کاهش کمک خیرین به دلیل ورشکستگی و عدم وسع مالی / 96 درصد دختران بدسرپرست به علت اعتیاد والدین به مراکز حمایتی می پیوندند

زارع در خصوص معضلات این موسسه گفت:«بزرگترین مشکلی که موسسه ما با آن دست و پنجه نرم می کند، تامین منابع مالی است. مهم ترین و عمده ترین منبع مالی ما مشارکت های مردمی است. ترغیب افراد به کمک رسانی، نگهداری و جلب اعتماد آنها بزرگترین چالش ما است. البته در این زمینه تاحدودی موفق بوده ایم و توانسته ایم سرمایه های اجتماعی خوبی کسب کنیم. اما با توجه به تورم اقتصادی که هر سال به شکل صعودی و افسار گسیخته ای بالا می رود، ما همیشه یک پله عقب تر هستیم.»

وی افزود:«مشارکت های مردمی نسبت به سال های گذشته کاهش یافته است. چرا که عده ای از خیرین که قبل تر کمک های مالی و غیرمالی مختلف به موسسه می رساندند، ممکن است این کمک ها را به حداقل رسانده باشند. علت آن می تواند ورشکستگی یا عدم وسع مالی باشد. اما خوشبختانه کمک های خرد مردمی افزایش پیدا کرده است که برای ما بسیار باارزش است، چون پایداری و ماندگاری بیشتری دارد. این کمک ها در قالب مبالغی از 10 هزار تومان به بالا از طریق سایت، اپلیکیشن ها و بانک ها به حساب موسسه واریز می شود و در اختیار ما قرار می گیرد.»

او در ادامه گفت:«ما صرفا مصرف کننده هستیم و هیچ تولیدی نداریم. یعنی ما محصولی تولید نمیکنیم که با فروش آن سود و عایدی به دست بیاوریم. تمرکز و کار اصلی ما مربوط به حوزه تربیت است و خروجی ما نهایتا می تواند یک دختر فرهیخته و بالنده باشد. برای تربیت چنین دختری، نیاز به یک سیستم قدرتمند داریم که شامل نیروی انسانی قوی و تجهیزات باکیفیت است. تامین این تجهیزات و نیروی انسانی به یک پشتوانه مالی قوی نیاز دارد. تجهیزات قدیمی و دست دوم که دائما نیاز به تعمیرات دارند، مخارج زیادی را بر موسسه متحمل می کنند. علاوه بر آن، وجود هر یک از این اختلالات تاثیرات روانی منفی بسیاری را بر نیروی انسانی و کارکرد مثبت بچه ها می گذارد.»

زارع درباره خدمات رسانی و پشتیبانی دولت از موسسه مهر طه گفت:«ما از دولت هیچ انتظاری نداریم. عقیده من بر این است که وقتی مدعی داشتن یک موسسه غیر دولتی یا ngo هستیم، نباید به دولت متکی باشیم یا از دولت درخواستی برای حل مشکلات داشته باشیم. در غیر این صورت، ما به عنوان یک نیروی غیردولتی باری اضافی بر دوش دولت نهاده ایم. از طرف دیگر مداخلاتی که از سوی نهاد های بالاتر و تشکل های ذی ربط در مدیریت موسسات صورت می گیرد، ممکن است برای ما مشکل به وجود آورد. این مشکلات بیشتر در حوزه نظارت و قوانینی است که خود به تنهایی  می توانند اختلالات بسیاری را برای ما ایجاد کنند. ما اگر بخواهیم ماهیت غیردولتی خود را حفظ کنیم، باید روی پای خودمان بایستیم. تشکیل یک نهاد مالی مستقل به عنوان منبع درآمد، مهم ترین شیوه حفظ استقلال و ماهیت غیردولتی موسسه است. به عنوان مثال می توان با راه اندازی تولیدی و تولید محصولات و فروش آنها، درآمد و سود کلان کسب کرد. اما این موضوع هم معضلات مخصوص به خود را دارد.»

