آیا موجودات فرازمینی وجود دارند؟ / موجودات فضایی چقدر به ما نزدیک هستند؟

به گزارش رکنا؛  غزال زیاری/ این یک فرضیه فوق‌العاده وسیع است که باید آن را در نظر داشت. تنها یک نمونه از موجودات باکتری مانند فسیل شده در پنج ابر خوشه‌ای دورتر، ما را به این پاسخ می‌رساند که :«بله، موجودات بیگانه وجود دارند!» ..فقط مانده که بتوانیم به نحوی آنها را پیدا کنیم.

استراق‌سمع موجودات فضایی

تا زمانی که بتوانیم دیرینه‌شناسان را به کهکشان‌های دیگر بفرستیم، بهترین راه در مسیر جستجو برای یافتن موجودات بیگانه این است که در خانه‌مان بنشینیم و به دنبال نشانه‌ها و شواهد علمی و تکنولوژیک باشیم.

موجودات بیگانه دقیقا چه هستند؟ صادقانه بگویم که ما هم نمی‌دانیم ولی می‌توانیم فرضیه‌های خوبی داشته باشیم. به عنوان مثال وقتی از امواج رادیویی برای ارتباط برقرار کردن استفاده می‌کنیم، سیگنال‌هایی تولید می‌کنیم که بسیار متفاوت از انرژی طبیعی‌ای است که می‌توان از یک ستاره دریافت کرد.

منطقی است اگر فرض کنیم که موجودات بیگانه هم از همین روش برای ارتباطات خود بهره می‌برند؛ پس ما عمدتا به دنبال سیگنال‌های رادیویی غیرطبیعی‌ای از نقاط ثابت دورتر در فضا هستیم.

سنجش رادیویی یا هر تلاش علمی برای تشخیص ردپاهای تکنولوژیک غیرانسانی را می‌توان به‌عنوان جستجو برای هوش فرازمینی (SETI) نامید. تلاش‌های SETI (جستجو برای هوش فرازمینی) معمولا توسط سازمان‌هایی از جمله موسسه ستی یا Breakthrough Listen انجام می‌شود. دانشمندان کره زمین نقشی کلیدی در تحلیل داده‌های جمع‌آوری شده و گاهی حتی برروی انجام مشاهدات بعدی پس از تشخیص‌های احتمالی دارند.

تا به اینجا چندین گزینه تشخیص داده شده ولی هیچ یک از این گزینه‌ها هنوز تائید نشده‌اند. از آنجا که کیهان و جهان ما واقعا قدیمی و گسترده است، هیچ جای تعجبی نیست. همان‌طور که جیل تارتر اشاره کرده، اگر یک لیوان از آب اقیانوس را بردارید و در آن به دنبال ماهی بگردید، احتمالا هیچ ماهی‌ای پیدا نمی‌کنید. اما با گذر زمان، افزایش جستجوها و بررسی‌ها و پیشرفت تکنولوژی، شانس ما برای شناسایی موارد جدید افزایش می‌یابد.

آیا موجودات فضایی در این نزدیکی هستند؟

احتمالا نه، به همان دلیل که کیهان بسیار قدیمی و وسیع است. در نتیجه به تکنولوژی به مراتب فراتری از تکنولوژی زمینی نیاز است تا بتوان به منابع بیشتری، فراتر از کل منظومه شمسی دست پیدا کنیم.

SETI را می‌توان از داخل کره زمین با شناسایی امواج رادیویی، نوری و گرانشی انجام داد. با همین تکنولوژی می‌توان پیغام‌هایی را بین تمدن‌ها رد و بدل کرد. به جز گردشگری، دلیل دیگری برای سفر کردن وجود ندارد. اما آیا ما باید به بررسی موارد بپردازیم؟ قطعا. حتی اگر ما موجودات بیگانه را پیدا نکنیم، با این جستجوها می‌توانیم موارد بسیار زیادی را یاد بگیریم.

اولین چالش ما در این مسیر، تعیین اندازه منظومه شمسی است. سیاره نپتون با فاصله متوسط 30 AU یا واحد نجومی (هر یک AU معادل ۱۴۹۵۹۷۸۷۰۷۰۰ متر است) به دور خورشید می‌گردد. ابر اورت ممکن است تا صدهزار AU یا واحد نجومی از خورشید گسترده شود.

چالش بزرگ بعدی یکی از این مخفی‌کاری‌هاست (مورد خاصی از پارادوکس فرمی). اگر موجودات بیگانه اینجا هستند، بعید به نظر می‌رسد که تلاش چندانی برای سلام کردن به ما و ارتباط گرفتن با ما انسان‌ها انجام دهند. شاید به این خاطر که آثار آنها بی روح است، حسگرهایشان غیرفعال است و تکنولوژی و فناوری آنها برای ما غیرقابل تشخیص است و یا اینکه آنها اینجا نیستد.. باید پاسخ این سوالات را یافت.

این معما در هسته دراماتیک بسیاری از فیلم‌ها دیده می‌شود ولی دست کم در این فیلم‌ها، می‌دانید که افراد بیگانه آنجا هستند.

