مسیر‌های متفاوت مهاجرت کردند و با آب و هوا و شرایط تغذیه‌ای متفاوت روبرو شدند واین تفاوت‌ها زمینه ساز تفاوت در ظاهر اسب‌ها شد.
اکثر اینها از یک گونه و جنس بودند یعنی Equus caballus اما در این بین گونه‌های دیگری از جنس Equus پدید آمد. در آفریقا گونه‌هایی نظیر گوره‌خر، الاغ و quagga و در آسیا گونه‌هایی نظیر kiang و onager پدید آمد.
اسب‌هایی که در مناطق شمالی مانند روسیه و بریتانیا قرار گرفتند به علت شرایط آب و هوایی پوشش ضخیم پیدا کردند. در این مناطق غذا به اندازه کافی بود لذا از نظر اندازه بزرگ، چاق و نیرومند شدند اما از سرعت آنها کاسته شد از طرفی چون جا‌های زیادی برای پنهان شدن داشتند پس نیازی به سریع بودن برای فرار از دست شکارچیان نداشتند به این اسب‌ها cold-blood گویند. اسب‌هایی نظیر percheron و shire در این دسته قرار گیرند . به علت اندازه بزرگ و قدرت بدنی ، این نژاد ها بیشتر برای کشیدن گاری و کارهای کشاورزی مورد استفاده قرار گیرند.
اسب‌های مناطق جنوبی مانند شمال آفریقا و آسیا بسیار شرایط متفاوتی از شمالی‌ها داشتند. آب و هوا سرد نبود لذا پوشش آنها نازک بود و لایه چربی اضافه پیدا نکردند. در این مناطق غذا کم‌یاب بود و زیاد از نظر اندازه بزرگ نشدند. از آنجا که مناطق کمی برای پنهان شدن وجود داشت لذا سریع بودن بسیار مهم بود در این اسب‌ها. به این دسته hot-blood گویند. نژاد‌هایی مانند عرب و بارب در این دسته قرار می‌گیرند.
این نژادها تا مدت‌ها خالص ماندند زیرا با سایر نژادها ارتباطی نداشتند تا اینکه با گسترش و پراکنده شدن بیشتر، اسب‌ها با هم ارتباط پیدا کردند. hot-blood ها با هم آمیزش یافتند و نژاد‌های hot-blood بیشتری پدید آمد از طرف دیگر در cold-blood ها نیز این اتفاق افتاد. علاوه بر این cold-bloodها با hot-blood ها آمیزش یافتند و نژاد های warm-blood پدید آمد.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.
ارسال نظر