یکی از وزرای قبلی یک بار هم روی صندلی کنکور ننشست اما دکتر از آب در آمد ! / جای تیزهوشان در بدنه آموزش و پرورش خالی است

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، ابراهیم سحرخیز ، معاون اسبق وزارت آموزش و پرورش در گفت و گو با رکنا با اشاره به اظهارات اخیر وزیر آموزش و پرورش  در خصوص مدارس سمپاد گفت: آقای صحرایی در یک مصاحبه، در پاسخ به این سوال که احتمال افزایش مدارس سمپاد وجود دارد، توضیح داد: سمپادی ها اگر خوب تربیت شوند مسائل کشور را حل می کنند. برخی می گویند چرا سمپادی ها را از سایر بچه ها جدا کردید؟ من می گویم این عدالت است، این بچه ها استعداد بیشتری دارند و باید امکانات بیشتری به آنها داده شود. برخی مدیریت را «چمنی» می بینند که باید با چمن زن همه چمن ها را یکسان کنند؛ اما این عدالت نیست. عدالت این است که اگر فردی توانایی دارد، فضا را برای اثرگذاری او ایجاد کنیم.

وی افزود: از آنجا که مسئله جدا سازی دانش آموزان تیزهوش از دانش آموزان عادی، در محافل علمی و پژوهشی کماکان محل بحث و مناقشه است، با پرهیز از ورود به آن، در این مقال، نگاهم بیشتر به این بخش از عبارت وزیر معطوف است که «اگر سمپادی ها خوب تربیت شوند مسائل کشور را حل می کنند.» اگرچه ترکیب «تربیت خوب» همچنان با ابهام و ایهام روبرو است که باید دید مقصود آقای رضا مراد صحرایی از تربیت خوب، چگونه تربیتی است؟ اما در کل، این عبارت به قول اهل منطق یک گزاره شرطیه متصله است. اگر مدیریت ها، ویژه بخش های راهبردی و ستادی در آموزش و پرورش نیز به جای سپردن به افراد ضعیف به انسان های تیزهوش، خلاق و با درایت، البته کمی هم اهل ریسک، سپرده می شد شاید خیلی از مسائل کشور از جمله کلاف سردر گم تحول در آموزش وپرورش تا الآن حل شده بود.

سحرخیز با اشاره به اینکه مشکل اینجاست که در سبک مدیریت رانتی و سفارش پذیر، تنها شرطی که همچنان محلی از اعراب ندارد هوش، توانمندی و قابلیت های فردی یا شایستگی های حرفه ای و تخصصی است، گفت: در عوض آنچه بیش از همه خریدار دارد تملق و چاپلوسی است. اگر قرار بود کرسی مدیریت ها به آدم های تیز هوش رسیده تا حلال مسائل کشور باشند چرا تا به حال از این جماعت تیزهوش، یک نفر به عنوان وزیر به تور آموزش وپرورش نخورده است بلکه برعکس، کم نبوده و نیست مواقعی که از بد حادثه آقایی بر این جایگاه تکیه کرده است که تنها مدرک تحصیلی مرتبط او با صبغه تعلیم و تربیت یا دانش پداگوژی، در میان خیل کثیری از استادان زبده، باهوش و صاحب نظر یک فوق دیپلم است که از ضمن خدمت دوران محمد‌علی نجفی نصیب او شده یا به لطف اعطای سهمیه و سفارش یک شخص، حتی در عمر خود، یکبار مزه نشستن بر صندلی داغ، رقابت در کنکور را نچشیده اما در نهایت دکتر از آب درآمده است!

وی افزود: روزگاری این افتخار نصیب آموزش و پرورش شده بود که معلمان و دبیران دانشمند و صاحب نامی کلاس های ما را اداره می کردند که لابد وزیر فرهنگش نیز به لحاظ منزلت و مرتبت علمی، یک سر و گردن بالاتر از آنان قرار داشته است. اگر به مدیران تیزهوش میدان می دادیم، روزگار آموزش و پرورش این نبود! حالا که عدالت اقتضا می کند به قول رضا مراد صحرایی، مدیریت به سبک چمن زنی را کنار گذاشته، به فراخور استعداد و نیاز، زمینه را برای رشد و بالندگی آدم ها فراهم کنیم. علاوه بر درک دیگر دانش آموزان با نیازهای ویژه، تکلیف ده ها میلیون دانش آموز عادی که از حداقل داشته های آموزشی محرومند چیست؟!

معاون اسبق وزارت آموزش و پرورش تاکید کرد: واقعا آن دسته از دانش آموزانی که به مدد پول یا دوپینگ کلاس های جبرانی از عهده سوالات آزمون تیزهوشان بر می آیند واقعا یا علی الاطلاق تیز هوش هستند؟ آیا روا نیست با اعمال تبعیض مثبت در حق دیگر دانش آموزان مناطق نابرخودار کشور، قدری جبران مافات کرده و از چمن زن ها فاصله بگیریم؟