پروژه گالیله

پروژه گالیله در جولای سال 2021 توسط آوی لوب و فرانک لاوکین از دانشگاه هاروارد ایجاد شد و این اولین برنامه تحقیقاتی علمی برای جستجو به دنبال آثار باستانی نجومی در نزدیکی کره زمین است. آنها بیشتر از واژه تمدن‌های فناوری فرازمینی (ETCs) به جای واژه ETI (اساسا به همان معنا بدون قضاوت درباره هوش بیگانه براساس استانداردهای انسانی) استفاده می‌کنند.

تیم گالیله با ثبات و استواری، با لحنی منطقی درباره بازدید بیگانگان به اظهارنظر می‌پردازد. مثلا این پروژه به صورت عمومی متعهد شده که تنها فرضیه‌های فیزیکی شناخته شده را بررسی کند و تنها به تجزیه و تحلیل داده‌های جدید بپردازد. تنها هدف این پروژه جمع‌آوری و تحلیل داده‌ها از مسیر قابل اعتماد و قابل تکرار است و هم داده‌ها و هم نتایج قابل آزمایش را به‌صورت آشکار به اشتراک می‌گذارد. برای علم، این کاملا طبیعی و قابل انتظار است ولی برای هرکسی که واقعا درباره موجودات فضایی باستانی کنجکاو است، پروژه گالیله در حکم نفس تازه‌ای است که بی‌صبرانه در انتظارش بوده‌اند.

پروژه گالیله دارای سه مسیر آزمایشی اصلی است:

1-تصویربرداری از پدیده‌های ناشناس هوایی (UAP) با بهره‌گیری از باندهای مادون قرمز، رادیویی و نوری و ضبط داده‌های صوتی. تیم، ابزارهای رصدی و هوش مصنوعی خاصی را طراحی، ساخته و به کار گرفته تا به گردآوری و تفسیر داده‌هایش بپردازد. در زمان نگارش این مقاله، مجموعه ابزارها برای کالیبراسیون و آزمایش مستقر شده و در چند ماه آینده برای انجام کامل عملیات، مجددا مستقر خواهند شد.

2- دیدار و مشاهده اشیا و اجرام بین ستاره‌ای آینده (ISO’s) از جمله Oumuamua و 2I/Borisov که از منظومه شمسی عبور می‌کنند. بودجه تخمین زده شده برای این پروژه بیش از 1 میلیارد دلار یا تقریبا یک چهارم هزینه پرتاب یک سیستم پرتاب فضایی است.

3-بازیابی تکه‌های اجرام بین ستاره‌ای که با زمین برخورد می‌کنند، مثل CNEOS 2014-01-0 که در سواحل پاپوا گینه نو به زمین سقوط کرد. در زمان نگارش این مقاله، بودجه کامل انجام یک تحقیق تامین شده و تولید ماشین‌های مخصوص این کار آغاز شده است.

4- جستجو برای ماهواره‌های کوچک و بیگانه‌ای که به دور زمین می‌چرخند، با بهره‌گیری از رصدخانه Vera C.Rubin در سال 2023 با آنلاین شدن این رصدخانه آغاز خواهد شد. این به توسعه نرم‌افزار پیشرفته جدیدی برای شناسایی اجرام بسیار کوچک و سریع که احتمالا در مدارهای نامنظم حرکت می‌کنند نیاز دارد. هوش مصنوعی نیز داده‌های ماهواره‌های ساخت بشر را برای یافتن آثار تکنولوژیک از بیگانه‌های نزدیکی ما را بررسی می‌کند.

تمرکز برروی آثار فیزیکی، استراتژی تازه SETI است ولی لوب ولاوکین در این رابطه خوشبین هستند. آثاری که آنها بر رویش تمرکز دارند، لزوما زودگذرتر از سیگنال‌های رادیویی هستند.

درحالی که تشخیص یک شی ممکن است از نظر تکنیکی و فنی دشوارتر از تشخیص یک سیگنال باشد، یک شی، اگر در دفعه اول تشخیص داده نشود، ممکن است دیگر تکرار نشود. به علاوه بر خلاف نور، اکثر اجرام فیزیکی در کهکشان ما، از نظر گرانشی به کهکشان متصلند. این موضوع حساسیت زمانی برای تشخیص یک شی فیزیکی را کمتر می‌کند.

دقیقا مثل هر تلاش SETI، در پروژه گالیله هم بیشترین تلاش‌ها برپایه داده‌های موجود انجام می‌شود. در شرایط فعلی، این پروژه نتوانسته یک ناهنجاری مغناطیسی را در ماه تشخیص دهد . ولی مسیرهای آزمایشی که در حال حاضر در جریان هستند، سه روش مقرون به صرفه را برای بررسی سه مجموعه منطقی فرضیات در این باره که سفرهای موجودات بیگانه و بازدیدشان از زمین به چه صورت ممکن است باشد را ارائه کرده‌اند.

در نهایت اینکه به گفت لوب، "نبود شواهد فوق‌العاده گاهی وقت‌ها یک ناآگاهی خودساخته است" پروژه گالیله، به بررسی برخی چیزهای پیش پاافتاده و کم‌اهمیت مثل قوهای سیاه یا درختان مربعی نمی‌پردازد و بی‌طرفانه یکی از اساسی‌ترین سوالات بشریت را به شیوه‌ای جدید مطرح می‌کند:« آیا ما در کیهان تنها هستیم؟» پس بیایید از حیاط خلوت و محیط اطرافمان بررسی را شروع کنیم.