زن ایرانی، ایستاده بر فراز اِورست/ افسانه حسامی فرد: رویاهایتان را دنبال کنید + فیلم

خبر کوتاه بود و خوشحال کننده؛ «امروز 24 اردیبهشت 1401، بر فراز قله اورست ...» و به همین چند جمله برای رساندن خبر موفقیتش اکتفا کرد. زنی از ایران، از جیب خودش خرج می کند، خیلی بی سر و صدا به نپال می رود، اورست را فتح می کند و به همه نشان می دهد که می تواند. او می رود پی رویایش.

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، افسانه حسامی فرد ، پزشک-کوهنوردِ ایرانی است که از 24 سالگی ورزش کوهنوردی را آغاز کرده. هیچ چیز، حتی سخت ترین شرایط، نتوانست جلوی رسیدن به اهدافش را بگیرد و می گوید که همه ما بخشی در وجودمان داریم که صرفا برای خودمان است و باید برای آن ارزش قائل شویم. او بعد از لاله کشاورز، فرخنده صادق و پروانه کاظمی توانست چهارمین زن ایرانی باشد که پایش به بلندترین نقطه جهان می رسد. حسامی فرد همچنین رئیس هیئت کوهنوردی خراسان شمالی نیز است، با این وجود دلِ تنگی از قصه پر غصه حمایت نشدن ها دارد.

او از سال 1378 کوهنوردی را شروع کرده است. او به رکنا می گوید: «در چند سال اخیر کمی جدی تر کوهنوردی را دنبال و سعی کردم به ارتفاعات بلندتر بپردازم. در این راستا به قله 6 هزار و 200 متری آیلندپیک رسیدم. همچنین پاییز گذشته قله ماناسلوی 8 هزار و 163 متری را فتح کردم و بهار امسال موفق شدم به قله اورست برسم.»

این کوهنورد ایرانی می افزاید: «در ایران ورزش حرفه ای به طوری که برای کسب درآمد به آن نگاه شود نداریم. ما در کشورمان کوهنوردی که شغلش کوهنوردی باشد نداریم. کوهنوردهای بزرگی که در کشور داریم اما از این راه در آمد کسب نمی کنند. برای من هم اینطور نیست؛ گرچه مدرس پزشکی کوهستان و مربی کوه پیمایی نیز هستم اما من از راه پزشکی درآمد کسب می کنم.»

او درباره جزئیات فتح اورست می گوید. از اینکه صعودش به سلامتی طی شده و خوشبختانه در این مسیر حادثه ای برایش رخ نداده. حسامی فرد در ادامه می گوید: «صعود، از 22 فروردین تا 24 اردیبهشت طول کشید و دو روز هم مسیر بازگشت بودم.»

افسانه حسامی فرد در ادامه می افزاید: «لحظه ای که من از صعود فیلم گرفتم، ایرانی دیگری حضور نداشت.»

او می گوید: «شاید در بسیاری از رشته ها برای خانم ها محدودیت های ورزشی وجود داشته باشد؛ اما این موضوع برای زنان کوهنورد، کمی بیشتر است. فعالیت های جدی و طولانی مثل کوهنوردی، ممکن است از جنبه اجتماعی محدودیت هایی ایجاد کند. خانواده ها، ترس و نگرانی از حضور دختران، همسران، خواهران و... در طبیعت دارند که مشکلی برایشان پیش نیاید و این باید برطرف شود.»

فاتح قله اورستدر ادامه مشکلات اقتصادی در ورزش کوهنوردی را یکی دیگر از محدودیت های خانم ها برای روی آوردن به این رشته نام می برد .

چهارمین زن کوهنورد ایرانی که به اورست رسیده است، در پاسخ به اینکه چه خواسته ای از مسئولان دارد، می گوید: «نمی توانم چیزی به مسئولان بگویم. از خانم ها در بسیاری از ورزش ها خیلی کم حمایت می شودک. کوهنوردی هزینه های خیلی زیادی دارد. کوهنوردان باید از زمان، زندگی، مسئولیت های اجتماعی و... بگذرند تا بتوانند چند روز تا چند ماه در یک فضای اینچنینی حضور پیدا کنند تا بتوانند به چنین دستاوردی برسند.»

او در تبیین گفته هایش می افزاید: «جای خالی حمایت وزارت ورزش و جوانان از ورزش کوهنوردی بانوان به شدت احساس می شود. همچنین انتظار می رود حامیان مالی، از چنین فعالیت هایی حمایت کنند. سال هاست بعد از خانم پروانه کاظمی، هیچ خانمی برای صعود به قله های 8 هزار متری کار نکرده است و این جای سوال دارد.»

او در پاسخ به اینکه زمانی که به قله اورست رسید چه احساسی داشت می گوید: «حس رهایی، رسیدن و اینکه اگر من چیزی را بخواهم، به دست می آورم.»

افسانه حسامی فرد در پایان یک جمله به مردم ایران می گوید: «رویاهایتان را دنبال کنید. خانم ها خیلی وقت ها از آرزوهایشان دست می کشد. من می گویم قسمتی از وجود ما، انحصارا برای خودمان است نه برای هیچ کس دیگر و باید به آن چیزی که حالمان را خوب می کند بپردازیم.»