واکنش یک خبرنگار در صحنه انفجار فرودگاه عدن + فیلم

به گزارش اختصاصی خبرنگار رکنا، انفجار در فرودگاه عدن و درگیری های شدید بعد از آن در کسری از ثانیه سرتیتر اخبار می شود.

تصاویر و کلیپ ها یکی بعد از دیگری از صحنه حادثه منتشر می شود و مخاطبان فضای مجازی با یک کلیک می توانند انعکاس عمق فاجعه را ببیند.

اما لحظه ای تصور کنیم که اگر کسی در چنین فجایع و حوادثی این تصاویر را نشر دهد و برای تهیه گزارش جان خودش را کف دستش نگیرد،صدای قربانیان و مظلومان این حادثه تا کجای جهان می رود؟

شاید این صداها بدون وجود گزارشگر و خبرنگار تنها تا چند مترو از کانون حادثه تجاوز کند.

تصاویر دلخراش و تکان دهنده است؛اما آنچه در این میان در عالم خبرنگاری و خبررسانی رشک برانگیز است حال گزارشگری است که برای تهیه خبر و گزارش از این فاجعه روبروی دوربین ایستاده است.ناگهان پشت سر او انفجاری مهیب رخ می دهد.فضا پر است از خاک و دود و جیغ و وحشت.گزارشگر اما دست از تهیه فیلم و خبر برنمی دارد.

حقیقت این است که "آتش" با هیچ کسی شوخی ندارد.چشم بسته می تازد و وحشتی که در دل ها می اندازد هم میان انسان ها تبعیض قائل نمی شود!

خبرنگار از جنس آدمیزاد هم از این وحشتی که به مساوات میان افراد حاضر در صحنه تقسیم می شود،بی نصیب نمی ماند.

اما نیرویی قوی تر از وحشت در دلش او را سرپا و مستحکم نگه داشته که برای سرانجام رساندن رسالت خبری اش به کار خود ادامه می دهد.

راستش خیلی وقت بود چنین نیرویی در خبرنگاران و اصحاب رسانه ندیده بودیم.نیرویی فراتر از احساس مسئولیت.نیرویی به نام عشق به مسئولیت.

که حتی اگر این خبرنگار دوربین را رها می کرد و برای رساندن خود به جان پناه دست از کار می شست،هیچ کس به او خرده نمی گرفت.

پس تمام آنچه او به وحشتش غلبه می کند یک واژه بیشتر ندارد: «عشق به خبرنگاری».آخرین قیمت های بازار ایران را اینجا کلیک کنید.