تاثیر رژیم غذایی مناسب در ابتلا به سرطان روده بزرگ

به گزارش رکنا دکتر پوریا عادلی متخصص رادیوآنکولوژی و دبیر اجرایی سمینار پیشگیری تشخیص و درمان کنسر‌های کولورکتال یا روده بزرگ که که امروز در اصفهان برگزار شد، در خصوص اینکه اهمیت کنسر‌های کولورکتال (انواع سرطان روده بزرگ) از چه منظر و دیدگاهی است، گفت: این کنسر‌ها چهارمین کنسر‌های شایع در دنیا هستند و در ایران و اصفهان نیز شیوع بالایی دارند و اگر ما نگاهی به شیوع کنسر‌های کولورکتال در دنیا بکنیم میبینم که از هر ۱۰۰ هزار نفر ۱۴۸ نفر به این بیماری دچار می‌شوند و این تعدا در ایران به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر ۵۶ فرد است.

او افزود: این میزان از نصف شیوع جهانی نیز کمتر است، ولی در این مدت تعداد شیوع بیماری در اصفهان از متوسط شیوع در ایران بالاتر است و ۶۶ نفر در هر ۱۰۰ هزار نفر ما شیوع این بیماری را داریم.

وی بیان کرد: در کنار مواردی مثل سیگار و الکل موارد دیگری مثل رژیم غذایی غربی محتمل است. برای این بیماری و علاوه بر این موارد دیگری مثل چاقی، کم تحرکی و عدم ورزش کردن و درکنار آن در آقایانی که مبتلا به سرطان پروستات که تحت درمان هورمون درمانی قرار می گیرند احتمال بیماری بالا می‌رود.

او ادامه داد: علاوه بر این موارد برخی از میکروب‌ها مثل اچ پایلوری که در واقع میکروبی است که با عفونت معده همراهی دارد در برخی از مقالات بیان شده که می‌تواند باعث افزایش ابتلا به کنسر کولورکتال بشود.

او افزود: ما یکسری عوامل داریم که عوامل محافظت کننده در مقابل کنسر‌های کولورکتال محسوب می‌شوند مثل رژیم غذایی که در آن کلسیم کافی وجود داشته باشد یا داشتن رژیم غذایی مدیترانه‌ای و غیر غربی و از این دست موارد.

عادلی ادامه داد: سرطان‌ها علاوه بر مشکلاتی که برای بیماران دارند با هزینه‌های زیادی برای جامعه نیز همراه هستند و سرطان کولورکتال نیز از این قضیه مستثنی نیست و آن چیز که مشخص شده تشخیص به موقع سرطان کولورکتال می‌تواند  در بهبود بیماران و کاهش هزینه ها بسیار کمک کننده باشد.

او ادامه داد: ما وقتی سرطان کولورکتال را در سری یک تشخیص می‌دهیم این شاید با یک جراحی یا حتی بدون جراحی در کونولوسکوپی قابل درمان باشد، ولی وقتی که به استیج‌های بالاتر می‌رسیم علاوه بر اینکه شیمی درمانی، رادیوتراپی و جراحی به درمان‌ها افزوده می‌شود و میزان بهبودی نیز کاهش پیدا می‌کند به نوعی که ما در استیج یک این بیماران بهبود و طول عمر ۵ ساله در ۹۰ درصد بیماران داریم، ولی در استیج ۴ به بعد این میزان به ۱۴ درصد می‌رسد و می‌بینیم که با تمام هزینه‌هایی که به بیمار و جامعه تحمیل می‌شود میزان بهبودی چقدر کاهش پیدا می‌کند.

عادلی بیان کرد: این هزینه‌ها شامل چندین بخش می‌شود. یک قسمت هزینه‌های مستقیمی است که بیمار برای درمان انجام می‌دهد و هزینه‌های دیگر هزینه‌های غیر مستقیمی است که بیمار برای رفت و آمد پرداخت می‌کند وبخش دیگر ناشی از هزینه‌هایی است که به علت عدم حضور فرد در محیط کار و فقدان او درجامعه به خود و جامعه تحمیل می‌شود.

او افزود: ما روش‌های تشخیص زودرسی را برای این بیماری داریم که مثل تست‌هایی که بر روی مدفوع انجام می‌شود به نام تست فیت کونولوسکوپی و روشی به نام سیتو کولونوگرافی، ولی روش استاندارد ما کونولوسکوپی است، اما در جایی به این‌ها دسترسی نداشته باشیم یا مشکلات خاصی باشد و یا بیمار نپذبرد که آن را انجام دهد تست‌های دیگر را انجام می‌دهیم، ولی توصیه ما انجام کونولوسکوپی است و سن انجام آن برای تشخیص ۴۵ تا ۵۰ سال است که در دنیا این سن به نظر می‌رسد در حال کاهش پیدا کردن باشد.

عادلی ادامه داد: توصیه‌ای که میکنیم این است که کونولوسکوپی را حتما افراد جامعه انجام دهند و وقتی در ۴۵ یا ۵۰ سالگی انجام دادید بعد از آن هر ۱۰ سال یکبار اگر علامت خاصی نداشته باشند می‌توانند انجام دهند و بحث دیگر بحث درمان‌های سرطان‌های کولورکتال است که درمان آن ترکیبی از جراحی شیمی درمانی و رادیوتراپی است بسته به مرحله بیماری ممکن است که یک یا تمام این‌ها برای درمان فرد مورد استفاده قرار بگیرد.