ایرانیان این منطقه تشنه اند / آب چاه 10هزار انسان شهر انگور به لجن رسیده/ هر تانکر 12,000 لیتری آب 4 میلیون فروخته می شود!

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، خشکسالی، خشک‌شدن هوتک‌ها و بی‌برنامگی در آبرسانی، زندگی را در دشتیاری به مرز نابودی کشانده است. ساکنان، با پرداخت هزینه‌های گزاف برای هر تانکر آب و تحمل کمبود امکانات بهداشتی، در شرایطی طاقت‌فرسا زندگی می‌کنند. چاه‌ها به لجن رسیده‌اند، بیمارستان‌ها غایب‌اند، و پروژه‌های ناتمام، امید مردم را به باد داده‌اند. نمایندگان فقط شعار می‌دهند، اما زندگی در این منطقه روزبه‌روز سخت‌تر می‌شود و بسیاری از مردم، راهی جز مهاجرت به عمان و کشورهای حاشیه خلیج فارس ندارند. آیا کسی صدای این منطقه را خواهد شنید؟

خشک شدن هوتک‌ها و مشکلات مناطق وابسته به آن‌ها در سیستان و بلوچستان

ساجد جوهر-نایب رئیس شورای اسلامی بخش مرکزی شهرستان دشتیاری در گفت و گو با خبرنگار اجتماعی رکنا در خصوص وضعیت آب و سلامت و بهسازی منطقه اینگونه گفت:در حال حاضر بسیاری از هوتک‌ها در استان سیستان و بلوچستان خشک شده‌اند که این امر مشکلات گسترده‌ای برای روستاهایی که تأمین آب آن‌ها وابسته به این منابع بوده است، ایجاد کرده است. این مشکل در حالی رخ داده است که برخی از روستاها به شبکه لوله‌کشی متصل شده‌اند؛ اما این شبکه ها هم به صورت جیره بندی و محدود عمل می‌کند و هر روستا تقریباً هر ده روز یک‌بار از آب بهره‌مند می‌شود.

فروش هر تانکر 12,000 لیتری به قیمت 3 تا 4 میلیون تومان در دشتیاری

ساجد جوهر در ادامه گفت: این شرایط باعث شده است افرادی که پیش‌تر از هوتک‌ها استفاده می‌کردند، اکنون مجبور به خرید آب از تانکرهای سیار شوند. قیمت تانکرها نیز بسیار بالا است و گاهی یک تانکر 12,000 لیتری به قیمت 3 تا 4 میلیون تومان خریداری می‌شود.خدمات آبرسانی به وسیله تانکرهای سیار نیز با مشکلات متعددی روبه‌رو است. تعداد تانکرهای فعال و ظرفیت آن‌ها به‌اندازه‌ای نیست که بتواند تمامی نیازهای روستاها را برآورده کند. در نتیجه، بسیاری از خانوارها مجبورند آب مصرفی خود را از منابع شخصی تأمین کنند که این امر هزینه‌های سنگینی را به آن‌ها تحمیل می‌کند.

وضعیت بهداشت منطقه نابود است

وی در خصوص اینکه این شرایط چه مشکلات بهداشتی را در منطقه ایجاد کرده است گفت: از سوی دیگر، کمبود آب مستقیماً بر وضعیت بهداشت عمومی تأثیر گذاشته و مشکلات زیادی را برای مردم منطقه ایجاد کرده است.کمبود آب و تأمین نامناسب آن، سلامت و بهداشت عمومی منطقه را به شدت تحت تأثیر قرار داده است. بسیاری از مناطق فاقد خانه‌های بهداشت هستند یا خانه‌های بهداشت موجود به دلیل کمبود امکانات و عدم تکمیل پروژه‌های ساخت‌وساز، قابل استفاده نیستند.

