تورم در بازار درمان اعتیاد/ رشد ۴۲.۵ درصدی هزینه بهبودی معتادان خانه نشین

البته در این مصوبه، تعرفه درمان اعتیاد در مراکز درمانی وابسته به بخش دولتی هم افزایش ۲۸.۵ درصدی دارد اما باید توجه داشت که فقط ۱۶ درصد بار درمان اعتیاد بر دوش دولت و باقی، بر عهده بخش خصوصی است و بنابراین، داوطلبان درمان اعتیاد، اگر بخواهند هم، چاره ای جز نوبت گرفتن برای مراجعه به مراکز خصوصی ندارند آن هم در حالی که افزایش ۴۲.۵ درصدی هزینه درمان دارویی و مداخلات روانشناختی برای مراجعان این مراکز که مانند تمام اقشار جامعه، طی ۱۴ ماه گذشته، گرفتار نابسامانی های معیشتی ناشی از شیوع «کرونا» و تعدیل و اخراج و بیکاری و کاهش پس اندازها و گرانی هزینه زندگی و تبعات تورم مهار ناشدنی بوده اند، تهدید بالقوه ای به جهت صرف نظر کردن از ادامه درمان خواهد بود.

اجبار به گران خری

به گزارش رکنا و به نقل از روزنامه اعتماد، به استناد جزییات مصوبه شورای عالی بیمه، همچون سال های گذشته، جز درمان نگهدارنده با متادون، تعرفه باقی روش های درمانی (درمان نگهدارنده یا سم زدایی با بوپرونورفین، کلونیدین، نالتروکسان، شربت تریاک- تنتور اپیوم) به دلیل افزایش متناوب قیمت داروهای مورد نیاز، صرفا رقم خام و بدون احتساب هزینه داروست به این معنا که بیمار مراجعه کننده، برای بهره مندی از هر روش درمانی (غیر از درمان نگهدارنده با متادون) باید علاوه بر هزینه درمان، مبلغ جداگانه ای برای دریافت دارو پرداخت کند. در حال حاضر، قیمت هر قرص بوپرونورفین در کلینیک های ترک اعتیاد، ۱۰۸۰ تومان، قیمت هر شیشه ۲۵۰ سی سی شربت تریاک در این مراکز، حدود ۳۳ هزار تومان و قیمت هر عدد قرص متادون، ۲۵۵ تومان است.

علی غلامی، دبیر کانون سراسری انجمن های صنفی مراکز سرپایی درمان اعتیاد کشور به «اعتماد» توضیح می دهد که بنا به شدت اعتیاد و نوع مصرف یک بیمار، برای یک دوره درمان نگهدارنده، حداقل ۶۰ عدد قرص بوپرونورفین یا ۵۴۰ سی سی شربت تریاک تجویز می شود. با محاسبه ریالی همین حداقل ها، یک بیمار مراجعه کننده به کلینیک های ترک اعتیاد وابسته به بخش خصوصی، باید برای هر دوره ۳۰ روزه درمان نگهدارنده با بوپرونورفین، حداقل ۲۰۰ هزار و ۶۰۰ تومان و برای هر دوره ۳۰ روزه درمان نگهدارنده با شربت تریاک، بیش از ۳۵۸ هزار تومان پرداخت کند.

اما این، پایان داستان نیست. در تعاریف علمی درمان اعتیاد به مواد، درمان نگهدارنده، به معنای جایگزینی علمی یک داروی مخدر به جای مصرف مهار گسیخته یک ماده اعتیادآور با هدف کاهش تدریجی نیاز جسمی به این ماده مخدر یا محرک است اما به سبب آنکه نیاز جسمی به ماده اعتیادآور، به سرعت کاهش نمی یابد، بیماری که تحت درمان نگهدارنده قرار می گیرد، باید به مدت طولانی- چند ماه تا چند سال- با همان داروی با دوزهای مشخص و تعیین شده توسط درمانگر اعتیاد، تحت مداوا باشد.

