چالش کسری مزمن هر ساله با متوسط ۲۹.۵ درصدی در بودجه آموزش و پرورش

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، سید ابراهیم سحرخیز ، معاون اسبق وزارت آموزش و پرورش در گفت و گو با رکنا گفت: آموزش و پرورش در سال های اخیر بر اثر فشارهای اقتصادی و سیاست های نادرست دولت ها در شرایطی قرار گرفته است که نسبت به کارآمدی آن در سطوح گوناگونی از جامعه تردیدهای جدی وارد شده است. افق آینده پژوهانه نشان می دهد که آموزش و پرورش علاوه بر چالش با مشکلات معمول خود، باید کارکردهای خود در جهان امروز را باز تعریف کند تا مبادا هزینه هایش بر فواید آن غلبه کند.

وی تاکید کرد: سال‌هاست که برغم گردش ایام یا آمد و شد مدیران، نه تنها در حال و روز آموزش و پرورش بهبودی حاصل نشده که گرفتاری های آن چند برابر شده است. کمبود بودجه یا منابع مالی همواره به عنوان یک ابر چالش، علاوه بر داشتن عوارض و هزینه های سنگین سیاسی، اجتماعی، آموزشی و فرهنگی مانع از تحقق انتظارات ملی و مطالبات اجتماعی برای ارائه تعلیم و تربیتی متناسب با نیازهای امروز کشور و شرایط بین المللی شده است.

سحرخیز در ادامه گفت: پایین آمدن نسبت اعتبارات دولت در آموزش و پرورش به تولید ناخالص داخلی از ۳.۹ درصد سال ۱۳۸۲ به مرز کمتر از ۲ درصد در سال ۱۴۰۲، استمرار مداوم کسری ها، پایین بودن سهم اعتبارات آموزش و پرورش از بودجه عمومی دولت، نبود تراز و تناسب در ترکیب اعتبارات پرسنلی و غیر پرسنلی، کاهش سرانه مدارس دولتی ، چالش همیشگی آموزش و پرورش در موضوع مربوط به منابع مالی است. بررسی تخصیص اعتبارات آموزش و پرورش در یک بازه زمانی ۲۲ ساله از سال ۱۳۷۰ تاکنون، از کسری مزمن هر ساله با متوسط ۲۹.۵ درصدی در بودجه مصوب حکایت دارد.

او تاکید کرد: این درحالی است که آموزش و پرورش در برخی از سالها، حتی کسری ۵۹ درصدی را نیز تجربه کرده است یا میانگین حقوق حکمی کارکنان وزارت آموزش و پرورش اعم از صف تا ستاد برغم افزایش ۳۰۰ برابری از حدود ۵۰ هزار تومان در سال ۱۳۷۶ به مرز ۱۵ میلیون تومان در سال جاری رسیده است؛ اما در مقایسه با متوسط ماهانه ۱۶.۳ میلیون تومانی هزینه یک خانوار شهری در سال ۱۴۰۱ که با توجه به رشد بیش از ۴۲.۵ درصدی شاخص قیمت ها اکنون به حدود ۲۳ میلیون تومان رسیده است نتوانسته میزان نارضایتی و گله مندی در میان معلمان را کاهش دهد.

معاون اسبق وزارت آموزش و پرورش همچنین گفت: اجرای پر حرف و حدیث رتبه بندی معلمان نیز نتوانست به انتظاراتی مثل افزایش انگیزه شغلی در معلمان، اصلاح نظام پرداخت متناسب با میزان بهره وری و ارتقای سطح خدمات آموزشی، بالا بردن توان و مهارت حرفه‌ای معلمان جامه عمل بپوشاند چراکه معلمان هنوز هم از وجود تبعیض در بین عائله دولت شاکی و دلخور هستند.

او افزود: اکنون مسئله این است که چرا باید از بین راهبردهای اصلی برای برون رفت از ابر چالشی مانند کسری مزمن در بودجه آموزش و پرورش با چشم بستن بر راهبردها و راهکارهایی مانند برآورد واقعی بودجه سالانه، افزایش سهم آموزش و پرورش از منابع مالی دولت، جابجایی منابع با بازیابی هزینه ها و تخصیص مجدد آنها در سطح کلان، ساماندهی بهتر نیروی انسانی و دانش آموزان در کلاس، ضابطه مند کردن توسعه مدارس، نوسازی و بهبود ساختار تشکیلاتی از ستاد تا مدرسه، تغییر ساختار و طول دوره های تحصیلی، تعدیل در اهداف آموزش و پرورش، استفاده از فن آوری های نوین و مکمل، منعطف کردن ارائه خدمات آموزشی و... دولت و مجلس تنها روی یک راهبرد متمرکز شده اند و آن چیزی نیست جز توسعه مدارس غیردولتی ، داغ کردن تنور خصوصی سازی، برون سپاری خدمات آموزشی، مدرسه فروشی به قیمت فروپاشی هیمنه مدارس عادی دولتی!

سحرخیز در پایان تاکید کرد: درست در همان سالی که رهبری، توجه بی کم و کاست به تقویت عادلانه آموزش وپرورش رایگان، همگانی و با کیفیت را براساس قانون اساسی در شأن یا وظایف اجتناب ناپذیر حاکمیت می داند، مجلس انقلابی در واپسین ماه های عمر خویش، در لابلای پرداختن به طرح ساماندهی مدارس غیردولتی، بدون اخذ نظر کارشناسی از بدنه آموزش وپرورش یا شورای عالی آموزش و پرورش، ناگهان اجازه می دهد افزون بر تنوع بی حساب و کتاب فعلی در مدارس، مساجد نیز به چرخه صاحبان مدارس غیردولتی اضافه شوند.