15 هزار شاگرد اتوبوس بیمه نیستند /دستمزد ماهیانه شاگردان اتوبوس ها؛ حداکثر 5 میلیون تومان

شاگردان اتوبوس ها از کمک راننده گرفته تا مهماندار، از جمله مظلوم ترین قشرهای کشور هستند که هم دستمزد ماهیانه آنها در بهترین حالت از 5 میلیون تومان تجاوز نمی کند و هم بیمه نیستند. این در حالی است که شاگردان اتوبوس ها هم شغل بسیار دشواری دارند و هم دائما در معرض تصادفات جاده ای قرار گرفته اند، اما نه شرکت های تعاونی مسافربری، نه مالکان اتوبوس های برون شهری و نه سازمان تامین اجتماعی هوای آنها را ندارند و این افراد ناچارند که با کمترین حقوق و مزایا کار کنند.  

طفره رفتن شرکت های تعاونی از بیمه کردن شاگردان اتوبوس ها

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، از گرفتن کرایه و جلوگیری از ورود افراد فاقد بلیت گرفته تا پذیرایی از مسافرین، دریافت و تحویل بارها، تهیه تجهیزات مورد نیاز اتوبوس و نظافت آن، تنها بخشی از وظیفه شاگردهای رانندگان اتوبوس های برون شهری است که شغلی بسیار دشوار را انجام می دهند و متاسفانه بسیاری از مسافران، حتی بیان یک جمله «خسته نباشید» را هم به آنها دریغ می کنند. این در حالی است که متاسفانه نه تنها حقوق شاگردهای رانندگان اتوبوس از کمک راننده گرفته تا مهماندار پایین است، بلکه مزایای شغلی آنها هم به شدت اندک است و هیچ کدام از آنها هم بیمه نیستند.

این نکته ای است که علی عقبایی، دبیر پیشین انجمن صنفی رانندگان حمل و نقل مسافر برون شهری کشور در گفت و گو با رکنا روی آن دست گذاشت و اظهار داشت: در دوران پیش از انقلاب اسلامی، سازمان تامین اجتماعی مقرر کرده بود که شرکت های تعاونی مسافربری باید رانندگان اتوبوس و شاگردان راننده ها را در لیست بیمه قرار دهند و مالکان اتوبوس هم باید حق بیمه آنها را بپردازند، پس از انقلاب هم دیوان عدالت اداری این مصوبه سازمان تامین اجتماعی را تایید کرد، اما متاسفانه هنوز این مصوبه اجرایی نشده است.

وی افزود: با وجود این که از سال 1380، رانندگان اتوبوس ها طبق قانون بیمه اجتماعی رانندگان حمل و نقل بار و مسافر بین شهری تحت پوشش بیمه قرار گرفتند، اما متاسفانه سال هاست که شرکت های تعاونی مسافربری و مالکان اتوبوس ها حاضر به بیمه کردن شاگردان راننده اتوبوس ها شامل کمک راننده ها و مهماندارها نیستند و اکنون بیش از 15 هزار نفر از این افراد در سراسر کشور فاقد بیمه هستند.

کوتاهی سازمان تامین اجتماعی در بیمه شاگردان اتوبوس ها

عقبایی با تاکید بر قصور سازمان تامین اجتماعی در عدم پیگیری بیمه شاگردان رانندگان اتوبوس، عنوان کرد: مطابق ماده 48 قانون تامین اجتماعی، این سازمان وظیفه دارد که اجرایی شدن تمام مصوبات خود را پیگیری کند. بنابراین سازمان تامین اجتماعی موظف است که از شرکت های تعاونی مسافربری بخواهد شاگردان راننده ها را در فهرست بیمه قرار دهند. همچنین این سازمان باید مالکان اتوبوس ها را هم موظف کند که حق بیمه شاگردان را بپردازند، اما متاسفانه سازمان تامین اجتماعی به این تکلیف قانونی خود پایبند نیست و شرکت های تعاونی مسافربری و مالکان اتوبوس ها هم از بیمه کردن شاگردان طفره می روند.

دبیر سابق انجمن صنفی رانندگان برون شهری ادامه داد: آخرین پیگیری های ما درباره موضوع بیمه شاگردان راننده اتوبوس ها به سال 96 بازمی‌گردد که براساس آن، مسئولان اداره کل امور فنی بیمه شدگان سازمان تامین اجتماعی درخواست قانونی ما برای بیمه شدن این افراد را پذیرفتند و به مدیران اداره کل درآمد حق بیمه این سازمان نامه زدند که باید موضوع وصول حق بیمه شاگردان راننده اتوبوس ها را از شرکت های تعاونی مسافربری و مالکان اتوبوس ها پیگیری کند، ولی متاسفانه مسئولان این اداره کل هنوز به تکلیف قانونی خود عمل نکرده اند و همچنان مساله بیمه کمک رانندگان و مهمانداران اتوبوس ها روی زمین مانده است.

دستمزد ماهیانه شاگردان اتوبوس ها؛ حداکثر 5 میلیون تومان

عقبایی با تاکید بر حقوق بسیار پایین شاگردان راننده اتوبوس ها گفت: متاسفانه با توجه به عدم اجرای ماده 190 قانون کار در صنف حمل و نقل مسافربری برون شهری ایران، شاگردان راننده اتوبوس ها به صورت ماهیانه حقوق نمی گیرند و دستمزد آنها به صورت روزانه پرداخت می شود. اکنون هم دستمزد روزانه این افراد بسته به نوع و مسافت مسیر، بین 100 تا 200 هزار تومان است و این افراد در بهترین حالت ماهیانه 4 تا 5 میلیون تومان دستمزد می گیرند که این دستمزد هم نه از طرف شرکت های تعاونی، بلکه از طرف رانندگان اتوبوس ها به آنها پرداخت می شود.

وی در پایان تصریح کرد: متاسفانه در چند دهه گذشته، شاگردان رانندگان اتوبوس ها به شدت مظلوم مانده اند، چون هم دریافتی این افراد به شدت پایین است، هم بیمه ندارند و هم از طرف شرکت های تعاونی مسافربری، مالکان اتوبوس ها و سازمان تامین اجتماعی حمایت نمی شوند. این در حالی است که شغل شاگردان اتوبوس حتی از خود راننده ها سخت تر است و آنها ساعت ها روی پا کار می کنند، آن هم در شرایطی که شاگردان راننده ها هر روز با خطر احتمال وقوع تصادف و متحمل شدن صدمات جانی مواجه هستند.