فقر مطلق در خانه کودکان معلول روستای "کهنکاکش پایین" بلوچستان / پول درمان ندارند + فیلم

کودکان معلول روستای کهنکاکش پایین در شرایط اسفناکی زندگی می کنند. کودکان معلول روستای کهنکاکش پایین از بدو تولد دچار معلولیت بوده اند. معلولیت کودکان معلول روستای کهنکاکش پایین همراه با بزرگ شدن این کودکان تشدید می شود. خانواده کودکان معلول روستای کهنکاکش پایین توان تامین هزینه های درمانی آنها را ندارند؛ این در حالی است که خانواده این کودکان ناچارند که فرزندان خود را برای درمان به تهران ببرند. روستای کهنکاکش پایین در شهرستان دشتیاری جایی است که حتی در جست‌وجوی اینترنتی روی نقشه ایران نیز به سختی پیدا می شود.

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، فقر مطلق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی با زندگی بسیاری از مردمان جنوب شرق ایران گره خورده است و در این میان هرچه به مرزهای جنوب شرقی کشور نزدیکتر می شویم، این محرومیت بیشتر می شود؛ از جمله این محرومیت ها نیز فقدان زیرساخت های بهداشتی مناسب در بسیاری از شهرهای بلوچستان است که باعث می شود مردمان روستایی بلوچستان نتوانند به راحتی به درمان بیماری های خود بپردازند.

در این میان در یکی از همین روستاهای جنوب بلوچستان، یعنی در روستای کهنکاکش پایین بخش نگور شهرستان دشتیاری، خانواده ای زندگی می کنند که دو فرزند آنها از بدو تولد دچار معلولیت بوده اند؛ معلولیتی که به دلیل شکننده بودن استخوان این کودکان، هرچه بچه ها بیشتر رشد می کنند، تشدید می شود.

خانواده این کودکان نیز سال هاست که به دلیل شدت فقر، نمی توانند که کودکان خود را درمان کنند و تا همین امسال نیز نمی دانستند که چطور باید به اداره کل بهزیستی سیستان و بلوچستان مراجعه کنند. البته اخیرا این خانواده کودکان خود را به اداره کل بهزیستی برده اند، اما هنوز حساب بانکی لازم برای پرداخت مستمری ماهیانه بهزیستی به این خانواده باز نشده است.

پسر این خانواده بلوچستانی ده ساله و دختر خانواده نیز هشت ساله است و تمام اعضای خانواده شناسنامه دارند، اما در روستایی زندگی می کنند که مانند بسیاری از دیگر روستاهای جنوب بلوچستان فاقد آب، برق و گاز شهری است.

در روستای کهنکاکش پایین یک مرکز بهداشت وجود دارد، اما نزدیکترین مرکز درمانی بزرگ به این روستا، بیمارستان امام علی (ع) چابهار است که پزشکان آن به خانواده این کودک بلوچستانی گفته اند که در سراسر سیستان و بلوچستان در هیچ نقطه ای نمی توان مشکل این کودکان را درمان کرد و خانواده باید کودکان را برای درمان به تهران ببرند.

این دو کودک معلول همراه با پدر و مادر خود زندگی می کنند؛ پدر و مادری که براساس فرهنگ رایج مردمان بلوچستان به صورت فامیلی باهم ازدواج کرده اند. پدر این کودکان نیز کشاورز است و سالیانه حداکثر 5 میلیون تومان از کشاورزی درآمد کسب می کند.

بنابراین طبیعی است این پدر که آه ندارد با ناله سودا کند و غذای فرزندان خود را نیز به سختی تهیه می کند، هیچ پولی برای تامین هزینه درمانی کودکان معلول خود ندارد.

این پدر و این خانواده البته فقط یک نمونه از آثار فقر مطلق در جنوب شرق ایران است؛ جایی که در آن خبرهای زیادی هست، اما گوشی برای شنیدن این خبرها نیست.