نفت در برابر سوخو-35 روسی برای ایران + جزئیات مهم

سوخو -35 یک جنگنده چند منظوره اَبَرچابک تک‌ خلبان ساخت روسیه با قابلیت مانور بالا است. سوخو-35 در سازمان ناتو با نام فلانکر-E شناخته می‌ شود. سوخو-35 توانایی انجام گسترده‌ای از دشوارترین مانورها ازجمله مانور کبرا، مانور کولبیت، مانور زنگوله (بِل)، مانور تِیل اِسلاید و مانور هوک را در بالاترین کیفیت دارا است. انجام مانور هِربست برای سوخو-35 بسیار پیش پا افتاده‌ است. همچنین سوخو-35 می‌تواند در کمتر از پنج ثانیه سرعت خود را به صفر رسانده و کاملاً تغییر جهت دهد.

به گزارش رکنا، به نقل از عصر ایران، یک روزنامه روسی در گزارشی نوشت احتمال دارد در جریان سفر آتی "سید ابراهیم رییسی" رییس جمهوری اسلامی ایران به مسکو، قراردادهای خرید دهها فروند جنگنده سوخو 35 و سیستم های دفاع هوایی روسی بین دو کشور امضا شود.

روزنامه "نزاویسمایا گازتا" روسیه دیروز در گزارشی نوشت گفتگوی رهبران ایران و روسیه درباره خریدهای تسلیحاتی ایران از روسیه یکی از محورهای سفر آتی رییس جمهوری ایران به روسیه خواهد بود.

بر اساس این گزارش، ابراهیم رییسی قرار است در اوایل سال 2022 به دعوت رسمی ولادیمیر پوتین رییس فدراسیون روسیه به این کشور سفر کند.

تاکنون مشخص نشده که چه نوع اسناد و قراردادهایی در جریان این سفر امضا خواهد شد اما اخیرا سرلشکر" محمد باقری"رییس ستاد کل نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران گفته: مسکو و تهران در حال آماده سازی توافقنامه ای هستند که در آن همکاری های نظامی و امنیتی از جمله خرید تسلیحات و آموزش متخصصان، رزمایش نظامی و مبارزه با تروریسم در منطقه غرب آسیا، انجام خواهد شد.

به نوشته این روزنامه روسی، غالب کارشناسان (روسی) بر این باورند که ایران بیش از هر چیز می خواهد از روسیه هواپیماهای نظامی مدرن و وسایل دفاع هوایی دریافت کند.

به گفته "روسلان پوخوف" مدیر مرکز تحلیل استراتژی ها و فناوری ها، ایران تسلیحات زمینی خود را تولید می کند در حالی که دریا هم برای آنها اولویت نخست را ندارد و تهدید اصلی از نگاه ایرانی ها در هواست چون هرگونه حمله احتمالی به ایران از این طریق رخ خواهد داد. بنابراین آنها هواپیماها و سیستم های پدافند هوایی را در این راستا مهم می دانند."

"یوری لیامین" یک کارشناس نظامی روسیه نیز به این روزنامه گفت که ممکن است ایران هزینه تسلیحات روسیه را با نفت بپردازد. وی گفت : ایران می تواند پول خریدهای تسلیحاتی خود به روسیه را از روش هایی چون صادرات محصولات کشاورزی، منابع طبیعی همچون نفت و غیره پرداخت کند.

این کارشناس بر این باور است که روسیه و ایران روابط خود را در حوزه امنیتی توسعه داده و مانورهای مشترکی را انجام خواهند داد.

او گفت: "با حمایت مسکو، ایران به سازمان همکاری شانگهای پیوست. تعامل بین دو کشور ممکن است در مبارزه با تروریست‌ها در سوریه موثرتر باشد. ناامنی در افغانستان نیز برای هر دو کشور مشکل ایجاد می‌کند. در اینجا، مسکو و تهران از تبادل اطلاعات مشترک سود می برند."

