غفلت مجلس از بحران‌های حیاتی کشور؛ از آب تا نان!/ چرا نمایندگان پارلمان کارنامه عملکرد تحویل نمی‌دهند؟

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، در روزهایی که کشور با بحران‌های سنگین اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی دست و پنجه نرم می‌کند، مجلس شورای اسلامی به‌جای تمرکز بر حل مشکلات اساسی مردم، بیشتر به عرصه نبردهای سیاسی تبدیل شده است. جایی که نمایندگان به جای پیگیری بحران‌های اقتصادی، درمان، مسکن و آب، ترجیح داده‌اند بحث‌های حاشیه‌ای، سیاست‌بازی‌های داخلی و گاهی مسائل بی‌ربط به زندگی روزمره مردم را در دستور کار خود قرار دهند.

در حالی که ایران درگیر ابر تورم، بحران آب و خاک، نابسامانی در سیستم آموزشی و درمانی، و بحران مسکن است، اما مردم به نظر می‌رسد هیچ‌گاه اولویت اصلی نمایندگان مجلس نبوده‌اند. کافی است نگاه کنید به روزهایی که مجلس، بیشتر از هر زمان دیگری، مشغول به مسائلی چون پوشش مردم و رفتارهای سیاسی مقاماتی مثل محمد جواد ظریف بوده است. نمایندگان که باید به مشکلات ریشه‌ای بپردازند، به‌جای ارائه طرح‌هایی برای کاهش فشارهای اقتصادی بر مردم، مشغول بازی‌های سیاسی در داخل و خارج از مجلس شده‌اند.

چرا نمایندگان هیچ‌گاه از عملکرد خود پاسخگو نیستند!

اردشیر گراوند- پژوهشگر اجتماعی در گفت و گو با خبرنگار اجتماعی رکنا در خصوص اینکه چرا اولویت بندی واکنش ها و اقدامات نمایندگان مجلس با اولویت های بحران ها و مشکلات و دردهای اکثریت ملت بسیار فاصله دارد و این شرایط اولویت بندی چه مشکلاتی را برای امروز و فردا کشور رقم خواهد زد گفت:  در هر عمل و اقدامی، دو عامل اصلی مؤثر است: یکی دانش فرد در زمینه تخصصی خود و دیگری دغدغه و علاقه او نسبت به آن حوزه. هر چه فرد از دانش بیشتری برخوردار باشد، وقتی که مشکلی در تخصص او ایجاد شود، قادر نخواهد بود از آن غافل بماند و اساسا شب خوابش نخواهد برد.یکی از دلایل عدم موفقیت ادوار مجلس در کشور این است که اکثریت این فراد از متخصصان برجسته نیستند و همین مسئله باعث می شود که  فاقد دغدغه‌های تخصصی در زمینه‌های مختلف هستند. این موضوع موجب شده که نتایج کار پارلمان نتواند به حل مشکلات پیچیده کشور منتهی شود.

این پژوهشگر اجتماعی با گفتن از اینکه یک نماینده مجلس  باید ایران را به معنای واقعی دوست داشته باشند؛ به این معنا که تمام جنبه‌های تاریخ، فرهنگ، زیربنای اقتصادی و دینی آن را محترم بشمارند گفت: ایران‌دوستی به معنای پذیرش ایرانیت در تمامی ابعاد آن است، نه تنها حمایت از انقلاب یا توجه به جنبه‌های سیاسی. متأسفانه در ایران تمایز بین ایرانیت، اسلامیت و انقلابی بودن به اشتباه مطرح شده است، در حالی که این مفاهیم باید به هم پیوسته باشند.

تاکید داشت : برای حل مسائل کشور، ضروری است که تمامی قوا و نهادها با یکدیگر هماهنگ عمل کنند. هنگامی که قوه قضائیه، قوه مقننه و مردم به یک هدف مشترک برسند، می‌توانند مشکلات کشور را حل کنند.

