انسان هایی که آرام آرام زیر باران می میرند / شهرداری تهران و خیران به کمک بیایند + فیلم

کارتن خواب های تهران زیر باران جان می دهند. کارتن خواب های تهران در فصل سرما پناهی جز سقف آسمان یا دالان ها و تونل های تاریک ندارند. نهادهای مسئول از جمله شهرداری تهران هنوز درگیر تغییر مدیران در دوره جدید هستند و برنامه ای مناسب برای حمایت از کارتن خواب های تهران در فصل سرما ارائه نکرده اند. کارتن خواب های تهران در این شرایط نیاز به حمایت مردم دارند. کارتن خواب های تهران زمانی هرکدام عزیز یک خانواده بوده اند که این روزها ما شهروندان تهرانی باید دست آنها را بگیریم.

بارندگی های تهران، مایه عذاب کارتن خواب ها

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، بارش باران در شرایط خشکسالی برای همه تهرانی ها نعمت و برای کارتن خواب ها نغمت است. چراکه امسال هنوز نهادهای مسئول از جمله شهرداری تهران خودشان را پیدا نکرده اند و در تغییر و تحولات مدیریتی اخیر هنوز برنامه ای برای ساماندهی معتادان متجاهر در فصل سرما ارائه نشده است. به همین دلیل، هر نوع بارندگی می تواند آسیب های زیادی را برای معتادانی در پی داشته باشد که فعلا جز سقف آسمان یا در بهترین حالت زیر پل های تهران جای دیگری برای آرمیدن ندارند.

به نظر نمی رسد که مسئولان جدید بهزیستی، شهرداری تهران و دیگر نهادهای متولی این حوزه پیگیر وضعیت کارتن خواب هایی باشند که در شب های بارانی تهران خودشان را با سوزاندن پلاستیک گرم می کنند و دست آخر هم دود همان پلاستیک در تونل های تاریک تهران منجر به خفه شدن آنها می شود و این معتادان آرام آرام جان می دهند، بدون این که کسی پیگیر حال و روزشان باشد. به همین دلیل است که فعالان حوزه اعتیاد تاکید دارند که بارندگی های تهران، مایه عذاب کارتن خواب هاست.

90 درصد کارتن خواب های تهران زیر 40 سال دارند

این نکته ای است که سپیده علیزاده، فعال حوزه اعتیاد در گفت و گو با خبرنگار اجتماعی رکنا روی آن دست گذاشت و اظهار داشت: اکنون که بارندگی ها در تهران مجددا آغاز شده است، معتادان متجاهر چاره ای ندارند جز این که در شب های بارانی به داخل دالان ها، تونل ها و زیر پل ها پناه ببرند. این در حالی است که به جرات می توان گفت 90 درصد کارتن خواب ها زیر 40 سال سن دارند و بیشتر آنها جوانانی هستند که به دلیل دچار شدن به اعتیاد، از خانواده هایشان جدا شده اند.

وی افزود: این جوانان متاسفانه هنوز نتوانسته اعتیاد خود را کنار بگذارند و این ما هستیم که باید شرایطی را برای آنها فراهم کنیم که با اعتیادشان مقابله کنند تا شاید یک روز معجزه ترک کردن در زندگی آنها اتفاق بیفتد. این جوانان که اکنون کارتن خواب شده اند، روزی عزیزان خانواده های خود بودند، اما اکنون یک سرنگ در دست گرفته اند و هر روز به این فکر می کنند که چطور برای زنده ماندن، مواد مخدر مورد نیازشان را تامین کنند.

این فعال حوزه آسیب های اجتماعی، کارتن خوابی را انتهای مسیر اعتیاد توصیف کرد و گفت: تبدیل شدن به معتاد متجاهر، ته خط آسیب های اجتماعی است که افراد برای بیرون آمدن از آن نیاز به حمایت مناسب مردم و مسئولان دارند. این در حالی است که متاسفانه بسیاری از مسئولان ما تجربه کافی برای مواجه شدن با معضل کارتن خوابی را ندارند و برخی از آنها اساسا دغدغه ای برای این مساله ندارند.