جوهر در مورد اینکه وزارت بهداشت برای کاهش آسیب های ناشی از کمبود آب در منطقه چه اقداماتی را انجام داده است گفت: چهار سال پیش، در آغاز فعالیت شورای بخش، کلنگ ساخت 25 خانه بهداشت به صورت همزمان زده شد و بودجه اولیه برای این پروژه‌ها تخصیص یافت. با این حال، تاکنون هیچ‌یک از این خانه‌های بهداشت تکمیل نشده و پروژه‌ها در همان مرحله ابتدایی متوقف مانده‌اند. پیگیری‌های متعدد از طریق استانداری و نمایندگان مجلس نیز نتیجه‌ای در بر نداشته و بسیاری از روستاها همچنان از خدمات اولیه بهداشت و درمان محروم هستند. این کمبودها منجر به شیوع بیماری‌های مختلفی شده که عمدتاً ناشی از کمبود آب، عدم رعایت بهداشت و استفاده از منابع آبی آلوده است.

10 هزار ایرانی ساکن شهرستان انگور بی آب مانده اند و چاهی که به آن آب می داد به لجن رسیده است

ساجد جوهر-نایب رئیس شورای اسلامی بخش مرکزی شهرستان دشتیاری در مورد اینکه کدام روستاهای منطقه بیشترین درگیری با کمبود آب را دارند اینگونه به رکنا توضیح داد: در بخش مرکزی سیستان و بلوچستان، از جمله مناطقی مانند ساحل مکران، شهر بریس و روستاهای اطراف، نزدیک به 8,000 نفر با بحران جدی کمبود آب مواجه‌اند. در شهرستان نگور نیز حدود 10,000 نفر از آبی که از چاه‌های محلی تأمین می‌شد، استفاده می‌کردند. اما اکنون این چاه‌ها نیز خشک شده و آب باقی‌مانده در آن‌ها به دلیل آلودگی و وجود لجن، غیرقابل شرب است.

تاکید داشت: روستاهای این منطقه اغلب با استفاده از روش سقایی آبرسانی می‌شوند؛ اما این روش نیز به دلیل محدودیت‌های موجود پاسخگوی نیاز جمعیت نیست. بسیاری از خانوارها مجبورند آب مصرفی خود را با هزینه‌های بالا از منابع شخصی تأمین کنند. این وضعیت نه تنها بر کیفیت زندگی بلکه بر سلامت و معیشت مردم نیز تأثیر منفی گذاشته است.

مهاجرت‌های اجباری ساکنان دشتیاری به کشورهای همسایه در حوزه خلیج فارس

نایب رئیس شورای اسلامی بخش مرکزی شهرستان دشتیاری در مورد اینکه این شرایط تا چه میزان باعث موج مهاجرت از منطقه به خارج از مرزها شده است گفت: خشکسالی و کمبود آب، مهاجرت‌های اجباری را در برخی مناطق تشدید کرده است. به‌ویژه در منطقه مکران، بسیاری از خانواده‌ها به دلیل شرایط سخت زندگی و عدم دسترسی به منابع پایدار آب، مجبور به مهاجرت به مناطق دیگر یا حتی کشورهای همسایه مانند عمان شده‌اند.سدهای زیردان و پیشین که در بالادست شهرستان دشتیاری ساخته شده‌اند، تأثیرات منفی گسترده‌ای بر مناطق پایین‌دست داشته‌اند. پیش از احداث این سدها، منطقه دشتیاری و روستاهای پایین‌دست آن به دلیل دسترسی به منابع آبی غنی، سرسبز و حاصلخیز بودند و فعالیت‌های کشاورزی و دامپروری در این مناطق رونق داشت. اما اکنون با کاهش دسترسی به منابع آبی، بسیاری از این روستاها با مشکلات معیشتی مواجه شده‌اند و بخش عمده‌ای از زمین‌های کشاورزی و فعالیت‌های دامپروری از بین رفته‌اند.پس از احداث سدها، متأسفانه زمین‌های کشاورزی پایین‌دست خشک شدند. علت اصلی این موضوع، نبود تعریف مشخص برای شبکه‌های آبیاری و عدم پیش‌بینی مناسب در این زمینه بود. این شبکه‌ها نه در زمان ساخت سدها تعریف شدند و نه تا امروز، و همین امر باعث شد که بسیاری از زمین‌های کشاورزی از بین بروند. این مسئله یکی از بزرگ‌ترین دلایل مهاجرت مردم دشتیاری به حاشیه شهر چابهار و حتی کشورهای حاشیه مکران و خلیج فارس بوده است.

