محمد بلوری راز اجساد زندانیان پرتاب شده به دریاچه قم را فاش کرد/ فقط یک نفر در باتلاق زنده ماند+ فیلم و عکس

به گزارش خبرنگار رکنا، وزیراطلاعات و جهانگردی سال ۱۳۵۲ در نامه ای به عباس هویدا نخست وزیر وقت خواستار ممنوع القلم شدن ۲۶ خبرنگار مطرح در روزنامه ها شد.در این لیست محرمانه که سندش اولین بار در سایت رکنا انتشار می یابد ۱۲ خبرنگار از کیهان بودند که محمد بلوری استاد روزنامه نگاری و پدر حوادث نویس ایران نفر یازدهم این لیست است.

محمد بلوری ،روزگذشته مهمان رکنا بود ، کنار روزنامه نگاران در تحریریه نشست و از خاطرات 60  سال حضور در عرصه مطبوعات  گفت. از روزهایی که نگذاشتند بنویسد.

بلوری گفت . « پرونده ای قطور در ساواک داشتم . آن هم بخاطر خبرهایی که تمایل نداشتند فاش شود و من نوشته بودم...»

این استاد روزنامه نگاری در ادامه از هویت فردی گفت که جوان های روشنفکر آن زمان را در دریاچه نمک سر به نیست کرده بود . از زندانیان سیاسی که شبانه تا سرحد مرگ شکنجه می شدند و سپس در گونی با دست و پاd بسته در دریاچه نمک غرق می شدند. از راز خانه پلاک 10 وزارت اطلاعات ....

محمد بلوری با گفتن از اینکه ، آن روزها نگاه دقیقی بر عملکرد روزنامه نگاران وجود داشت ،  اخبار رصد می شد ، خط قرمز های فرمایشی را که رد می کردیم ، می آمدند و می بردند، رسانه را توقیف می کردند و حتی ممنوع الکار می شدی ....

یکی از آن خبرهایی که سرنوشت توقیف برای یک رسانه در برداشت به روزی برمی گشت که به بهانه عکاسی به دفتر نورالدین الموتی رفتم . بلوری از آن روز چنین گفت : حتما شنیده اید که زندانی های سیاسی را شبانه شکنجه می کردند ، بعد داخل کیسه گونی انداخته و  در تاریکی به   دریاچه نمک قم پرتاب می کردند.  این روایت در آن زمان ، پنهان از همه بود.  افسران سازمان نظامی حزب توده و  رهبران فداییان اسلام چنین  سرنوشتی پیدا کرده بودند. عملیات پرتاب این افراد به دریاچه نمک با دستور اسکندر آزموده  انجام می گرفت .  این سرنوشت ها ادامه داشت تا زمانی که یکی از افرادی که به سمت دریاچه پرتاب شده بود کنار باتلاق افتاده و زنده مانده بود .نیمه جان او را پیدا کردند ،ساواک دستور داده بود  که به هیچ عنوان خبر این ماجرا منتشر نشود . چند وقت بعد از این اتفاقات برای گفتگو  و عکاسی از  نورالدین الموتی رفته بودم .  برای اینکه عکس بهتر شود از ایشان خواستم شروع به صحبت کنند. گفت چه بگویم ، گفتم:" حرفی بزنید تا   عکس قشنگ بیافتد! مثلا از سپهبد آزموده بگویید که چرا این روزها به کرات به دادگستری آورده  و برده می شود؟ "و او گفت : این آدولف اتو آیشمان ایران است ! (از افسران بلندپایه حزب نازی بود، در جریان جنگ جهانی دوم، دستور فرستادن بسیاری از یهودیان را به «کوره‌های آدم‌سوزی» صادر کرده‌بود.)سپهبد آزموده هم ، جوانان مردم را می برد در دریاچه نمک می انداخت.... بعد از پایان مصاحبه و برگشت به تحریریه ، خبر را نوشتم و با تیتر بزرگ در صفحه یک روزنامه کیهان کار شد.

بعد از انتشار این مطلب . دستور توقیف دوروزه کیهان صادر شد و در ادامه تلویزیون بیانیه ای را اعلام کرد  که روزنامه کیهان یک خبر دروغ از زبان وزیر دادگستری کار کرده است ( اشاره به همین خبر) واز توقیف روزنامه به مردم خبر می داد. پس از اعلام این بیانیه ، الموتی اعلام کرد که  خبر را گفته  ولی فکر نمی کرد که من این خبر را منتشر کنم.آن شماره کیهان توسط ماموران ساواک از دکه های روزنامه فروشی  شهر جمع شد.

بلوری  در ادامه از خانه شماره 10 ساواک گفت: خانه که ابتدای خیابان پاسداران فعلی است . خبرنگارانی که تحت  تعقیب قرار می گرفتند را به آنجا می بردند اگر جرم سنگین تر بود به زندان اوین انتقال می یافتند. در آن زمان، دو مرتبه به زندان اوین منتقل شدم.این لیست هم که اسامی 26 روزنامه نگار آن زمان در آن ذکر شده که ممنوع الکار شده اند ، وزیر اطلاعات  به هویدا نوشته و معرفی کرده بود که مانع نوشتن ما شوند. همه این افراد هم مثل من سعی می کردند اخبار را حتی آنها که خط قرمز برایشان تعیین شده بود با راه حل ها و ترفند های روزنامه نگاری نوشته و به گوش مردم برسانند. اسامی افرادی که سوابق کاری اینچنین داشتند ، سوابق کاری که از نظر امنیتی ها سو سابقه بود....