رسانه نبض جامعه است

رکنا؛تقلیل دموکراسی بدون آزادی مطبوعات و رعایت اصل 24 قانون اساسی یک دروغ بزرگ و عوام فریبانه است.

دموکراسی بسی فراتر و مهم تر از مطبوعات اما بر پایه آزادی عمل مطبوعات است.

 که اگر نبض جامعه فعال نباشد تحرک و پویایی وجود نخواهد داشت و نتیجه آن بی انگیزیگی خواهد بود.

خبرنگار و رسانه ابزاری برای کمک به مدیریت جامعه برای بهبود و مرتفع نمودن مشکلات است،

خبرنگار و رسانه با کشف آنچه در معرض دید مدیران نیست به دنبال کمک به مدیران جامعه است و برای همین است که از خبرنگار به عنوان چشم و گوش زبان جامعه نام برده می شود.

خبرنگاری که عنوان دار چشم و گوش و زبان جامعه است هم باید خوب و دقیق ببیند و هم خوب و دقیق بشنود و بعد خبرش بدون ملاحظه جناحی و یا اغراض و اغماض  اغراق ، تهیه و منتشر کند.

اما متاسفانه برخی از اصحاب رسانه خلاف این دیدگاه را داشته و به دنبال تنش هستند.

خبرنگار و رسانه در تراز دین و انقلاب اسلامی در مرحله نخست باید صداقت را در سرلوحه امور خود قرار دهد و از دروغ پرهیز کند

چرا که یکی از آفت های بد رسانه که بعنوان خیانت رسانه مطرح است عوض کردن جای حقیقت و دروغ است.

خبرنگاران نباید تحت هیج شرایطی اخبار و حرف های دروغ مسئولین رو به خورد عموم جامعه بدهند

آن هم به صرف و دلایل منفعت طلبانه خویش.

خبرنگار متعهدی که صداقت داشته باشد 

و خبر صحیح ؛دقیق؛کامل و به موقع را انعکاس دهد و به جای اینکه عامل تنش و اختلاف باشد، 

خبرنگار حرفه ای باید دارای سواد رسانه ای کلاسیک و سواد ارتباطی و عاطفی باشد.یعنی بداند که رسانه های معتبر و نامعتبر کدام است.یعنی توانایی تشخیص راستی و درستی اخبار و دیگر پیام های رسانه ای را داشته باشد و از کپی کردن و اشاعه مطالب نادرست پرهیز و اجتناب کند.

توانایی برقراری ارتباط و تعامل با تمامی اقشار و اعضای جامعه را داشته باشد و به آداب اجتماعی معاشرت و روابط اجتماعی نیکو آگاه باشد.

عامل انسجام و وحدت باشد این خبرنگار و رسانه در تراز دین و انقلاب است.

 وجود فضای نقد در جامعه لازمه فعالیت آزادانه خبرنگاران است که با اشرافیت کامل به موضوعات مختلف میتوانند مدیران را در  جامعه نسبت به نواقص موجود مطلع  وآنهارا در  مسیر بهبود کمک کنند.البته تفاوت هایی بین نقد و تخریب می باشد که باید خبرنگار و اصحاب رسانه با تفکر انسانی بر آن اهمیت داده و واقف باشد و من باب انتقاد صالح و دقیق بر آن ورود کرده و ادای رسالت کند.

ورود به دنیای سیر نشدنی مادیات و دعواهای سیاسی که باعث لطمه به جامعه ومردم  می شود به عنوان یک آسیب جدی برای شغل خبرنگاری هست وآگاهی کامل نسبت به مسائل و دوری از آنها راهی برای  مواظبت از رسالت خبرنگاری  هست .

خبرنگار ضمن داشتن صداقت و پرهیز از دروغ و اختلاف و تخریب، یکی از وظایف آنها نقد است، از این رو خبرنگار به هرمیزان که نقادتر باشد در  رسالتی که بر عهده دارد موفق تر خواهد بود.

نقد منصفانه به عنوان موتور پویایی و اعتلاء برای کشورو  هر اجتماعی هست پس شاکله رسالت خبرنگاری نقد منصانه هست که ناشی از دقت نافذ می باشد .

ضرورت پیگیری امور موردنظر در جامعه یکی از دغدغه های خبرنگاران به عنوان نماینده های افکار عمومی باید باشد.

 باتوجه به اینکه دسترسی بهتر ارتباط آسانتری با مدیران ومسئولان دارند می توانند به عنوان زبان گویای مردم نسبت به مطالبات مردمی پیگیر باشند.

اصحاب رسانه باید سرلوحه کارشان و هدف از رسالتشان خدمت به مردم و جامعه باشد و برای رسیدن به این مهم باید تفاوت های بین نقد و تخریب را واقف باشد.

خبرنگار و اصحاب رسانه ای که به قصد تخریب قلم بزند و راهکار برون رفتی ارائه ننماید هدفشان خود زنی و توهین به شعور مردم هست که کاری بس عبوس و نوعی خیانت به رسالت مقدس خبرنگاری هست .

هدف اصلی از تخریب برخی رسانه ها ،ضدیت و مخالفت این رسانه ها با جریان و جناح مورد هجمه شده هست ،پس رسانه ای که هدفش را بدون ملاحظه حق و حقیقت ،تخریب و ضدیت قرار دهد

 نمیتواند قداست اصحاب رسانه را بر دوش بکشد که نباید اسامی اصحاب رسانه بر ایشان اطلاق شود.

اصحاب رسانه باید واقف باشند که رسالت قلم و پیغامبری، نقل حقایق و نگاشتن آن برای حواله به افکار فارغ جهت ایفای نقش اصلاح هست در غیر اینصورت مزدور بوده و از رسالت و قداست پیغامبری ،بیشتر به کاسه لیسی و سواری دادن به جناحین رو آورده است که از شرافت و رسالت رسانه ای بدور می باشد.رسانه ای با قداست خود  به رسالتش عمل میکند که  واقعیت را به مردم و مسئولان منتقل کند و راه حل آن را مطالبه کند تا مردم از آن بهره مند شوند .

اصحاب رسانه هاو همه طبالان وترغیب کنندگان آنها، باید بدانند مردم که ولی نعمتان تمام تشکیلات بشری باشند از تخریب سودی نخواهند برد،بلکه نخستین کسانی که از تخریب ضرر خواهند کرد مردم هستند.

هر رسانه ای که تخریب را سرلوحه کار خود قرار دهد نه تنها مردمی نبوده بلکه ضد بشری و ضد انسانی بوده و شایسته رسالت و قداست رسانه ای نیست.

امید است چنین جریانهای مخرب با تبلور بصیرت سیاسی و نافذ مردم در دریای بینش و تشخیص مردم غرق شده و لاشه آنها از اقیانوس بصائر به کرانه ها و زباله دانها هدایت شود تا باشد جو اجتماع از مسمومیت، مصونیت یابد..

فحوای کلام اینکه خبرنگاران باید راوی صادق ملت و مردم و بازوان قوی و خستگی ناپذیر مسئولین در خدمت رسانی به جامعه و ملت باشند.