نقطه مقابل درمان نگهدارنده، سم زدایی و پاک شدن یک باره بدن از ماده اعتیادآور است که به دلیل تاثیرگذاری سریع تر و حصول بهبودی جسمی در کوتاه مدت، مطلوب تر است اما در صورت نیاز به تجویز دارو، ، هزینه گران تری هم دارد. چنانکه در مصوبه شورای عالی بیمه، سم زدایی با بوپرونورفین برای دوره ۸ تا ۲۱ روزه و بدون محاسبه هزینه دارو، به ۳۳۱ هزار و ۲۰۰ تومان افزایش یافته که با محاسبه حداقل ۶۰ قرص برای همین دوره ۸ الی ۲۱ روزه، هزینه نهایی درمان دارویی به بیش از ۴۰۰ هزار تومان افزایش خواهد یافت.

هزینه درمان، هنوز از مصرف مواد ارزان تر است

فروشنده مواد مخدر در میدان شوش، به من می گوید که در حال حاضر، هر گرم هرویین در بازار خرده فروشی جنوب تهرا ، ۶۰ هزار تومان و هر گرم شیشه ، ۵۰ هزار تومان عرضه می شود. فروشنده مواد مخدر در محدوده «اوین» هم به من می گوید که در بازار خرده فروشی شمال پایتخت، قیمت هر گرم هرویین، بسته به میزان خلوص، ۶۰ الی ۷۰ هزار تومان و قیمت هر گرم شیشه، ۸۰ هزار تومان است. اگر هر مصرف کننده هرویین در شهر تهران، روزانه حداقل ۲ گرم، مصرف داشته باشد و فقط هم هرویین مصرف کند و سراغ مصرف شیشه هم نرود، در طول ۳۰ روز باید برای خرید هرویین، یک میلیون و ۸۰۰ هزار الی دو میلیون و ۱۰۰ هزار تومان هزینه کند.

بنابراین هنوز، هزینه سم زدایی دارویی (قطع یک باره مصرف) و درمان نگهدارنده (کاهش تدریجی مصرف) در کلینیک های وابسته به بخش خصوصی، بسیار ارزان تر از هزینه مصرف هرویین یا شیشه است.

داروفروش خیابان ناصر خسرو به من می گوید که قیمت بسته ۱۰۰ عددی قرص متادون ۵ میلی گرمی در بازار قاچاق، ۴۰۰ هزار تومان، بسته ۱۰۰ عددی قرص متادون ۴۰ میلی گرمی، یک میلیون و ۳۰۰ هزار تومان و بسته ۱۰۰ عددی قرص بوپرونورفین، ۵۰۰ هزار تومان است. بنابراین، هنوز، هزینه سم زدایی دارویی (قطع یک باره مصرف) و درمان نگهدارنده (کاهش تدریجی مصرف) در کلینیک های وابسته به بخش خصوصی، بسیار ارزان تر از هزینه درمان های خانگی با داروهای مخدر تجویز شده توسط دلالان داروست.

اما خطر جدی، این است که از نیمه دوم سال گذشته، صاحبان ۸۲۰۰ کلینیک خصوصی درمان اعتیاد، اعلام کردند که به دنبال تاکید مصوبات کمیته درمان ستاد مبارزه با مواد مخدر، هیچ مراجعه جدیدی برای درمان نگهدارنده با متادون را قبول نمی کنند و موظف شده اند که به شرط ارزان تر شدن قیمت تمام شده بوپرونورفین و ایجاد پوشش بیمه ای برای این داروی گران قیمت درمان اعتیاد، سالانه ۱۰ درصد پذیرش مراجعات داوطلب درمان نگهدارنده با متادون را کاهش داده و در عوض، ۱۰ درصد پذیرش بیشتر برای درمان نگهدارنده با بوپرونورفین داشته باشند. اعضای کمیته درمان اعتیاد ستاد مبارزه با مواد مخدر هم، طی همین مصوبه، قول داده اند که تا سقف تجویز روزانه ۶ میلی گرم بوپرونورفین برای هر بیمار، تحت پوشش بیمه درمان اعتیاد قرار بگیرد.

