۳۵ سال از فاجعه غیر انسانی سردشت گذشت/ سکوت مدعیان حقوق بشر در مقابل بمباران شیمیایی

بمباران شیمیایی شهر سردشت به عنوان سند مظلومیت مردم ایران اسلامی در برابر حمایت‌های غرب از رژیم معدوم بعث عراق بوده که جامعه جهانی هنوز هم در برابر مصدومان این جنایت ضدبشری خود را به خواب غفلت زده و همین امر سبب تضییع بسیاری از حقوق مردم ستمدیده از ظلم رژیم بعثی و هم‌پیمانان این رژیم شده که پرونده‌ای سیاه برای همه آنان است.

هفتم تیر سال ۱۳۶۶ هواپیماهای رژیم بعث عراق با استفاده از بمب‌های شیمیایی چهار نقطه پرازدحام از شهر بی دفاع و مظلوم سردشت در ۱۶۰ کیلومتری جنوب ارومیه را بمباران کردند و در این حمله ناجوانمردانه ۱۱۹ نفر از ساکنان غیرنظامی شهر شهید و بیش از هشت هزار نفر نیز در معرض گازهای سمی قرار گرفته و دچار مصدومیت شیمیایی شدند.

در طول هشت سال جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، رژیم بعث عراق در بیش از ۳۵۰ حمله شیمیایی از گاز خردل و انواع گازهای کشنده اعصاب برای نخستین بار در طول تاریخ استفاده کرد؛ در تاریخ ۷ و ۸ تیرماه ۱۳۶۶، هواپیماهای بمب‌افکن عراقی با بمب‌های شیمیایی به ۴ نقطه پرازدحام شهر سردشت حمله کرده هزاران نفر از مردم بی‌گناه آن شهر و اطراف آن را آماج گازهای کشنده و دهشتناک شیمیایی قرار دادند و این امر در حالی بود که دولت عراق خود به‌تن‌هایی توان ساخت سلاح‌های میکروبی و شیمیایی را نداشت و دولت آمریکا در چراغ سبز نشان دادن به کشورهای اروپایی و ارسال فناوری این گونه سلاح‌ها به‌طور مستقیم و غیرمستقیم مرتباً حقوق بین‌الملل را در ممنوعیت تولید و تکثیر و استفاده از سلاح‌های شیمیایی و میکروبی نقض می‌کرد.

۳۷۸ حمله شیمیایی عراق طی ۸ سال جنگ با ایران موجب شهید و زخمی شدن بیش از ۵۰ هزار نفر شد، اما ابعاد حادثه در سردشت به‌حدی بود که روز حمله به این شهر به‌عنوان روز مبارزه با سلاح‌های شیمیایی و میکروبی نام گرفت.

بمباران شیمیایی سردشت یکی از بزرگترین جنایت‌های جنگی تاریخ معاصر بود که جوامع بین الملل واکنش جدی در قبال این موضوع مهم نشان ندادند. در واقع این یک اشتباه بزرگ جامعه جهانی و مدعیان حقوق بشر به شمار می‌رود که با عکس العمل نامناسب به این حمله غیرانسانی زمینه ساز تعرض شیمیایی بزرگ‌تر رژیم بعث به حلبچه شدند.

استفاده از سلاح‌های شیمیایی از طرف رژیم بعث در شرایطی صورت گرفت که جزو ۱۲۰ کشور امضا کننده پروتکل ژنو در ارتباط با منع استفاده از سلاح‌های سمی، خفه کننده و ترکیبات باکتریولوژیک بود. پروتکل ۱۹۲۵ ژنو که در قطعنامه ۲۱۶۱ سازمان ملل متحد دگربار به تصویب رسید.

 هنوز هم پس از گذشته ۳۵ سال از این رویداد تلخ بسیاری از ساکنان این شهر، از آن رنج می‌برند و جانبازان شیمیایی سردشت که بیشتر مشکل تنفسی دارند در این مدت بین مرگ و زندگی دست و پنجه نرم می‌کنند.

شهرستان سردشت با جمعیت ۱۲۰ هزار نفری در جنوب آذربایجان غربی واقع شده و دارای ۴ شهر و ۶ دهستان با ۲۲۸ روستای سکنه‌دار است و با کشور عراق مرز مشترک به طول ۱۰۰ کیلومتر دارد.