آقای رئیس جمهور؛ ما آب نداریم! / رئیس بعدی پاستور، ندای العطش بلوچستانی ها را می شنود؟ + فیلم

عکس بالا مربوط به سه کودک است که در سال گذشته در هنگام یاری خانواده برای آوردن آب، در هوتک های بلوچستان غرق شدند. البته گزارش ها حاکی از آن است که در سال 99 شش کودک بلوچ در شهرستان های دشتیاری ، راسک و چابهار‌ در هوتک های بلوچستان غرق شدند و دو کودک نیز هنگامی که برای کمک به خانواده خود برای آوردن آب به هوتک رفته بودند، طعمه گاندوها شدند و دستان خود را از دست دادند. هشت کودکی که همگی قربانی فقدان سیستم آبرسانی مدرن در بلوچستان شدند و ضعف دولت در تقویت زیرساخت های آبرسانی به روستاهای بلوچستان موجب از دست رفتن جان آنها شد.

هوتک ؛ منبع آب شرب بلوچ ها در قرن 21

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، یک بار دیگر انتخابات ریاست جمهوری نزدیک شده و همین روزهاست که صف طویل نامزدهایی که به صورت حداکثری در انتخابات 1400 ثبت نام کرده اند، راهی سیستان و بلوچستان شوند و مانند رؤسای جمهور قبلی برای رفع مشکلات مردم محروم این منطقه وعده بدهند. استانی که با وجود تمام کمک های مردمی و برنامه ریزی های دولتی در سال های اخیر، همچنان در اوج محرومیت قرار دارد و بسیاری از مناطق آن به ویژه در جنوب استان، از نداشتن زیرساخت های کافی در حوزه های آب، برق، گاز، حمل و نقل و بهداشت رنج می برند؛ کمبود امکاناتی که باعث شده است همچنان رنگ فقر و محرومیت به بلوچستانی که باید زیبا باشد و مردم آن زیبا زندگی کنند، پاشیده شود.

مشکل اصلی بلوچستان «آب» است؛ مایه حیاتی که مهمترین نیاز هر انسانی برای ادامه زندگی است و دولت ها موظف به تامین سالم‌ترین نوع آن برای تمام شهروندان هستند. در استان سیستان و بلوچستان مجموعا 4 سد مخزنی با ظرفیت یک میلیارد و 924 میلیون متر مکعب وجود دارد که البته نبود سیستم جامع آبرسانی در سطح استان باعث شده است که اهالی سیستان و بلوچستان بخصوص مردم جنوب این استان چندان از سدهای ساخته شده در بالادست بهره نبرند و چه برای کشاورزی و چه برای آشامیدن، به آبرسانی سقایی توسط تانکرها نیازمند باشند؛ مردمانی که البته وقتی آب تانکر کم می آید، ناچارند برای تامین آب شرب، مَشک روی سر بگذارند و کیلومترها تا نزدیکترین هوتک راه بروند.

این اتفاقی است که در قرن 21 در بخش وسیعی از منطقه بلوچستان به‌ویژه برای روستاییان رخ می دهد و اهالی این منطقه محروم همچنان ناچارند که برای تامین آب مورد نیاز خود به هوتک هایی مراجعه کنند که آب سیل یا باران به صورت طبیعی در آن جمع شده و به محلی برای آب نوشیدن احشام و البته زیستگاهی مناسب برای تمساح های پوزه کوتاه تبدیل شده است؛ برکه هایی که در آستانه آغاز پانزدهمین قرن هجری شمسی، به جای آب لوله کشی، آب شرب مورد نیاز بسیاری از مردم بلوچستان را تامین می کنند؛ به نحوی که فقط در یک منطقه این استان، یعنی بخش مرکزی شهرستان دشتیاری، به گفته منصور امیری، رئیس شورای این بخش، فقط 19 درصد مردم از آب آشامیدنی سالم بهره مند هستند.

آب تانکر دردی از بلوچ ها دوا نمی کند

مشکل نبود سیستم آبرسانی مناسب در منطقه بلوچستان البته فقط مربوط به شهرستان دشتیاری نیست و اهالی راسک، سرباز ، سراوان ، چابهار و ... بخصوص روستانشینان این شهرستان ها با همین مشکل مواجهند. آن طور که اهالی بلوچستان می گویند، بزرگترین معضل این منطقه کمبود آب است و هنوز هم آب لوله کشی به بسیاری از روستاهای بلوچستان نرسیده و اهالی این روستاها ناچارند که هر هفته برای تامین آب شرب خود منتظر آمدن یک تانکر 12 هزار لیتری بمانند؛ تانکری که آب را در آب انبارهای این روستاها خالی می کند و بعد از آن از طریق لوله کشی های انجام شده در خود روستاها و منازل شخصی مردم، آب تانکر مورد استفاده اهالی قرار می گیرد.

آن طور که رئیس شورای شهر بخش مرکزی دشتیاری آمار داده است، در این شهرستان 169 روستا وجود دارد که جمعیت مجموع آن 68 هزار و 835 نفر است؛ این یعنی به طور متوسط در هر روستا 407 نفر زندگی می کنند که از یک تانکر 12 هزار لیتری، تنها حدود 30 لیتر در طول یک هفته نصیب هرکدام از آنها می شود؛ این در حالی است که براساس آمار وزارت نیرو ، سرانه مصرف آب شرب هر ایرانی 200 لیتر در روز است؛ البته باید توجه داشت بخش زیادی از این آب در مصارف صنعتی، تجاری، خانگی، فضای سبز و ... مصرف می شود، اما بازهم تفاوت یک هزار و 370 لیتری میان مصرف آب شرب متوسط ایرانیان و سهم آبی که با تانکر به مردم روستاهای بلوچستان می رسد، نشان دهنده آن است که آبرسانی با تانکر، تنها بخش بسیار کوچکی از مشکل آب مردم بلوچستان را تامین می کند.