تیر ماه سال گذشته، مدیرکل وقت درمان و حمایت های اجتماعی ستاد مبارزه با مواد مخدر، از احتمال کاهش قیمت بوپرونورفین خبر داد و شنیده های «اعتماد» حکایت از آن دارد که نهادهای متولی درمان اعتیاد، در تلاش هستند که با دریافت مجوز قانونی کشت محدود شقایق الی فرا، ماده موثره این گیاه مخدر، به کارخانه های تولید داروهای مخدر همچون «تماد» فروخته شود و همزمان، نهادهای بخش مقابله با قاچاق مواد مخدر هم، ملزم شوند که کشفیات تریاک خالص را، با قیمت ارزان تر، در اختیار تولیدکنندگان داروهای مخدر قرار دهند تا مجموع این اقدامات، قیمت تمام شده بوپرونورفین را کاهش دهد.

صرف نظر از اینکه بد حسابی سازمان های بیمه گر در تسویه تعهدات به مراکز طرف قرارداد، یکی از دلایل فرار کلینیک های ترک اعتیاد از پذیرش تقاضای بیمه درمان اعتیاد است، اجبار بیماران به هزینه کرد برای درمان گران قیمت، آن هم در این اوضاع اسفبار و درآمیختگی گرانی ها و تورم و بی پولی ها و سقوط تدریجی طبقه متوسط به زیر ترین لایه های اقتصادی جامعه، تدبیری غیرقابل توجیه است.

با وجود آنکه علی غلامی به «اعتماد» می گوید سال گذشته، مراجعات به کلینیک های درمان اعتیاد، به دلیل گرانی قیمت مخدرها و محرک ها در بازار خرده فروشی و ناتوانی معتادان خانه نشین و بیکار از خرید مواد، افزایش داشته اما باید توجه داشت که درمان اعتیاد، در دریافت دارو، خلاصه نمی شود و لازمه جدایی ناپذیر مداوای این بیماری رفتاری، دریافت مادام العمر درمان های روانشناختی است که همواره هم، از گران ترین های خدمات سلامت بوده و هست.

در مصوبه شورای عالی بیمه، هزینه هر جلسه ۴۵ دقیقه ای مداخله روانشناختی فردی، در سال ۱۴۰۰، به رقم ۵۸ هزار و ۳۰۰ تومان، و هزینه هر جلسه یک ساعته مداخلات روانشناختی گروهی، به ۱۷ هزار و ۷۰۰ تومان افزایش یافته و اگر فرض بر این باشد که هر بیمار دریافت کننده درمان نگهدارنده با بوپرونورفین، باید برای ۱۱ ماه باقیمانده تا پایان سال ۱۴۰۰، هر ماه حداقل ۲۰۰ هزار تومان بابت دریافت ویزیت و دارو پرداخت کند و در طول هفته هم دو یا سه نوبت، بابت درمان روانی و مشاوره، هزینه کند، نتیجه به دست آمده چندان خوشایند نخواهد بود.

اینجاست که طرد شدن بیمار معتاد خانه نشین که حالا بی پول تر از قبل هم شده، به اولین اولویت اعضای خانواده تبدیل می شود، اینجاست که معتاد خانه نشین، به کف خیابان پرتاب می شود، اینجاست که دستور به «جمع آوری معتادان ولگرد و پاکسازی شهرها از لوث وجود متجاهرهای سارق و جیب بر» در اولویت کار دستگاه های حافظ امنیت قرار می گیرد و اینجاست که جیب افراد خاص، بابت انتقال «فله ای» معتادان بی خانمانی که تا دیروز، با درمان ارزان، در حصار امن خانه، آبرومند بودند و حالا به دلیلی گرانی سرسام آور درمان، به کنج خرابه ها پناه برده اند، از یارانه معروف به «درمان اجباری» پر می شود.

مبنع: روزنامه اعتماد

آخرین قیمت های بازار ایران را اینجا کلیک کنید.