آشنایی با جنگنده چند منظوره سوخو-۳۵ روسیه

در دهه ۱۹۸۰، سوخو به دنبال ارتقای جنگنده سوخو-۲۷ بود. نتیجهٔ بهبود ویژگی‌های آیرودینامیکی سوخو-۲۷، جنگنده‌ای با نام سوخو-۲۷ام بود. سوخو-۲۷ام نخستین پروازش را در ژوئن ۱۹۸۸ انجام داد. پروژه سوخو-۲۷ درنهایت با چند ارتقا به سوخو-۳۵ تبدیل شد و محصول نهایی با نام «سوخو-۳۵ اس» شناخته می‌شود.

سوخو-۳۵ نسبت به سوخو-۲۷ام، از ویژگی‌های آیرودینامیکی و مانورپذیری بهتر، برد بیشتر، موتور قوی‌تر، وسایل الکترونیکی و تجهیزات ارتباطات هوایی پیشرفته‌تری برخوردار است. پس از ساخت اولین گونه از سوخو-۳۵ اولیه، سپس سوخو-۳۷ بعنوان مدل توسعه یافته از سوخو-۳۵ که دارای قابلیت جهت‌دهی رانش است به‌صورت آزمایشی تولید شد. هیچ‌کدام از جنگنده‌های نامبرده، در تعداد بالا تولید نشدند.سپس سوخو-۳۵یوبی و سوخو-۳۵بی‌ام ساخته‌شدند که به عنوان جنگندههای نسل ۴ دابل پلاس شناخته می‌شوند. درنهایت در سال ۲۰۱۰ میلادی، خط تولید مدل جدید این جنگنده با عنوان سوخو-۳۵ اس در روسیه راه‌اندازی شد که تا سال ۲۰۲۱ میلادی ۱۳۹ فروند از آن تولید شده‌است.

سوخو سو-۳۵ یک جنگنده چندمنظوره اَبَرچابک تک‌خلبان ساخت روسیه با قابلیت مانور بالاست. سوخو-۳۵ در سازمان ناتو با نام فلانکر-E شناخته می‌شود. سوخو-۳۵ توانایی انجام گستره‌ای از دشوارترین مانورها ازجمله مانور کبرا،  مانور کولبیت،  مانور زنگوله (بِل)،  مانور تِیل اِسلاید و مانور هوک را در بالاترین کیفیت داراست. انجام مانور هِربست برای سوخو-۳۵ بسیار پیش پا افتاده‌است. همچنین می‌تواند در کمتر از پنج ثانیه سرعت خود را به صفر رسانده و کاملاً تغییر جهت دهد.

خریداران احتمالی

الجزایر: پس از اینکه میگ-۳۵ را در ارزیابی‌های خود مردود اعلام کرد، در سال ۲۰۱۸ قراردادی را با سوخو امضاء کرد و ۱۸ فروند هواپیمای سوخو-۳۵-اس سفارش داد. این قرارداد نهایی شده‌است.

ایران :سرلشکر باقری رئیس ستاد کل نیروهای مسلح ایران در سفر به روسیه از خرید جنگنده از روس‌ها در طی روزهای آتی خبر داد. جنگنده سوخو ۳۵ می‌تواند گزینه احتمالی خرید ایران از روسیه باشد.

امارات متحده عربی: در دهه ۹۰ میلادی، امارات جنگنده سوخو-۲۷-ام را مورد ارزیابی قرار داد.  ولی درنهایت به دلیل رابطهٔ خوبی که با فرانسه داشت، میراژ ۲۰۰۰ را خریداری کرد.  امارات در سال ۲۰۱۵ گفتگو با روسیه را آغاز کرد و در سال ۲۰۱۷ توافق بر سر خرید ۲۴ فروند امضاء شد. همچنین امارات پیشنهاد ساخت یک جنگنده نسل پنجم بر اساس هواپیمای میگ-۲۹ را به روسیه داد.

