دولت توان تامین منابع مالی آموزش وپرورش بیش از ۹ درصد را ندارد/معلمان بازنشسته برای دریافت مطالبات ماه ها در انتظار می مانند

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، ابراهیم سحرخیز، معاون اسبق وزارت آموزش و پرورش در گفت و گو با رکنا گفت: در بخشی از مقدمه این طرح به عنوان خاستگاه یا دلایل توجیهی آن آمده است «بررسی بودجه های سنواتی از ابتدای دهه ۹۰ تاکنون نشان می دهد که سهم آموزش و پرورش از بودجه عمومی دولت به صورت میانگین از حدود ۹ درصد، فراتر نرفته است.

وی در ادامه تاکید کرد: این وضعیت نشان می دهد که دولت توان تامین منابع مالی آموزش وپرورش بیش از ۹ درصد را ندارد که همین میزان نیز تنها به پرداخت حقوق و دستمزد اختصاص دارد بنابراین آموزش وپرورش عملا از انجام امور کیفیت بخشی در مدارس، بدلیل تنگنای مالی ناتوان و عاجز است.

ابراهیم سحرخیز افزود: براین اساس در این طرح تلاش شده است تا با پیش بینی معاونت اقتصادی در ساختار وزارت آموزش و پرورش با راهبرد تنوع بخشی به روش های تامین مالی، متولی ویژه ای با رسالت برنامه ریزی مالی و بهره‌وری منابع و ارتقاء درآمدهای اختصاصی تعیین شود تا با تعریف پاداش های ویژه برای مدیران «واحد‌های درآمد آفرین» موجب افزایش انگیزه برای بهره‌وری حداکثری در منابع مالی شود.»

معاون اسبق وزارت آموزش و پرورش گفت: این که انتظار داشته باشید فردای روی کار آمدن معاون اقتصادی وزیر، همه چیز از این رو به آن رو شده، از محل درآمدهای اختصاصی ناچیز شمار قابل ملاحظه ای از ادارات آموزش و پرورش استان های محروم یا نابرخودار کشور، به فراخور اقتضائات اقلیمی و جغرافیایی یا داشته های کالبدی آنها، با فعال کردن ظرفیت هایی مثل خانه های معلم ،ستاد اسکان یا درمانگاه های فرهنگیان چنان انقلابی در حال و روز آموزش وپرورش حاصل شود که افزون بر جبران کسری بودجه، پرداختن به امور کیفیت بخشی، با ارائه خدمات ویژه و مطلوب به فرهنگیان، گشایشی در معیشت آنان ایجاد کند خیالی عبث و بیهوده است که بیشتر به طنز و شوخی شبیه است تا واقعیت!

سحرخیز افزود: وزارت آموزش و پرورش اگر خیلی هنر داشت با گذشت 30 سال از آغاز تاسیس موسسه مالی و اقتصادی بزرگی مانند صندوق ذخیره فرهنگیان با بیش از ۸۰۰ هزار نفر عضو، آن را این گونه اداره نمی کرد که صدها هزار معلم، به هنگام بازنشستگی برای دریافت مطالبات خود، ماه ها در صف التماس و انتظار باقی بمانند! اگر معلمان از محل همان پرداختی های سی و چند ساله خود که هر ماهه به عنوان سهام یا حق عضویت به حساب صندوق می ریزند، گرم کرم طلا اندوخته بودند امروز در کشور تورم زده ایران، صاحب میلیارد ها تومان دارایی اندوخته شده بودند که تمام پول پرداختی صندوق به بازنشستگان، حتی به نیم عشر آن هم نمی رسد.

معاون اسبق وزارت آموزش و پرورش گفت: شما نمایندگان مجلس اگر دلسوز معلمان بوده یا هستید فکری به حال عملکرد این صندوق کنید! حالا بماند که در دولت روحانی چه بلایی بر سر بخشی از دارایی های این صندوق آمد که به سوژه ای برای تولید فیلم و سریال های پلیسی و بازپرسی تبدیل شود. از کدام ارتقاء وضعیت معیشتی سخن می گویید؟ می خواهید درب همان چند خانه معلم ، درمانگاه یا ستاد اسکان را هم به روی فرهنگیان ببندید؟ و اما اگر دوستان نماینده، زحمتی به خود داده ، در لابلای مطالعات تطبیقی، سری نیز به وضعیت اداره مدارس نه در کشورهای پیشرفته اروپایی بلکه هند یا همین کشور همسایه یعنی ترکیه می زدند هرگز مدرسه را با یک «واحد درآمد آفرین» اشتباه نمی گرفتند! «مدرسه یک واحد اجتماعی است نه یک بنگاه اقتصادی!»

او افزود: سالهاست که ما در ایران نهاد اجتماعی مدرسه را با یک بنگاه اقتصادی اشتباه گرفته آیم وضعیتی که علاوه بر تولید و تشدید نابرابری، همبستگی اجتماعی را نیز تهدید می کند. «بسیاری از مدارس دولتی ما به بنگاه اقتصادی تبدیل شده اند و هر دانش آموز به مثابه یک مشتری است و مدرسه امروز تنها به این فکر می کند که چقدر می تواند از کودک کسب درآمد کند؟» نگاه به مدرسه به عنوان یک «واحد درآمد آفرین» باعث شده است تا برخی از مدارس با اجاره دادن بخشی از طبقات، حیاط یا مستغلات مدرسه به مشاغل دیگری حتی مثل دایر شدن کلینیک دندانپزشکی به فکر پر کردن حساب مدرسه باشند.

معاون اسبق وزارت آموزش و پرورش گفت: کاری نکنید فردا روزی تابلوی مدارس، لباس فرم دانش آموزان یا پشت جلد کتاب های درسی آموزش و پرورش مانند بدنه اتوبوس های شرکت واحد به محلی برای تبلیغ فلان کالا یا شرکت تبدیل شود. قرار نبود آموزش به کالایی تبدیل شود که اگر خانواده ها به کیفیت آن نقد یا اعتراضی داشتند آنها را با لحنی تحقیر آمیز به مدارس غیردولتی پولی حواله دهند! «آموزش یک حق همگانی است که باید با کیفیتی یکسان برای همه تأمین شود و این وظیفه همه حکومت ها در همه نظام های سیاسی است» این قدر منت سر مردم نگذارید!