او درباره راه اندازی کسب و کار اظهار کرد که قبل تر همکاری هایی با شهرداری در زمینه ارائه خدمات به کارکنان آن انجام شده است اما این همکاری خیلی زود به پایان رسید و منبع درآمد آنها تنها به مشارکت های مردمی محدود شد. از آن پس تاکنون کاری که بتواند منبع درآمد مفیدی برای موسسه ایجاد کند انجام نشده است. البته شایان ذکر است که موسسه برای راه ندازی این مدل کسب و کار ها تمایل نشان داده و تلاش های بسیاری کرده است اما به دلیل وجود قوانین و مقررات سخت گیرانه و صعب العبور، موفق به راه اندازی کار و ایجاد منبع درآمد ویژه ای برای خود نشده است.

البته زارع معتقد است که با نظارت دقیق و اجرای درست قوانین، بسیاری از این مقررات می توانند گره گشا باشند و مشکلات زیادی را حل کنند. اما بهتر است محل دیگری برای رسیدگی به این امور ایجاد شود که تاسیس آن هم نیازمند منبع مالی کلانی است. به عنوان مثال موسسه ما علاقه مند به ساخت یک آشپزخانه با هدف پخت غذا برای مردم بود که بتواند منبع درآمد سودآوری برای موسسه پدید آورد. موسسه برای تاسیس این آشپزخانه بخشی از تجهیزات و تدارکات لازم را نیز فراهم کرده بود. با وجود فضای مناسب و کافی برای ساخت آشپزخانه، دخالت های شهرداری، سازمان بهزیستی، وزارت بهداشت و وزارت دارایی از تاسیس آن ممانعت کرد و ما را مجبور به عقب نشینی کرد. البته ایرادات آنها به ساخت آشپزخانه کاملا به جا و درست بود. درواقع ورود به هریک از این پروژه های سنگین، نیاز به یک برنامه ریزی و منبع مالی قوی و دقیق دارد که موسسه از آن بی بهره بود. اما در حال حاضر سازمان ها و موسسات بسیاری این کار را انجام می دهند و درآمد خود را از این راه تامین می کنند.

زارع در ادامه به تجهیزات فرسوده ای که برای موسسه مشکل ساز شده اند اشاره کرد که سیسستم های گرمایشی و سرمایشی، پرینتر ، کامپیوتر و لپ تاپ از جمله مهم ترین آنها است. ساختمان موسسه مهر طه یک ساختمان 70 ساله است. در حمام های بچه ها و طبقات بالای این ساختمان سیستم گرمایشی و سرمایشی مناسبی وجود ندارد و در فصل سرما رادیاتور در هیچ اتاقی کار نمی کند. ما و بچه ها با لباس های ضخیم یا رادیاتور ها و بخاری های برقی خود را گرم می کنیم. بازسازی تمام ساختمان یا نصب سیستم های گرمایشی و سرمایشی مناسب راهکار حل این مشکلات است. اما مشکلات تنها به اینحا ختم نمی شود و دستگاه های پرینتر هم برای ما دردسرساز شده اند. اهدای دستگاه های پرینتر مستهلک به موسسه به علت خرابی های مکرر، هزینه های بسیاری را برای تعمیرات طلب می کند. در حالی که استفاده از دستگاه های پرینتر نو نیازی به صرف هزینه برای تعمیرات ندارد. از سوی دیگر، ما ملزم هستیم که مانند بقیه مراکز استاندارد های مشخص شده توسط آتش نشانی را رعایت کنیم که رعایت آنها به دلیل کاربرد سیستم ها و تجهیزات خاص، بسیار هزینه بر است. حفظ جان و سلامت افراد ساکن در این ساختمان برای ما به شدت حائز اهمیت است، اما تامین این استاندارد ها خارج از توان مالی ما است.»