هند: قرارداد هند و روسیه به این صورت بود که سوخو-۵۷ را در خلال یک پروژهٔ مشترک بسازند.  هند نسبت به خرید جنگندهٔ سوخو-۵۷ بی‌میلی نشان داده و از ویژگی‌های این جنگنده راضی نیست؛ مشکلات موتوری و هزینه‌های بالای این جنگنده موجب شده که هند پروژه مشترک خود با روسیه برای تولید سوخو-۵۷ در هندوستان را متوقف کند. همچنین از میزان رادارگریزی جنگنده سوخو-۵۷ رضایت نداشته‌اند و به گفتهٔ خود، نااُمید شدند. هند در آوریل ۲۰۱۸ رسماً از پروژه مشترک خود با روسیه برای تولید سوخو-۵۷ هندی کناره‌گیری کرد. بنابراین هندوستان درخواست خرید نوع پیشرفتهٔ سوخو-۳۵ با قابلیتهای رادارگریزی را به روسیه داده‌است که از نظر هزینه‌ها بسیار ارزان‌تر تمام می‌شود.

مصر: در ماه مارس ۲۰۱۹، مصر اعلام کرد که قرارداد سال ۲۰۱۸ با روسیه بر سر خرید بیش از ۲۴ جنگنده سوخو-۳۵ به ارزش ۲ میلیارد دلار تکمیل شده‌است. در ماه ژوئیه ۲۰۱۹، مایک پومپئو وزیر امور خارجه ایالات متحده آمریکا به مصر هشدار داد که خریدن چنین سامانهٔ پیشرفته‌ای موجب خواهد شد که آمریکا برپایهٔ قانون مقابله با دشمنان آمریکا از طریق تحریم‌ها رژیم مصر را تحریم کند.  در نوامبر ۲۰۱۹ آمریکا دوباره به مصر دربارهٔ خرید سوخو-۳۵ هشدار داد و نهایی شدن این معامله را برابر با تحریم مصر دانست.

تحویل جنگنده‌ها از سال ۲۰۲۰ آغاز شد و نخستین ۵ فروند به مصر تحویل داده شد.

ترکیه: پس از اینکه ترکیه با خریدن سامانه پدافند هوایی روسی اس-۴۰۰ از سوی ایالات متحده آمریکا مورد انتقاد قرار گرفت و از حق داشتن اف-۳۵ محروم شد، روسیه پیشنهاد فروش سوخو-۳۵ را به این کشور ارائه کرد. «سِرگِی چیمیزوف» مدیرعامل شرکت روسی روستخ در سال ۲۰۱۹ گفت: «درصورتیکه همکاران ترکیه‌ای ما تمایلی برای خریدن سوخو-۳۵ داشته باشند، روسیه آمادگی خود را برای تحویل این جنگنده‌ها به ترکیه اعلام می‌کند.»

کشورهای دیگر: قزاقستان، کره شمالی،  پاکستان و سودان نیز به این هواپیما علاقه‌مند هستند ولی روسیه به دلیل ترس از تحریمهای آمریکا، از فروش سوخو-۳۵ به برخی از این کشورها خودداری کرده‌است.

گونه‌ها

مدل سوخو-۲۷-ام: یک پروژهٔ آزمایشی برای بروزرسانی سوخو-۲۷ به یک جنگندهٔ نوین و برتر بود. حرف M در این پروژه بیانگر واژهٔ (Modernizerovany) به معنی «نوین‌شده» است.  این نمونه با بدنه‌ای با خمیدگی بیشتر در بخش میانی و دماغه، افزودن پیش‌بال، افزایش طول دم‌های عمودی، توانایی سوخت‌گیری هوایی، تبدیل ارابهٔ فرود جلو از تک‌چرخی به دوچرخی، بکارگیری موتور بهینه‌تری با نام AL-31FM ارائه شده بود.  درمجموع تنها ۱۴ فروند از سوخو-۲۷-ام ساخته شده‌است که شامل (۲ فروند پیش‌نمونه، ۹ فروند آزمایشی و ۳ فروند محصول نهایی) بوده‌است و این پروژه تا پیش از سال ۱۹۹۵ به پایان رسید. این هواپیما هرگز به تولید انبوه نرسیده‌است.

