عکاسان خانواده ایرانی را چگونه به تصویر می کشند/خانواده بنیادی ترین رکن یک جامعه است

 به گزارش رکنا،در ابتدای نشست خبری این رویداد، مسعود افشانی گفت: جشنواره عکس نورنگار هشتمین دوره خود را تحت نام کلی «ایران من» برگزار می‌کند؛ هر دوره موضوع مخصوص به خود را دارد و هدف ما بیان زیبایی و پتانسیل ایران و ایرانی است که طی این هفت دوره گذشته سعی در پوشش آن داشتیم. به دلیل شرایط کرونا این دوره با تاخیر روبرو شد.  

او ادامه داد: موضوع اصلی جشنواره سال جاری خانواده ایرانی به عنوان اساسی‌ترین بنیاد جامعه است. خانواده ایرانی تغییرات زیاد و چالش‌هایی را پشت سر گذاشته است که دستمایه خوبی برای عکاسان ایجاد کرده است. ما چشم‌اندازهای سنتی، مدرن و اختلاف نسل‌ها را می‌بینیم که می‌تواند آن را وقایع‌نگاری در نظر گرفت. این یک نوع رویکرد جامعه شناسانه به خانواده ایرانی به عنوان اساسی‌ترین رکن جامعه است.

او گفت: در بخش جنبی امسال به دلیل فرایندی که دنیا در حوزه تصویرسازی پیش گرفته، هوش مصنوعی را دستمایه قرار گرفتیم که در واقع ادیت با بسترهای هوش مصنوعی است که چالش برانگیز و در کنار آن خلاقانه است. این چالش را حول خانواده ایرانی با ابزار هوش مصنوعی به تصویر خواهند کشید. ممکن است هیچ تصویری به وسیله زدن شاتر ایجاد نشود اما استفاده از هوش مصنوعی می تواند خیال را به تصویر بکشد.

افشانی افزود: ما می‌خواهیم عکاسان را وارد چالش استفاده از هوش مصنوعی کنیم و ببینیم تا چه اندازه می توانیم با استفاده از ابزارها خود را به چالش بکشند. در بخش اصلی دارای محدودیت های ادیت و ویرایش وجود دارد اما در بخش دوم ایجاد تصویر با هوش مصنوعی و استفاده از تکنیک ها بلامانع است. این بخش دارای داوری مجزا و جوایز مجزا است.

او گفت: از سوم خرداد شروع به پذیرش آثار کردیم و پس از پالایش اولیه آثار به داوران تحویل داده می شود.  

به گفته وی علاوه بر اهدای جوایز، به اعضای برگزیده حق تالیف به ۱۰۰ عکس منتخب اهدا خواهد شد.  

افشانی گفت: این جوایز به عنوان پیشکش به جامعه عکاسان است. عکاسانی که همواره پتانسیل داشته اند.

سپس محمد فروغی درباره این رویداد عکاسی گفت: این دوره چند کار متفاوت انجام دادیم. ۳ خرداد ماه آغاز کردیم، هفتم مهرماه آخرین مهلت ارسال اثر است و امیدواریم ۸ آبان ماه اختتامیه را برگزار کنیم.  

او افزود: امیدواریم بتوانیم مانند نورنگار که حدود ۲۰ سال از فعالیتش می گذرد و امیدواریم زنده باشیم تا از بخش اقتصادی کسب درآمد کنیم و در بخش فرهنگی هزینه کنیم. بهترین شرایطی که از دیدگاه ما ماندگار می‌شد برگزاری همین جشنواره است. موضوع جشنواره را با  اعضای سیاست گذاری مطرح کردیم. معتقدیم خانواده به سمت غرب و جدایی از کانون اصلی خود می‌رود؛ بر همین اساس سعی کردیم با عکس و به وسیله عکاسی تاثیری در خانواده ایجاد کنیم که امیدواریم اصحاب رسانه به ما کمک کنند. از عکاسان حرفه‌ای تا آماتور می‌توانند در این جشنواره شرکت کنند.