یکی از مشکلات اساسی که وجود دارد این است که در پایان هر دوره پارلمان و پس از پایان کار نمایندگان، هیچ گزارشی یا کارنامه‌ای از عملکرد این افراد به مردم ارائه نمی‌شود. به نظر شما آیا راهی وجود دارد که مردم به عنوان شهروندان، بتوانند این کارنامه‌ها را مطالبه کنند؟ شاید ارائه چنین کارنامه‌هایی بتواند شرایط را بهبود بخشد. عدم ارائه کارنامه‌ها چقدر تأثیرگذار است؟ گراوند اینگونه توضیح داد: در سیستم دولتی ما، در سیستم مجلس و قوه قضائیه که نظارت بر کشور را بر عهده دارند، به دلیل عدم وجود آمایش سرزمینی و نداشتن برنامه‌های مشخص برای اقدام و پایش، ما قادر به ارزیابی عملکرد این نهادها نیستیم. از آنجا که هیچ برنامه‌ای برای ارزیابی وجود ندارد، نمی‌توانیم نتیجه‌گیری دقیقی در خصوص اقدامات انجام شده داشته باشیم. اگر نگاهی به سایر حوزه‌ها داشته باشیم، مثلا یک سردبیر مطبوعاتی می‌داند که تعداد صفحات و محتوای صفحات را بر اساس برنامه‌های مشخص تنظیم کند. این برنامه‌ریزی‌ها جزئی از سیستم آمایشی است که به درستی اجرا می‌شود. اما در سطح کشور، متاسفانه ما هیچ سیستم آمایشی یا ارزیابی در هیچ یک از بخش‌های دولتی نداریم. در این راستا، ما هیچ وزیری نداریم که برنامه‌ای به منظور ارزیابی عملکرد خود ارائه دهد، هیچ نماینده مجلسی برنامه‌ای ندارد که از او بخواهیم طبق آن عملکردش را ارزیابی کنیم و هیچ استانداری نیز چنین برنامه‌ای ندارد. در حقیقت، چون سیستم ارزیابی وجود ندارد، هیچ کس نمی‌تواند عملکرد را به درستی ارزیابی کند. وقتی هیچ برنامه‌ای به مسئولین داده نمی‌شود، در نتیجه نمی‌توانیم به ارزیابی دقیق عملکرد آنان بپردازیم.

گراوند با گفتن از اینکه مسئله مهم‌تر این است که نمایندگان مجلس باید به ما پاسخ دهند که چه تعداد از اختیارات مردم را از آنان گرفته و به دولت داده‌اند تا وضعیت زندگی مردم بدتر شود بیان داشت : باید پرسید که کدام یک از مصوبات و قوانین مجلس در طول این سال‌ها باعث تسهیل زندگی مردم و بهبود کسب و کارها شده است. اگر به تاریخچه مجالس ایران در طول سال‌های گذشته نگاه کنید، می‌بینید که اکثر مصوبات بیشتر منجر به سخت‌تر شدن شرایط مردم شده‌اند و اختیارات ملت را به دولت‌ها واگذار کرده‌اند که باعث شده است زندگی مردم دچار مشکلات بیشتری شود. در حقیقت، نمایندگان مجلس باید قوانینی تصویب کنند که به مردم اختیارات بیشتری بدهد تا آن‌ها بتوانند زندگی خود را بهبود بخشند. مجلس باید قوانینی تصویب کند که اختیارات زندگی مردم در دست خودشان باقی بماند تا بتوانند به پیشرفت برسند. مردم باید مشارکت کنند تا کشور به توسعه دست یابد، اما این مشارکت زمانی امکان‌پذیر است که دولت و مجلس اجازه دهند مردم در امور مختلف کشور سهیم شوند. این در حالی است که در حال حاضر، دولت و مجلس به گونه‌ای عمل کرده‌اند که اختیارات مردم را از آنان گرفته‌اند؛ اختیاراتی چون خانه، زمین کشاورزی، دامداری و حتی ابزارهای اولیه زندگی از مردم گرفته شده است.

این پژوهشگر اجتماعی در پایان تاکید داشت : کشور زمانی موفق خواهد شد که دولت آن کوچک باشد و اختیارات مجلس محدود شود. به عبارت دیگر، مردم نباید احساس کنند که مجلس تمامی اختیارات زندگی آن‌ها را در دست دارد .