سوخو-۳۵یوبی:  نیز یک نمونه مشابه سوخو-۲۷-ام بوده‌است. با این تفاوت که دوسرنشین بوده و برای آموزش استفاده می‌شود.  با اینکه مدل یوبی یک هواپیمای آموزشی دوسرنشین است، ولی به‌خوبی توانایی رزم را دارد.

سوخو-۳۵ اس: بعنوان محصول نهایی و با نام مدل استاندارد رزمی به نیروی هوایی روسیه تحویل داده شد. روسیه ۸۸ فروند سوخو-۳۵-اس در ناوگان دارد.  بنا به گزارش وبسایتهای خارجی، حرف S معرف واژه روسی Stroyevoy به معنی «پیکارگر» است.

مانور نمایشی (آکروباتیک) از یک سوخو-۳۵ که ترکیبی از سه تکنیک مانور کبرا، مانور هوک به چپ و یک پشتک اضافه است که در نمایش ۲۰۱۳ پاریس اجراء شد.

مشخصات کلی

    خدمه: ۱

    طول: ۲۱٫۹ متر (۷۱ فوت ۱۰ اینچ)

    پهنای بال: ۱۵٫۳ متر (۵۰ فوت ۲ اینچ)

    ارتفاع: ۵٫۹ متر (۱۹ فوت ۴ اینچ)

    مساحت بال‌ها: ۶۲ متر مربع (۶۷۰ فوت مربع)

    ماهی‌واره: ۵٪

    وزن خالی: ۱۷٬۲۰۰ کیلوگرم (۳۷٬۹۲۰ پوند)  

    وزن ناخالص: ۲۵٬۳۰۰ کیلوگرم (۵۵٬۷۷۷ پوند) با ۵۰درصد سوخت داخل باک

    بیشترین وزن برخاست: ۳۴٬۵۰۰ کیلوگرم (۷۶٬۰۵۹ پوند)

    ظرفیت سوخت: ۱۱٬۵۰۰ کیلوگرم (۲۵٬۴۰۰ پوند) باک داخلی

    پیشرانه هواگرد: ۲ عدد موتور ۱۱۷s توربوفن با توان ۸۶ کیلونیوتون خشک - ۱۳۷KN با پس سوز و ۱۴۲KN در حالت اضطراری ساترن ای‌ال-۳۱

    حداکثر سرعت: ۲٬۴۰۰ کیلومتر بر ساعت (۱٬۴۹۱ مایل بر ساعت؛ ۱٬۲۹۶ گره) / ۲٫۲۵ ماخ در ارتفاع بالا، ۱٬۴۰۰ کیلومتر بر ساعت (۸۷۰ مایل بر ساعت؛ ۷۶۰ گره) / ۱٫۱۳ ماخ در ارتفاع دریا

    سرعت کروز: ۱٬۲۵۰ کیلومتر بر ساعت (۷۷۷ مایل بر ساعت؛ ۶۷۵ گره) /۱٫۱ ماخ (زبرصوت) در ارتفاع متوسط

    بُرد: ۳٬۶۰۰ کیلومتر (۲٬۲۳۷ مایل؛ ۱٬۹۴۴ مایل دریایی) در ارتفاع بالا، ۱٬۵۸۰ کیلومتر (۹۸۲ مایل) در ارتفاع دریا

    بُرد رزمی: ۱٬۶۰۰ کیلومتر (۹۹۴ مایل؛ ۸۶۴ مایل دریایی) تقریبی

    حداکثر ارتفاع: ۱۸٬۰۰۰ متر (۵۹٬۰۰۰ فوت)

    بارگیری بال: ۴۰۸ کیلوگرم بر متر مربع (۸۴ پوند بر فوت مربع) با ۵۰درصد سوخت، ۵۰۰٫۸ کیلوگرم بر متر مربع (۱۰۲٫۶ پوند بر فوت مربع) با سوخت داخلی کاملاً پُر

    نیرو به وزن: ۱٫۱۳ با ۵۰ درصد سوخت، ۰٫۹۲ با سوخت داخلی کاملاً پُر