اودرباره تضاد میان وقایع نگاری با هوش مصنوعی که واقعیت را به چالش می‌کشد، اظهار کرد: اتفاقا خود ما نیز همین مشکلات را داشتیم که چه کار کنیم. نگاه کردیم و دیدیم که در جشنواره‌ای کسی با هوش مصنوعی عکس فرستاده و برنده شده است و پس از آن اعلام کرده که از هوش مصنوعی استفاده کرده است. به این جمع‌بندی رسیدیم ما نیز باید با هوش مصنوعی کار کنیم چرا که در تمام زندگی ما آمده است. سال ۱۳۸۱ ورود عکاسی دیجیتال مورد قبول واقع نمی‌شد اما الان بروید از دست عکاسان ایران یک عکس با دوربین آنالوگ بیابید. به همین دلیل مجبور هستیم به روز فکر کنیم و با دنیای روز فکر کنیم. هوش مصنوعی نیز یک واقعیت است که در دنیای هنر امروز بسیار دیده می‌شود.  

دبیر اجرایی این جشنواره در پاسخ به سوالی درباره اینکه آیا محوری برای عکاسی در موضوع خانواده مشخص شده است یا خیر گفت: محورهای خانواده زیاد است. حداقل دو نفر یک خانواده است بر همین اساس محوربندی نکرده‌ایم. دو یا سه کارگاه نیز برگزار خواهیم کرد که دوستان بتوانند با محور خانواده عکس های بهتری بگیرند.  

فروغی در پاسخ به سوال دیگری برای فعالیت این جشنواره در شهرستان‌ها برای نشان دادن خانواده در اقصی نقاط ایران اظهار کرد: در دوره‌های گذشته عکاسان شهرستان بیش از تهرانی‌ها شرکت کرده بودند؛ تقریبا ۹۹ درصد عکاسان ایران ما را می‌شناسند و این شناخت موجب شده که اطلاع رسانی ما سریع‌تر صورت گیرد.

افشین بختیار در ادامه این نشست با بیان اینکه از ابتدای فعالیت نورنگار حضور داشته است گفت: من قصد گله کردن درباره مسئله‌ای را دارم.  دیروز از سازمان گسترده ای با من تماس گرفتند و گفتند می‌خواهیم جشنواره‌ای راه بیندازیم. گفتند داور شو، زمانی که مبالغ جایزه را گفتم تعجب کردند.  

او ادامه داد: این کارها را باید وزارت ارشاد و میراث فرهنگی انجام دهند. من ۶۰ سال است که دارم عکس می‌گیرم اما هیچ سازمانی در ایران آرشیو من را ندارد. مطمئنم زمانی که اینجا گفته شد این جشنواره به دوره سی‌ام خواهد رسید قطعا می‌رسد.  خانواده مسئله بسیار مهمی برای پرداختن به آن است. پرداختن و برگزار شدن چنین جشنواره‌هایی واقعا سخت است. من از اصحاب رسانه توقع دارم که از سازمان‌های دولتی برای برگزاری جشنواره‌ها مطالبه کنند.

بختیار افزود: روزنامه ایران که راه می افتاد من ۶ ماه آن جا بودم. اولین عکسی که بر جلد روزنامه ایران چاپ شد عکس من بود.  

در ادامه فروغی درباره پاسخ به سوالی درباره منابع مالی این جشنواره گفت: ما درآمد حاصل می‌کنیم و بخشی از درآمد خود را از سالی که کسب و کارمان را راه انداختیم به کار فرهنگی اختصاص دادیم. از همان ابتدا نیز این کار را آغاز کردیم. سال ۹۲ تصمیم بر این شد که رویدادی ماندگار برگزار کنیم. من دوست دارم کارهای طولانی انجام دهم. جشنواره عکس ایران من از سال ۹۳ آغاز شد. ناسیونالیستی خوب نیست اما من ایران را بسیار دوست دارم و به دنبال تاثیرگذاری و ایجاد تغییرات هستم. هزینه برگزاری این جشنواره از کل درآمد نورنگار است. به خصوص اینکه هزینه های ما بسیار زیاد است.  

فروغی درباره مجموعه عکس‌های حاصل از هفت دوره گذشته این نمایشگاه عنوان کرد:در مجموع این هفت دوره حدود ۹۰ هزار عکس از ایران داریم که به ۷۰۰ عکس برگزیده محدود شده است.  همچنین ه صورت میانگین هر دوره حدود ۵ تا ۷ هزار شرکت‌کننده داشتیم.  

به گفته او در این دوره دبیر این جشنواره هر شرکت کننده می تواند برای هر بخش ۱۰ عکس ارسال کند.