هوتک ؛ تنها پناه بلوچ ها

کمبود آب مورد نیاز روستاییان بلوچستان منجر به آن شده است که بسیاری از اهالی روستاهای این منطقه برای تامین آب مورد نیاز خود به چاه یا هوتک پناه ببرند. البته بیشتر چاه ها و قنات ها منطقه بلوچستان بر اثر خشکسالی های اخیر بی آب شده و چند سالی است که هوتک به تنها پناه بسیاری از مردمان بلوچستان برای تامین آب شرب، آب کشاورزی و آب مصرفی دام هایشان تبدیل شده است. به همین دلیل، آن طور که خود اهالی بلوچستان می گویند، مردم بخش زیادی از روستاها و حتی شهرهای بلوچستان، برای تامین آب مورد نیاز خود از آب موجود در هوتک ها استفاده می کنند.

این وضعیت باعث شده است که آب هوتک ها به منبعی برای تامین آب آشامیدنی ، شست و شوی لباس، نظافت شخصی و نظافت منزل مردم روستاهای بلوچستان تبدیل شود؛ هوتک هایی که آب آنها صرفا بر اثر بارش باران پر می شود و در سال آبی جاری که براساس اعلام اداره کل هواشناسی استان سیستان و بلوچستان، میزان بارندگی در این استان 83 درصد نسبت به شرایط نرمال کمتر بوده است، بعید نیست که در اوج گرمای تابستان، هوتک ها نیز کم آب بمانند.

قربانیان هوتک ؛ طعمه های گاندو

عمق هوتک های بلوچستان بین 2 تا 8 متر است و صرف نظر از علی اصغر، امیرحمزه، فاطمه، یحیی، یسنا و محمد، کودکان 2 تا 9 ساله شهرستان های راسک، دشتیاری و چابهار که در سال 99 قربانی نبود سیستم آبرسانی مدرن در بلوچستان شدند و خبر فوت آنها در رسانه های داخلی و خارجی بازتاب یافت، موارد بسیار دیگری بوده است که کودکان، نوجوانان و بزرگسالان هنگامی که قصد داشتند از هوتک ها آب بردارند، داخل هوتک ها سرخورده و غرق شده اند.

هر بار هم که یکی از اهالی بخصوص یکی از کودکان، ناخواسته داخل یک هوتک می رود، سایر اهالی ساعت ها برای یافتن پیکر او شنا می کنند و در هر مرتبه با تحویل جنازه یک کودک به خانواده اش، آنها را عزادار نبود آب در بلوچستان می کنند. بماند که بسیاری از این هوتک ها به محل زندگی تمساح های بی رحم پوزه کوتاه تبدیل شده و بارها شده است که کودکان و حتی بزرگسالان بلوچستانی طعمه گاندوها شوند و حتی اگر زنده بمانند، نقص عضو، آنها را تا پایان عمر زمین گیر کند.

رئیس جمهور بعدی، در بلوچستان آب نیست!

«آب هست، ولی کم است»؛ این شعاری است که در سال های اخیر وزارت نیرو برای هشدار دادن به مردم ایران درباره کمبود آب در کشور و لزوم کاهش عمومی مصرف آب ، باب کرده است. در بلوچستان و بخصوص روستاهای این منطقه اما اساسا «آب نیست»؛ یعنی دسترسی مناسب به آب که مایه حیات و ضروری ترین مایتاج هر انسانی برای ادامه دادن به زندگی است، برای بسیاری از بلوچستانی ها به رؤیا تبدیل شده است و بسیار پیش می آید که در برخی روستاهای بلوچستان، یک خانواده حتی تا یک ماه آب نداشته باشد و ناچار باشد برای تامین آب مورد نیاز خود در خانه همسایه ها را بزند.

«آدم تشنه نمی تواند هیچ آرزویی را در ذهن خود بپروراند»؛ این درد دل مشترک بسیاری از روستانشینان بلوچستان، پتکی است که باید بر سر همه مسئولانی که در تامین آب مردمان این دیار کم کاری کرده اند، کوبانده شود؛ بلوچ هایی که در عین مظلومیت، شریفند و خوردن آبی که یک روز نمونه آن را نماینده مردم چابهار در مجلس به بهارستان آورد و جلوی وزیر نیرو گذاشت، شده است کار هر روزه آنها.

در پایان این غم نامه که شرح حال نحوه دسترسی بخش زیادی از بلوچ ها به آب است، از خدایی که امیدوارم صدای بلوچ ها را بشنود، برای مردمان این دیار امان می خواهم؛ امان برای بیماری هایی که به دلیل مصرف آب گندیده هوتک ها، در انتظار مردمان بلوچستان است، امان برای هوتک هایی که بر اثر بی تدبیری دولت امید، جان کودکان بلوچ را می گیرد و امان برای بی آبی؛ چراکه در دشت بلوچستان گویی سقایی نیست که به ندای العطش کودکان بلوچ لبیک بگوید و با دست خود به آنها آب برساند. آخرین قیمت های بازار ایران را اینجا کلیک کنید.