ساخت سد پاشدان افغانستان حربه ای جدید برای چانه زنی مقامات طالبان با ایران

روزنامه آرمان امروز، در ادامه آورده است ، عملیات تکمیل پروژه سد پاشدان ، یکی از بزرگ‌ترین سد‌های افغانستان در مرز با ایران و در مسیر هریرود، با حضور ملا عبدالغنی برادر، معاون نخست‌وزیرو عبدالطیف منصور، سرپرست وزارت آب و انرژی طالبان در هرات آغاز شده است.

پاشدان در استان هرات و در غرب افغانستان ساخته شد. برخی منابع می‌گویند پیش از این ۷۰ درصد از سد تکمیل شده و برخی دیگر رقم ۸۵ درصد را ذکر کرده‌اند. به هرحال افغانستان می‌گوید در پنج ماه آینده سد پاشدان تکمیل خواهد شد. سد پاشدان از ظرفیت ذخیره ۴۵ میلیون مترمکعب آب، تولید دو مگاوات برق، و آبیاری ۱۳ هزار هکتار زمین کشاورزی برخوردار است.

به همین‌خاطر ساخت آن از سال ۱۳۹۰ تاکنون، تبدیل به چالشی مهم برای دولت‌های افغانستان شد. در دوران جمهوری مقامات این کشور اعلام کرده بودند که ساخت سد پاشدان تنها سه سال طول می‌کشد. اما به دلیل ناامنی، ساخت این سد ۱۳ سال بعد هم تمام نشده است. در آن زمان طالبان با حمله به سد پاشدان و عوامل سازنده آن باعث ایجاد ناامنی شدند به طوری که در سال‌های آخر دولت اشرف غنی، ساخت سد پاشدان عملا متوقف شده بود. طرفداران تکمیل سد پاشدان در افغانستان که اعتقادی به پرداخت سهم ایران از آب هریرود ندارند؛ مساله کمبود آب را در هرات مطرح می‌کنند. مسئولان طالبان هم یک‌صدا فرض را بر این امر گذاشته‌اند که با راه‌افتادن سد پاشدان به‌کلی مشکل کم‌آبی در هرات حل و فصل خواهد شد. مسوولان محلی در هرات تاکید دارند که یکی از راه‌های مقابله با این مشکل، تاسیس بند آبی «پاشدان» است.

به گفته مسوولان اداره آب‌رسانی هرات با استفاده از آب‌های سطحی این بند، چالش کمبود آب در ولایت هرات از بین برده می‌شود و مردم در سال‌های آینده با این بحران روبه‌رو نخواهند شد.

برای مقامات طالبان، آب تبدیل به مساله‌ای برای چانه زنی شده است

گفته می‌شود که افغانستان قرار است از آب جمع شده پشت سدی مانند پاشدان برای توسعه کشاورزی در هرات بهره ببرد. نگاهی به گزارش‌های منتشر شده در رسانه‌های افغانستان نشان می‌دهد که آن‌ها تا چه‌اندازه بابت اینکه تاکنون تنها ۳۰ درصد از آب هریرود در افغانستان مدیریت می‌شود و بقیه آن به سمت ایران و ترکمنستان می‌رود، ناراضی هستند. به‌نظر می‌رسد افغانستان تنها به مساله استفاده از آب هریرود برای حل مشکل کم آبی هرات بسنده نمی‌کند. برای مقامات طالبان، آب تبدیل به مساله‌ای برای چانه زنی شده است. آن‌ها پیش از این درمورد سد کمال‌خان و حقابه هیرمند هم مشکلاتی را ایجاد کرده بودند که کماکان ادامه دارد. تهران، در مقابل با روش دوستانه‌ای که با طالبان در پیش گرفته؛ تلاش دارد به اختلافات بر سر آب دامن نزند. البته رویکرد مسالمت جویانه ایران در قبال این گروه، در شرایطی که اغلب کشور‌های جهان کماکان آن‌ها را به عنوان دولت افغانستان به رسمیت نمی‌شناسند، باعث انتقاداتی شده است.

افغانستان خودش را صاحب تمام و کمال آب‌هایی می‌داند که در این کشور سرازیر می‌شود و به مساله فرادست بودن و قواعد آن توجهی ندارد. از آنجایی که سرچشمه رودهایی، چون هریرود و هیرمند در افغانستان است، طالبان در ادامه روندی که حکومت جمهوری در افغانستان پیش گرفته بود، سهمی برای ایران در نظر نمی‌گیرد. این گروه به‌خوبی متوجه شده است که برای کسب امتیاز بیشتر از همسایگان و به رسمیت شناخته شدن توسط آنها، می‌تواند بر روی موضوع آب حساب کند. ایران و ترکمنستان در سال‌های پایانی دهه ۷۰، سد دوستی را در بالادست هریرود افتتاح کردند. آن‌ها امید داشتند که این سد بتواند گره از مساله کم‌آبی در برخی از نواحی دو کشور باز کند. ایران بر روی سد دوستی برای حل بحران آب در استان خراسان حساب باز کرده بود. افغانستان در آن زمان تحت تصرف طالبان قرار داشت و عملا در این پروسه حضور نداشت. ۱۱ سال پس از اینکه سد دوستی به‌طور کامل به سرانجام رسید، افغانستان که کمی سروسامان گرفته بود، اقدام به ایجاد سد بزرگ سلما بر روی هریرود کرد که باعث کاهش آبی شد که به سمت سد دوستی سرازیر بود. در ادامه همان پروژه سد پاشدان در حال تکمیل است که باعث می‌شود سد دوستی بهره‌ای از آبی که از سمت هریرود می‌آید نداشته باشد.