نمایندگان فقط شعار می دهند اقدام برای بهبود هیچ است، بودجه ها معلوم نیست کجا می رود

مشکلاتی که مطرح می‌کنید، طی ۲۰ سال گذشته به طور مداوم شنیده شده‌اند. اما چرا این مشکلات همچنان باقی مانده‌اند؟ سؤال من این است که چرا با وجود تعیین بودجه سالانه برای رفع این معضلات، هیچ تغییر قابل توجهی اتفاق نیفتاده است؟ ساجد جوهر-نایب رئیس شورای اسلامی بخش مرکزی شهرستان دشتیاری به این سوال اینگونه پاسخ داد: شما می گویید ۲۰ سال من می گویم خود من که اکنون ۳۵ سال دارم، از زمانی که به یاد دارم، همواره شنیده‌ام که قرار است در این منطقه پروژه‌هایی اجرایی شود؛ مثلاً یک جاده ساخته شود یا یک اقدام عمرانی انجام گیرد. اما این وعده‌ها هیچ‌گاه عملی نشده‌اند. هر نماینده‌ای که می‌آید، با شعارهای مختلف وارد عرصه می‌شود، اما شعارها مشابه بوده و نتایج تغییری نکرده است.

برای مثال، در حال حاضر شهر چابهار حتی یک بیمارستان مناسب ندارد، و  دشتیاری نیز همین وضعیت را تجربه می‌کند. نه تنها بیمارستانی برای درمان بیماری‌های عمومی وجود ندارد، بلکه برای درمان بیماری‌های جدی مانند سرطان، امکانات خاصی فراهم نیست. تمام این مسائل بارها مطرح شده‌اند، اما تنها در حد حرف باقی مانده و هرگز به مرحله عملیاتی نرسیده‌اند.

ساجد جوهر تاکید داشت : اگر به مصوبات مربوط به سفر مقام معظم رهبری به شهرستان چابهار نگاه کنیم، می‌بینیم که در آن زمان تصمیماتی برای رفع مشکلات منطقه گرفته شد. اما متأسفانه بسیاری از آن مصوبات اجرایی نشده‌اند. اگر این مصوبات به درستی عملیاتی می‌شدند، بخش زیادی از مشکلات مردم حل می‌شد.

پس بودجه‌هایی که برای این منطقه تخصیص داده می‌شود، دقیقاً به کجا می‌رود؟ ساجد جوهر اینگونه جواب داد: مشخص نیست! در سال ۱۴۰۰، خبرگزاری‌ها اعلام کردند که مبلغ ۷۰ میلیارد تومان برای آبرسانی به شهر بریس، با جمعیتی حدود ۸ هزار نفر، اختصاص داده شده است. حتی نماینده مجلس نیز این خبر را تأیید کرد. اما ما این موضوع را پیگیری کردیم و در جلسه‌ای با مدیرکل استان در زاهدان مطرح کردیم. ایشان اعلام کرد که از این مبلغ هیچ بودجه‌ای به اداره کل تخصیص داده نشده و تمام این موضوع صرفاً در حد یک خبر بوده است. مشکلات این منطقه همچنان پابرجا هستند و با وجود وعده‌ها و مصوبات، هیچ تغییری در زندگی مردم مشاهده نمی‌شود.