زارع همچنین به مشکل قطعی و فشار پایین آب موسسه اشاره کرد. او در این خصوص گفت:«در روز های یکشنبه گروهی به نام گروه «بانوان» به موسسه ما می آیند و مواد غذایی را برای فروش یا استفاده بچه ها آماده می کنند. در زمان خدمات رسانی این گروه، میزان مصرف آب موسسه افزایش می یابد و درنتیجه آن فشار آب کم می شود. کاهش فشار آب در واحد های اداری و اتاق های بچه ها معضلات متعددی را پدید می آورد به نحوی که حتی آب برای شستن دست در آنها وجود ندارد. خوشبختانه پس از طرح این مشکل با گروهی از خیرین، آنها پروژه نصب پمپ در موسسه آغاز کردند و تمام پروژه را خود بر عهده گرفتند. کمک این گروه کمک بزرگی به ما کرد و گره گشای مشکل ما شد.»

زارع درباره دختران عضو موسسه و نحوه سرپرستی آنها اذعان داشت:«بچه هایی که تحت پوشش موسسه مهر طه قرار می گیرند از سوی سازمان بهزیستی الزاما به ما معرفی می شوند و ما قادر به پذیرش افراد از جای دیگری نیستیم. سرپرستی، حمایت و نگهداری از دختران بی سرپرست و بدسرپرست وظیفه ما است. مهم ترین و پررنگ ترین دلیل مراجعه و پیوستن این دختران به خانواده مهر طه، اعتیاد والدین به مواد مخدر به خصوص مادران است. کمتر پیش می آید که دختری به خاطر فقر، فوت والدین و مشکلات دیگر به موسسه ما بپیوندد و می توان گفت که بالای 96 درصد افراد به خاطر اعتیاد پدر و مادر به این مکان می آیند. خانواده ها به ویژه مادر توانایی نگهداری از فرزند خود را ندارند و به همین دلیل دختر خانواده به سازمان بهزیستی سپرده می شود. یکی از موسساتی که از طرف سازمان بهزیستی به خانواده ها معرفی می شود، موسسه مهر طه است که ملزم به نگهداری و حمایت همه جانبه از این دختران است. کسی که به خانواده مهر طه می پیوندد، در این موسسه زندگی می کند و عضو خانواده ما می شود. دختران این خانواده هریک در جایگاه خاص خود قرار دارند، همگی به یک اندازه دیده می شوند و نیاز های همه آنها به یک اندازه رفع می شود تا رشد و شکوفایی آنها به بهترین شکل میسر شود.»

زارع به عنوان سخن پایانی از مردم ایران درخواست کرد:« تمام این دختران مانند بچه های خود ما و از همین آب و خاک هستند. در صورت عدم توجه به هر یک از صدمات وارد شده به این دختران و عدم پیشگیری از آنها، این آسیب ها در آینده گریبان تمام خانواده ها را خواهد گرفت. دختری که در معرض این آسیب ها باشد یا به اشکال مختلف آسیب ببیند و تحت درمان و حمایت قرار نگیرد، بعد تر آسیب های او دامن گیر خانواده من و شماخواهد شد. چرا که با بی توجهی به صدمات این دختران، به رشد و ریشه دواندن آسیب های اجتماعی در بطن جامعه کمک می کنیم و جامعه را به تباهی می کشانیم. همه مردم باید نسبت به این قضایا حساس باشند و به حمایت های عاطفی، مادی و معنوی از این بچه ها اقدام کنند. در این صورت است که می توان از افزایش این آسیب ها در جامعه پیشگیری کرد. این بچه ها هیچ گناهی نکرده اند و هیچ دخالتی در انتخاب زندگی خود نداشتند. آنها ناخواسته به این مکان آمده اند تا به زندگی خود به دور از تمام صدمات دشوار، ادامه دهند و آینده روشن تری را با شیوه زیست صحیح برای خود رقم بزنند. بنابراین نگاه مردم جامعه به آنها باید نگاه مثبتی باشد؛ نه نگاه پرترحم، نه نگاه پرخشم و تنفربرانگیز؛ بلکه نگاهی عادی و پرمهر! این بچه ها هم مانند تک تک اعضای جامعه حق دارند که زندگی عادی داشته باشند و این خواسته با دیدگاه درست جامعه نسبت به این دختران محقق می شود.»