مسئولان باید معتادان را به استفاده از گرمخانه ها ترغیب کنند

علیزاده با تاکید بر این که شهرداری و بهزیستی باید برنامه ای فوری برای کمک به معتادان متجاهر در شب های بارانی تهران داشته باشند، عنوان کرد: نهادهای حمایتی و اجرایی باید معتادان متجاهر را به استفاده از خدمات موجود در گرمخانه ها تشویق کنند، زیرا متاسفانه برخی کارتن خواب ها حاضر به استفاده از ظرفیت گرمخانه ها نیستند و مسئولان ما باید با استفاده از تجربه افراد فعال در حوزه اعتیاد، طوری برنامه ریزی کنند که معتادان متجاهر به استفاده از این خدمات جذب شوند.

این فعال حوزه اعتیاد ادامه داد: معتادان متجاهر دلایل زیادی برای پرهیز از استفاده از مراکز خدماتی دارند، ضمن این که تعداد این مراکز هم ناکافی است و بعضا خدماتی هم در این مراکز ارائه می شود، نامناسب است. البته متاسفانه برخی از معتادان متجاهر اساسا به وضعیتی رسیده اند که خودشان دوست ندارند که زنده بمانند و در شرایط بهتری زندگی کنند.

وی درباره برنامه بلندمدت نهادهای حمایتی و اجتماعی برای حل مشکلات کارتن خواب ها نیز توضح داد: برنامه بلندمدت بهزیستی و شهرداری باید راه اندازی تعداد بیشتری از مراکزی باشد که در آن به افراد آسیب دیده اجتماعی بخصوص معتادان متجاهر خدمات ارائه شود تا کارتن خواب های بیشتری جذب این مراکز شوند.

شهروندان از نهادهای مردمی فعال در حوزه اعتیاد کمک کنند

علیزاده در بخش دیگری از صحبت هایش گفت: این روزها محال است که مردم تردد کارتن خواب ها را در کنار بزرگراه های تهران نبینند. شهروندان باید توجه داشته باشند که با غصه خوردن معضل کارتن خوابی حل نمی شود، بلکه همه شهروندان باید از نهادهای مردمی حمایت کنند که ریسک خدمت رسانی به کارتن خواب ها را به جان خریده اند تا شاید بتوانند یک لحظه آنها را از آسیب دور کنند.

این فعال حوزه آسیب های اجتماعی ادامه داد: مردم نباید با کارتن خواب ها مواجهه مستقیم داشته باشند و خودشان برای آنها غذا ببرند، بلکه باید از افراد و نهادهایی حمایت کنند که تجربه ارائه خدمت به معتادان متجاهر را دارند. این روزها کارتن خواب ها از گرفتار شدن در سرما و دسترسی نداشتن به اقلام کاهش آسیب و وسایل بهداشتی و پیشگیری آسیب می بینند و ارائه این خدمات به معتادان یک کار تخصصی است که نیاز به افراد مجرب و با تجربه دارد.

این فعال حوزه اعتیاد تاکید کرد: متاسفانه در سال های اخیر توان مالی مردم برای حمایت از مراکز کاهش آسیب اعتیاد کم شده است، اما شهروندان باید توجه داشته باشند که حمایت از این مراکز صرفا به صورت نقدی انجام نمی شود، بلکه مردم می توانند با دادن لباس های دست دوم یا اقلام خشک غذایی به مراکز کاهش آسیب از کارتن خواب ها حمایت کنند.

وی در پایان تصریح کرد: گاهی حتی بازنشر یک خبر یا پست فضای مجازی درباره معتادان متجاهر نیز می تواند یک نوع حمایت از معتادان متجاهر باشد، آنچه مهم است، این است که در این شرایط هیچ کدام از ما نباید دست روی دست بگذاریم تا معتادان زیر باران و در سرمای شدید جان بدهند.