30 درصد از زنان بالای 40 سال و 15 درصد از مردان بالای 60 سال به بی اختیاری ادرار مبتلا هستند / زایمان و پروستات از دلایل بی اختیاری ادرار هستند

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، بی‌اختیاری ادرار به معنای عدم توانایی در کنترل دفع ادرار است، به طوری که ادرار به طور ناخواسته از مثانه خارج می‌شود. این وضعیت می‌تواند زندگی روزمره فرد را تحت تأثیر قرار دهد و موجب ناراحتی و خجالت شود. بی‌اختیاری ادرار بیشتر در افراد مسن و به ویژه در زنان رخ می‌دهد. زنانی که زایمان داشته‌اند، بیشتر در معرض این مشکل قرار دارند. همچنین، مردان مسن نیز به دلیل مشکلات پروستات ممکن است بی‌اختیاری ادرار را تجربه کنند.

بی‌اختیاری ادرار می‌تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود. یکی ار علل ایجاد آن مربوط به تضعیف عضلات کف لگن است. این عضلات مسئول حمایت از مثانه و کنترل جریان ادرار هستند و با ضعف آنها کنترل ادرار برای افراد سخت می شود. بیماری‌های عصبی مانند سکته مغزی، بیماری پارکینسون و مولتیپل اسکلروزیس می‌توانند مسیرهای عصبی کنترل مثانه را تحت تأثیر قرار دهند. التهاب و عفونت مثانه می‌تواند باعث تحریک و بی‌اختیاری ادرار شود. مصرف برخی داروهای دیورتیک، آرام‌بخش‌ها و برخی داروهای فشار خون می‌توانند بی‌اختیاری ادرار را تشدید کنند. در مردان مسن، هیپرپلازی خوش‌خیم پروستات (بزرگ شدن پروستات) می‌تواند باعث انسداد مثانه و بی‌اختیاری ادرار شود. تغییرات فیزیکی و هورمونی در دوران بارداری و آسیب به عضلات کف لگن در حین زایمان می‌تواند منجر به بی‌اختیاری ادرار شود. کاهش سطح استروژن در زنان پس از یائسگی می‌تواند باعث ضعف عضلات مثانه شود.

عوارض بی‌اختیاری ادرار شامل موارد متعددی است. عوارض جسمی همچون تحریک پوست، عفونت‌های پوستی و زخم‌های بستر در ناحیه تناسلی و مقعد، عوارض روانی مثل اضطراب، افسردگی، کاهش اعتماد به نفس و انزوای اجتماعی و کاهش کیفیت زندگی با بروز مشکلات در انجام فعالیت‌های روزانه و محدودیت‌های اجتماعی و کاری از جمله این عوارض است.

برای پیشگیری از بروز بی اختیاری ادرار راهکار های مختلفی وجود دارد. تمرینات کف لگن (تمرینات کگل) که باعث تقویت عضلات کف لگن می شود در امر پیشگیری تاثیرگذار است. مدیریت مصرف مایعات و اجتناب از مصرف زیاد مایعات قبل از خواب در پیشگیری از این بیماری موثر است. مصرف کافئین و الکل می‌توانند تحریک مثانه را افزایش دهند، به همین دلیل بهتر است که مصرف این مواد را کاهش دهید. چاقی می‌تواند فشار اضافی بر مثانه وارد کند، بنابراین کنترل وزن هم یکی دیگر از اقدامات پیشگیرانه در این حوزه است.

درمان بی اختیاری ادرار با کاربرد برخی روش های خاص امکان پذیر است. تمرینات تقویتی کف لگن (کگل) برای تقویت عضلات کف لگن می تواند به درمان این بیماری منجر شود. همچنین مصرف داروهایی که به کنترل مثانه کمک می‌کنند برای درمان این بیماری مفید است. روش‌های جراحی مانند قرار دادن نوارهای حمایتی برای تقویت ساختارهای مثانه نیز درمان موثری برای بی اختیاری ادرار به شمار می رود. علاوه بر همه این ها، استفاده از دستگاه‌های پزشکی مانند دستگاه‌های تحریک عصبی برای بهبود کنترل مثانه هم در امر درمان تاثیرگذار است.

مطالعات نشان می‌دهد که بی اختیاری ادرار در حدود 15 تا 30 درصد از زنان بالای 40 سال و 5 تا 15 درصد از مردان بالای 60 سال وجود دارد. این اعداد نشان‌دهنده اهمیت تشخیص و درمان به موقع بی‌اختیاری ادرار برای بهبود کیفیت زندگی افراد است.