جزییات ارسال پرونده ۹ ذخیره‌گاه زیست‌کره به یونسکو

به گزارش رکنا،حسن اکبری افزود: مدت قانونی ذخیره‌گاه‌ها سال گذشته تمام شده بود و باید تمدید می‌شد. برای این کار باید گزارش کاملی از اقدامات انجام شده در ذخیره‌گاه‌ها ارایه و درخواست تمدید می‌کردیم البته هسته مرکزی اغلب ذخیره‌گاه‌ها مناطق حفاظت شده هستند و داخل مناطق چهارگانه حفاظت، ضوابط مربوط به تغییر کاربری و آموزش و جلب مشارکت را داریم. 

وی با بیان اینکه اقدامات انجام شده برای ۹ ذخیره‌گاه زیست‌کره کشور مطابقت فرمت درخواستی یونسکو تکمیل، به زبان انگلیسی ترجمه و برای یونسکو ارسال شده است، گفت: از جمله آن‌ها می توان به ذخیره‌گاه‌های میانکاله در مازندران، کویر، توران در استان سمنان، گنو در هرمزگان، گلستان، ارژن و پریشان در فارس،دریاچه ارومیه در آذربایجان غربی، ارسباران در آذربایجان شرقی اشاره کرد.

 معاون محیط زیست طبیعی سازمان محیط زیست درباره بیشترین نگرانی و تهدید برای ذخیره گاه‌های کشور اظهارکرد: مهم ‌این است که پس از تمدید بتوانیم معیارها و روش‌ مدیریت ذخیره‌گاه‌ها را بیشتر به معیارها و روش‌های مدیریت ذخیره‌گاه‌ها تطبیق دهیم. 

وی تاکید کرد: اگرچه هسته اصلی ذخیره‌گاه‌ها مناطق چهارگانه هستند و کارهای خوبی در زمینه آموزش، جلب مشارکت موردی ، هزینه کرد برای حفاظت، مسایل عمرانی و زیستگاهی، طراحی طرح‌های مدیریتی و اجرای آن انجام می‌شود ولی بهتر است دستورالعمل‌ها برای ذخیره‌گاه‌ها تکمیل و اقدامات خود را منطبق بر نحوه مدیریت ذخیره‌گاه‌ها بکنیم.

اکبری اضافه کرد: با توجه به اینکه بخش‌های زون‌های حفاظتی ذخیره‌گاه‌ها در مناطق چهارگانه هستند، اجازه تغییر کاربری به‌ویژه بارگذاری کاربری سنگین در ذخیره‌گاه‌ها که می‌تواند منجر به آسیب به آن‌ها شود، داده نمی‌شود چون به علت قوانین حاکم بر داخل مناطق چهارگانه نغییرکاربری ها را مدیریت می‌کنیم و بارگذاری ستگین داخل مناطق چهارگانه قابل انجام نمی‌شود بنابراین هسته اصلی ذخیره‌گاه‌ها خود بخود حفظ شود.

وی تاکید کرد: روی مشارکت جدی جوامع محلی در حفاظت باید کار شود و بتوانیم در دوره جدید مدیریت ذخیره‌گاه‌ها به آن توجه بیشتری کنیم چون دستور العمل و آیین‌نامه‌هایی برای مشارکت جوامع محلی در حفاظت در مناطق چهارگانه تدوین کرده‌ایم و امیدواریم در ذخیره‌گاه‌ها هم با قوت بیشتر ی ادامه یابد.

اکبری در پایان اظهار کرد: امسال در نقشه راه زیستگاه‌ها پرداختن به این مساله را در قالب دستورالعمل و شیوه‌نامه رفع کمبود آن‌ها دیده‌ایم و در صورت نیاز اقدام به تدوین آیین‌نامه می‌کنیم.