کولبری 2 کیلومتری دختران بلوچ برای تامین آب / اینجا روستای"کهنکاکش پایین" است + فیلم

کودکان دشتیاری ناچار به کولبری آب هستند. زنان دشتیاری هم کولبری آب می کنند. 290 روستا در منطقه دشتیاری با تانکر آب رسانی می شوند، اما وقتی که تانکر دیر به دیر به روستاها برسد یا سهم آب مردم از تانکر کفاف نیازهایشان را ندهد، کودکان و زنان دشتیاری مجبور به کولبری آب می شوند. در شرایط خشکسالی کولبری آب تشدید می شود و زنان و کودکان در روزهای بیشتری ناچار به کولبری آب می شود.

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، مطابق آخرین آمارهایی که وزارت نیرو ارائه کرده است، حدود 3 هزار روستا با جمعیت 700 هزار نفر در سیستان و بلوچستان فاقد خطوط لوله کشی آب هستند و همچنان با تانکر آبرسانی می شوند.

البته وزارت نیرو برای هر روستا به ازای جمعیت ثبت شده آن به صورت روزانه سهمیه رایگان مشخصی در نظر گرفته است، اما این سهمیه حتی کفاف مصرف آب شرب مردمان روستایی را هم نمی دهد و به همین دلیل، روستاییان گاهی ناچار می شوند که برای تامین آب مورد نیاز خود به هر تانکر 12 هزار لیتری بین 700 تا 800 هزار تومان بپردازند.

البته در برخی روستاهای سیستان و بلوچستان نیز مغازه هایی وجود دارند که دبه های 20 لیتری آب آشامیدنی را با نرخ 6 هزار تومان به مردم می فروشند و اساسا فقدان خطوط لوله کشی در جنوب بلوچستان منجر به آن شده است که خرید آب آشامیدنی به یکی از نیازهای هر روزه مردمان این منطقه تبدیل شود.

اما بخش زیادی از مردم روستاهای جنوب بلوچستان به ویژه روستاهای شهرستان های دشتیاری و چابهار که در منتهی الیه جنوب شرقی کشور قرار گرفته اند و جزو محروم ترین نقاط ایران محسوب می شوند، توان پرداخت این هزینه ها را ندارند و در چنین شرایطی، مردم ناچارند که برای تامین آب مورد نیاز خود، از رودخانه ها یا هوتک های موجود در منطقه آب بردارند.

روستاییان جنوب بلوچستان از آب هوتک ها و رودخانه ها بیشتر برای شست و شو استفاده می کنند، اما اگر این مردمان روستایی آب کم بیاورند یا تانکر دیر به دیر به آنها برسد، ناچار می شوند که از همین آب غیرآشامیدنی برای آشامیدن نیز استفاده کنند.

نحوه آب برداشتن از هوتک ها یا رودخانه ها نیز به این صورت است که کودکان و زنان بلوچ دبه های بزرگ آب را پس از پر کردن، روی سر یا دوش خود می گذارند و آب را تا منازل خود حمل می کنند؛ نوعی کولبری برای تامین آب خانواده که براساس اظهارات شه بخش گرگیج، نماینده مردم سیستان و بلوچستان در شورای عالی استان ها، هنوز در 290 روستا در منطقه دشتیاری بزرگ (شهرستان های دشتیاری، چابهار و بخشی از شهرستان قصر قند) رواج دارد.

یکی از این روستاها نیز که کودکان آن ناچار به کولبری آب هستند، روستای کهنکاکش پایین بخش نگور شهرستان دشتیاری است که چون آبرسانی با تانکر دیر به دیر به مردم این روستا انجام می شود، کودکان آن در بسیاری از مواقع ناچار می شوند که برای رسیدن به نزدیکترین هوتک روزانه 2000 متر پیاده روی کنند تا بتوانند آب مورد نیاز خود را تامین کنند؛ روستاییانی که البته فاقد آب و گاز لوله کشی نیز هستند و هنوز در خانه های کپری و خشت و گلی زندگی می کنند.

این وضعیت اسفناک تامین آب در روستای کهنکاکش پایین و سایر روستاهای منطقه دشتیاری بزرگ اما در شرایطی رخ می دهد که در این منطقه دو سد مهم یعنی سد پیشین با ظرفیت مخزن 175 میلیون متر مکعب روی رودخانه سرباز و سد زیردان با ظرفیت مخزن 200 میلیون متر مکعب روی رودخانه کاجو بنا شده است.

حدود 200 روستا زیرمجموعه سد پیشین و 261 روستا نیز زیرمجموعه سد زیردان محسوب می شوند که از میان آنها 200 روستای زیرمجموعه سد پیشین فاقد خط لوله آب هستند و از میان 261 روستای سد زیردان نیز فقط 171 روستا دارای خط لوله آب هستند.

گفتنی است؛ روستای کهنکاکش پایین در شهرستان دشتیاری جایی است که حتی در جست‌وجوی اینترنتی روی نقشه ایران نیز به سختی پیدا می شود.