محمدخانی ادامه داد: صحبت ما این است که لطفا صورت مسئله را هیچ گاه پاک نکنید. همواره برای صورت مسئله‌ها می‌توان راهکاری ارایه کرد. زمانی که صحبت از ورود هوش مصنوعی بسیاری نسبت به آن گارد گرفتند و از آن ترسیدند؛ در صورتی که رویکردها از تغییر می‌کند و چیزی از بین نمی‌رود. هیچ چیز از بین نمی‌رود و صرفا از صورتی به صورت دیگر تبدیل می‌شود. باید از هوش مصنوعی استفاده کنیم و برای آن بستر فرهنگی ایجاد کنیم.  

او گفت: جهانیان باید بدانند که ما چگونه زندگی می‌کنیم. ما بنا را بر این گذاشتیم که ایران را باشکوه نشان دهیم. اگر تکنولوژی جدید آمده است باید آن را استفاده کنیم؛ باید از آن استفاده کنیم و در کنارش برای ان بستر فرهنگی بسازیم.

او با اشاره به لزوم ورود بخش خصوصی به فعالیت های فرهنگی گفت: نیاز است که بخش های خصوصی به برگزاری جشنواره ها بپردازند. ما هم حاضر هستیم که تجارب خود را به ان ها منتقل کنیم.

محمدخانی گفت: حتی ما پیشنهاد کردیم که این جشنواره به صورت بین المللی برگزار شود؛ متاسفانه هنوز امکانش نیست. ما باید فرهنگ خود را به دنیا صادر کنیم. در سینما، موسیقی، نقاشی و… هنر خود را به دنیا انتقال دادیم و باید در عکاسی نیز اینچنین باشیم.

خوشدلیان که مشاور هوش مصنوعی این جشنواره است نیز در رابطه با تاثیر هوش مصنوعی گفت: فکر میکنم دو یا سه سال آینده صادقانه تر نسبت به هوش مصنوعی صحبت میکنیم؛ چرا که در حال صحبت درباره دنیایی تاریک هستیم. ترس آدم ها از هوش مصنوعی از پس یک اتاق تاریک است، نمی داند که در این اتاق تاریک چه چیزی در انتظار اوست.

او ادامه داد: من نصف کارهای روزمره خود را با هوش مصنوعی انجام می دهم. به اندازه ای که حالا برای شما شوخی است که قبلا طول سفر سه ماهه بود و حالا به یک روز رسیده است، حالا هم همینقدر شوخی است که یکسری کار ها را انجام می دهیم و از هوش مصنوعی استفاده نمیکنیم.  

محمدخانی خاطرنشان کرد: وقتی می گوییم می خواهیم با خوش مصنوعی تصویر خلق کنیم تلاش های گذشته خود را نفی نخواهیم کرد؛ کار خود را آسان می کنیم. عکاس ایرانی پیش تر محدود بود نگاه خود را به یک جغرافیا محدود کند اما حالا دسترسی هایش را باز کرده و می تواند از آن استفاده کند. انسان حالا با استفاده از هوش مصنوعی می تواند امکانات بیشتری را دریافت کند.

سپس سعید فداییان سخنرانی کرد. او گفت: همواره ما عکاسان می گفتیم که هزینه هایمان زیاد است و برای برگزاری این جشنواره گفتم که اگر می خواهیم کاری کنیم بهتر است که جوایزی را اختصاص دهیم که افراد شرکت کننده دلگرمی کوچکی داشته باشند. تلاش ما بر این بوده است که جوایز گوشه ای از هزینه های عکاسان را پوشش دهد. من اگر در قسمت شورای سیاست گذاری نشستم سعی کردم از سمت عکاسان نگاه کنم.

 افشین بختیاری، مسعود افشانی و داریوش محمدخانی از اعضای شورای سیاست گذاری این جشنواره‌اند. مجتبی خوشدلیان نیز مشاور هوش مصنوعی این جشنواره است.

 هشتمین جشنواره عکس ایران من به موضوع «خانواده ایرانی» اختصاص یافته است. سعید فداییان نیز از اعضای شورای سیاست گذاری این جشنواره است.

این جشنواره در یک بخش اصلی و یک بخش جنبی برگزار خواهد شد که بخش جنبی آن خلق تصویر با هوش مصنوعی است.