سردشت نه آرامش دارد نه دارو / 6 هزار مصدوم شیمیایی هنوز شناسایی نشده اند

سردشت /به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، جنگی ناجوانمردانه و تحمیلی 8 سال گریبان ایران را گرفته بود و رهایش نمی کرد. در این جنگ، کشورهای پیشرفته جهان آنسو صف کشیده بودند و ایران این سو با دست خالی روبروی جهان ایستاد تا حقانیت خود را ثابت کند و بسیاری از نخبگان زندگی خود را کف دست شان گرفتند تا تعرضی به سرزمین و ناموس ایران نشود. همین از خودگذشتگی ها، صدام و شرکایش را از پا درآورد تا سلاح های شیمیایی را در دست گرفتند.

در بمباران شیمیایی سردشت 110 غیرنظامی جان باختند و آمار مصدومانش ضد و نقیض هستند و با گذشت سال ها هنوز هم از مصدومان شیمیایی سردشت آمار دقیقی در دست نیست.

8 تیر روز مبارزه با سلاح شیمیایی و میکروبی است. روزی که اگر در دوره جنگ ایران و عراق بود شاید حالا بسیاری از ایرانیان با نفس هایی نصفه و نیمه زندگی نمی کردند.

حسین محمدیان، عضو هیئت موسس انجمن حمایت از مصدومان شیمیایی سردشت در گفتگو با خبرنگار اجتماعی رکنا شرایط این مصدومان را مورد بررسی قرار داده و تاکید کرد: فروتن یکی از پزشکان دوره جنگ به رقم 8هزار نفر مصدوم بمباران شیمیایی سردشت است.

6 هزار نفر از مصدومان شیمیایی شناسایی نشده اند

محمدیان با بیان این که افراد تحت پوشش بنیاد جانبازان 1550 تا 1600 نفر است، افزود: هنوز هم تقریبا 6هزار مصدوم شیمیایی وجود دارند که شناسایی نشده اند. ممکن است 500 تا 700 هزار نفر از مصدومان فوت کرده باشند. باز هم 5هزار و 500مصدوم شناسایی و تحت پوشش نیستند. اگر این تعداد آثار شیمیایی داشته باشند که مطمئنا دارند، علاوه بر تحمل درد و رنج ناشی از مصدومیت باید هزینه های سنگین را تحمل کنند.

گره کوری به نام "شناسایی مصدومان شیمیایی"

وی در پاسخ به این سوال که چرا این افراد شناسایی نشدند؟ گفت: صورت سانحه و مدارک بالینی معیارهای بنیاد شهید برای مصدومیت شیمیایی است. در آن زمان آمار مصدومیت ها به 5-6هزار نفر رسید امکان این وجود نداشت که لیست کاملی از اسامی آنها تهیه شود. البته حدود 17-18 سال انجمن مصدومان شیمیایی تشکیل شده و مسئولان را مجاب کرد که سردشت 5-6هزار نفر مصدوم شیمیایی دارد و مدارک بالینی و صورت سانحه ندارند. کمیسیون های بهداشتی در سردشت تشکیل شد و مردم 2-3هزار نفر بدون آن که نیازی به صورت سانحه و مدارک بالینی داشته باشند به این کمیسیون ها مراجعه می کردند. اما در آن زمان علم پزشکی از تشخیص این افراد عاجز بود. عدم قدرت تشخیص یک گره کوری بر پرونده شناسایی مصدومان شیمیایی سردشت شده است. اراده قوی نیاز است تا شناسایی مصدومان شیمیایی ایران حل شود.

مردم سردشت آرام نیستند

عضو هیئت موسس انجمن حمایت از مصدومان شیمیایی سردشت در پاسخ به این سوال که آیا اثر شیمیایی شدن روی بارداری زنان تاثیرگذاشته یا خیر؟ گفت: متاسفانه تحقیقی رسمی روی این مسئله نشده است. شاید این مشکل وجود داشته باشد. مردم سردشت آرام نیستند و انگار خشونت چاشنی برخوردها، نشست و برخاست و رفتار مردم سردشت و حتی بچه هایشان شده است. گویی خشونت ناشی از شیمیایی است که به بچه هایشان هم سرایت کرده است.

