با روند افزایشی پیری جمعیت،نیازمند بهبود و افزایش خدمات خانه سالمندان هستیم

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، خانه‌های سالمندان ، به عنوان مکانی برای نگهداری از افراد مسن، در بسیاری از کشورها با تابوهای اجتماعی مواجه است.

این تابوها معمولاً ناشی از نگرش‌های فرهنگی و اجتماعی نسبت به سالمندان و مسئولیت‌های خانواده‌ها در قبال آنان است. در این گزارش به بررسی دلایل تابو بودن خانه‌های سالمندان، مقایسه وضعیت آن در کشورهای مختلف و تحلیل وضعیت این مراکز در ایران خواهیم پرداخت.

خانه سالمندان در بسیاری از فرهنگ‌ها به عنوان نشانه‌ای از ناتوانی خانواده‌ها در مراقبت از اعضای مسن خود تلقی می‌شود. این نگرش ممکن است به دلیل مسئولیت خانوادگی، نگرش های فرهنگی و احترام به بزرگترها؛ همچنین ترس از ترد شدن به این دلیل که سالمند ممکن است احساس کند فرستادن او به خانه سالمندان به معنای طرد شدن از خانواده است، بوده باشد.

کشورهای آسیایی مانند چین، هند و کشورهای خاورمیانه (از جمله ایران) به شدت با تابوهای مربوط به خانه سالمندان مواجه هستند. در این کشورها، فرهنگ احترام به بزرگترها و حفظ خانواده به شدت رواج دارد. در مقابل، کشورهای اسکاندیناوی مانند سوئد، نروژ و دانمارک، به دلیل سیستم‌های رفاهی قوی و نگرش مثبت نسبت به مراقبت حرفه‌ای از سالمندان، از خانه‌های سالمندان استقبال بیشتری می‌کنند. در این کشورها، خانه‌های سالمندان به عنوان مکانی برای ارائه خدمات با کیفیت و حمایت از سالمندان شناخته می‌شوند.

در ایران، با وجود اینکه خانواده‌ها معمولاً مسئولیت مراقبت از سالمند را بر عهده دارند، اما با افزایش جمعیت سالمندان و تغییرات اجتماعی، نیاز به خانه‌های سالمندان بیشتر از قبل احساس می شود.

تابو بودن خانه‌ سالمندان ناشی از نگرش‌های فرهنگی و اجتماعی است که هنوز در بسیاری از جوامع وجود دارد. با این حال، افزایش جمعیت سالمند و تغییرات اجتماعی نیازمند بازنگری در این نگرش‌ها و پذیرش خدمات حرفه‌ای برای مراقبت از سالمندان است. در ایران، نیاز به ارتقاء کیفیت خدمات در خانه‌های سالمندان و تغییر نگرش اجتماعی نسبت به این مراکز احساس می‌شود تا بتوان شرایط مناسبی برای زندگی سالمندان فراهم کرد.