کمک رسانی در حوادث ؛ ما کجا و آنها کجا!

به گزارش رکنا از همدان؛  متاسفانه اکثرقریب به اتفاق ساختمان ها در کشور ما مقاوم نیستند؛ درواقع بهتر است بگوییم بر اساس اصول مهندسی ساخته نشده اند. حالا  این ساختمان هاچطور مجوز و تاییدیه پایان کار گرفته اند، بماند! اما دومین مشکل ما در زلزله ، نداشتن مدیریت بعد از زلزله است، چرا که مدیریت بحران در ایران بعد از بحران، خودش بحران زده می شود و یا غافلگیر؛ برای همین مدیریت خوبی در بحران  نداریم. متاسفانه زلزله ای که در 8 بهمن در خوی پیش آمد، برای هموطنان ما خسارت های زیادی را بدنبال داشت. باتوجه به موقعیت جغرافیایی این منطقه ،خوی زمستان سختی را سپری می کند. اگرچه در بین مردم ایران حس نوع‌دوستی بسیار است، اما متاسفانه علیرغم میل باطنی شان این روزها توان مالی خوبی ندارند تا بتوانند  کمکهای زیادی به این عزیزان داشته باشند. اگرچه همیشه مردم در این صحنه ها حضور دارند و بسیاری از هنرمندان و ورزشکاران نیز خوش درخشیدند  و در کنار این عزیزان بودند، اما مردم خوی بیشتر نیاز به کمک های دولتی دارند و کمکی های مردمی تنها می تواند بخش اندکی از نیاز هموطنان ما در خوی را تامین کند،  و ای کاش حداقل ما کاری می کردیم  که این عزیزان  احساس کنند که تک تک  مسئولین کنارشان هستند و با آنها همدردیم. مثلا یک روز  را عزای عمومی اعلام می کردیم یا درب برخی ارگان های دولتی که آسیبی ندیده اند را باز می کردیم که حداقل کودکان و زنان در آنجا اقامت کنند.

در حال حاضر خیلی از مردم خوی در سرما و در داخل چادرها زندگی می کنند و بسیاری از مردم هم دچار مسمومیت و کسالت شده اند و هنوز کانکس به آنها نرسیده است.

اما آن سوی مرزهای ایران در کشور همسایه ترکیه چند روز پیش زمین لرزه ای به بزرگی ۷٫۸ ریشتر، قوی‌ترین زمین‌لرزه در عصر معاصر را داشت که قطعاً اگر این زمین لرزه در کشور ما پیش آمده بود میزان خسارت و تعداد کشته شدگانش بسیار فراتر از ترکیه می شد. اما آنچه باعث اندوه ما می‌شود و احساس می‌کنیم چقدر تفاوت بین ما و دیگران هست نحوه امداد رسانی به مردم زلزله زده این دو منطقه  است. دقیقاً اقداماتی که ما هم می توانستیم با کمترین هزینه انجام بدهیم،  ترکیه انجام داد. اگرچه نمی توانیم تمامی اقدامات انجام شده توسط حاکمیت در کشور همسایه را به طور کامل مدح و تایید کنیم، اما این تفاوت ها در سطوح مختلف آنقدر چشمگیر و گویا است که نمی توان به سادگی چشم بر آن بست ویا از کنار آن عبور کرد!

در واقع می توان گفت وقوع این دو زلزله ‌اندوهبار با فاصله زمانی ‌اندک در ایران و ترکیه در عین شباهت، تفاوت نقش‌آفرینی، مسئولیت‌پذیری و آگاهی‌بخشی مسئولین دو کشور را در زمان وقوع چنین حوادث ناگواری به روشنی نشان داد. دیدن این تفاوت ها و مقایسه نحوه امداد رسانی در ترکیه و ایران در جمع‌آوری کمک‌ها، امداد رسانی و البته مدیریت ستادی و میدانی بحران، باعث انتقاداتی در سطح جامعه شده است که باید در جای خود و زمان مناسب مورد واکاوی و تحلیل متولیان امر و کارشناسان مربوطه قرار گیرد. در جایگاه یک خبرنگار و از جایگاه عضوی از جامعه ای که خوه ناخواه درگیر این بلایا می شویم، تنها می توانم امید به آن داشته باشم که روزی فرا برسد تا به جای دریغ و حسرت، مدیریت بحران در حوادث طبیعی ما، الگوی امداد رسانی در منطقه باشد. 

عارفه سلیمانی فرد