مین ها زیر پای مردم سردشت

حسین محمدیان در پاسخ به این سوال که آیا منطقه سردشت و اطراف آن کاملا پاکسازی شده یا هنوز هم مین های جنگ آنجا باقی مانده اند؟ تاکید کرد: متاسفانه گاهی می شنویم که در مناطق مرزی کسانی که برای کشاورزی، چوپانی و کولبری می روند، مین منفجر می شود. در سردشت و نقاط دیگر مناطقی هستند که هنوز پاکسازی نشده است.

پزشکان آرامش برای سردشتی ها تجویز کردند که ندارند!

عضو هیئت موسس انجمن حمایت از مصدومان شیمیایی سردشت در پاسخ به این سوال که آیا بیماری دیگری به دلیل مسمومیت شیمیایی در سردشت شیوع پیدا کرده یا خیر؟ گفت: چند سال پیش نوعی بیماری چشم در منطقه شیوع پیدا کرد که نمی دانم به دلیل بمب شیمیایی بود یا نه. واقعیت این است که آنچه که از زبان پزشکان شنیدم این است که داروی خاصی برای مصدومان شیمیایی وجود ندارد.تنها راهش این است که این مصدومان در محیط و شرایطی زندگی کنند در آرامش به سر ببرند که  یک درصد این شرایط آرام  را در سردشت نداریم. فضای سبز سردشت شاید به 500متر مربع نرسد و فقط یک پارک دارد یعنی به اندازه یک اداره کل در شهرها فضای سبز نداریم. مسئولان شهری هم می دانند ولی مدیریت شهری می گویند که ما درآمد نداریم. همه می دانند چون بارها و بارها این موضوعات را به گوش مسئولان در تهران و شهرستان ها رسانده ایم. مگر نمی گویند که هر چه داریم از جانبازان و شهداست؟

سردشتی ها مجبور به قاچاق هستند

وی مشکلات جوانان این خطه را هم مورد بررسی قرار داده و تاکید کرد: کار و درآمد آنچنانی نیست. بسیاری از مردم سردشت حتی کشاورزی هم ندارند و مجبورند به قاچاق روی بیاورند. مردم مجبورند برای امرار معاش کولبری کنند. باید فکر اساسی برای مردم سردشت بشود.

در گذشته به صورت رسمی اعلام شده بود که هر کسی ماهی 3-4 مرتبه با کارت مرزی خود می تواند برای کولبری برود. این کار کمکی به اقتصاد مردم بود اما اساسی نبود و با کنترل راه ها و مرزها این درآمد نیز از مردم گرفته شده و آنهااز نظر اقتصادی شدیدا در فشار هستند.

عضو هیئت موسس انجمن حمایت از مصدومان شیمیایی سردشت در پاسخ به این سوال که آیا مصدومان شیمیایی نیز کولبری می کنند یا خیر؟ گفت: اگر درصد مصدومیت آنها بالای 25درصد باشد از حقوق و مزایا برخوردار می شوند. از 1500-1600 نفری که به صورت رسمی شناسایی شده اند حدود 400 نفر حقوق و مزایا دریافت می کنند و نیازی ندارند که کولبری کنند. اما احتمال دارد که مصدومان شیمیایی شناسایی نشده کولبری کنند چون ناچارند. اما آماری از آنها وجود ندارد.

پزشک متخصص در سردشت نیست

حسین محمدیان در پایان دوباره به مشکلات مصدومان شیمیایی سردشت اشاره کرده و افزود: جانبازان شیمیایی از نظر ریه، چشم و پوست با مشکل روبرو هستند و متاسفانه در این 3مورد یک نیروی متخصص در شهرستان سردشت وجود ندارد. بنیاد جانبازان سالی یک یا دو بار متخصصان را برای یک دوره درمانی به مدت دو روز به شهرستان سردشت می آورد. اگر نگوییم 3-4 هزار مصدوم و طبق آمار بنیاد شهید 1500-1600 مصدوم را در نظر بگیریم آیا این تعداد را می توان در عرض دو روز معاینه کرد؟ اگر دکتر آزمایش، عکس یا اسکن بنویسد در عرض 2 روز آماده نمی شود. به وزارت بهداشت و درمان، بنیاد شهید یا هر نهاد دیگر که پیگیر است می گوییم که متخصص در شهرستان سردشت وجود ندارد. یک کلینیک در سردشت وجود دارد که اهدایی مقام معظم رهبری به مردم سردشت است، نیروی متخصص ندارد. در سردشت یک داروخانه وجود دارد که بنیاد جانبازان با آن قرارداد دارد. متاسفانه این داروخانه داروهای عادی را هم ندارد واویلا به داروهای تخصصی.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.